Supolny kaladny kancert «Moj siabra aniołak» u kancertnaj zali «Minsk» 7 studzienia nahadvaŭ ranišnik u dziciačym sadku. Darma, što pačaŭsia jon a 7-j viečara. Zała i scena ciaham usioj prahramy poŭniłasia dziciačym śmiecham.
Viali kaladny viečar Źmicier Vajciuškievič i Hanna Chitryk.
Aniołki-dzieci i błakitnavokaja karoŭka.
Śpiavajuć Aleś Zajcaŭ i Nasta Niakrasava.
Źmicier Vajciuškievič z synam Jazepam i žonkaj Halinaj Kazimiroŭskaj.
«Chto z aniołkam pasiabruje?»
Amatary tvorčaści Źmitra Vajciuškieviča i WZ-orkiestra ŭžo pryzvyčailisia da tradycyjnych kaladnych kancertaŭ 7 studzienia ŭ KZ «Minsk». Sioleta ich čakali siurpryzy: hetym razam Vajciuškievič padrychtavaŭ supolnuju ź inšymi muzykami prahramu «Moj siabra aniołak», napisaŭšy muzyku na słovy Arcioma Kavaleŭskaha; sam kancert prajšoŭ nie ŭ Małoj, a ŭ Vialikaj zali.
«Trochi niazvykła pieć nie adnamu i nie ŭ małym pamiaškańni. Siońnia vas čakaje kancert-ciahnik — ciahnik artystaŭ, ciahnik zorak», — padrychtavaŭ publiku muzyka pierad pačatkam kancertu.
Aŭtar tekstaŭ Arciom Kavaleŭski raskazaŭ pra toje, jak jahonaja siastra natchniła napisać nizku vieršykaŭ pra aniołkaŭ i jak hetaja ideja ŭvasobiłasia ŭ supolnuju prahramu. Sa sceny lilisia śpievy pra aniołkaŭ-achoŭnikaŭ, razvažlivych aniołkaŭ, pra ich mary i prośby. Ksienija Minčanka, skrypačka WZ-orkiestra, Aleś Zajcaŭ z «Bosaha sonca», Janka Maŭzier, Nasta Niakrasava z Rock Folk, Halina Kazimiroŭskaja z Concordia Chor, Mikoła Pryłucki z Kupałaŭskaha teatra dy inšyja muzyki, bolšaść u biełych strojach, a chtości i ź biełymi kryłcami za śpinoj, śpiavali pa čarzie historyi pra aniołkaŭ. Hanna Chitryk z hurta «Dzieci dziaciej» dapamahała Vajciuškieviču vieści viečar.
Pa scenie błukali cieni sa źničkami, karoŭka ź vialikimi błakitnymi vačyma. Darosłym aniołam-muzykam padpiavali čaćviora dziaciej-aniołkaŭ. U volny ad śpievaŭ čas jany viesialilisia na scenie, skakali i biehali miž darosłych, razdavali hledačam z «budźmaŭskich» torbačak cukierki.Nie mienš viesieła było ŭ zali na prachodach: na kancert pryjšło šmat baćkoŭ z małymi dziećmi, i bolšaści ź ich było ciažka ŭsiadzieć na miescy. «Oj buduć spać siońnia dzieci — nabiehalisia!», — zaŭvažyŭ Vajciuškievič, robiačy paŭzu ŭ adnoj ź piesień, praśpiavanych pa-za prahramaj.
«Ciapier pa vioskach užo nie chodziać kaladoŭščyki, tamu nie pačuješ užo takich piesień. Tolki ŭ dvuch vioskach — Kryvičach dy Vasilevičach», — spravakavaŭ hledačoŭ śpiavak. Z zali zahučali nazvy: Šabany, Navahradak.
«Aha, Malinaŭka, Čyžoŭka, tam choraša žyvuć! Drazdy?» — žartavaŭ Vajciuškievič.Niedziciačyja žarty ŭplatalisia i ŭ aniolskuju temu. Razvažajučy pra načalnikaŭ i aniołaŭ, Źmicier zapytaŭ u Hanny Chitryk — niaŭžo i siarod načalnikaŭ jość trochi vyšejšyja za aniołkaŭ? Paśla pieśni Hanny pra aniołka, jaki zhubiŭ akulary — ci nie samaj praniźlivaj i ščymlivaj historyi ŭ prahramie — hrymnuła badzioraja i žyćcieśćviardžalnaja «Chto z aniołkam pasiabruje?» Vajciuškievič paklikaŭ na scenu ŭsich dziaciej i kancert kančatkova pieraros u dziciačaje śviata.
Na raźvitańnie muzyka zaprasiŭ usich prychodzić na kancerty «Ja naradziŭsia tut» u lutym i sakaviku. Sačycie za afišami!
