Siarhiej Šajhu i Alaksiej Dziumin. 2016 hod. Fota: Wikimedia Commons
Uładzimir Pucin sam vybraŭ byłoha kryminalnika Jaŭhiena Pryhožyna čałaviekam, jakomu dazvoliŭ razbudavać pryvatnuju vajskovuju kampaniju. U 2022 hodzie Pucin sam dazvoliŭ Pryhožynu pieratvaryć kampaniju ŭ mahutnuju armiju z najlepšym uzbrajeńniem. Kali sproba zachopu Ukrainy zabuksavała i spatrebilisia dadatkovyja siły, Pucin, imavierna, bajaŭsia, što masavaja mabilizacyja moža vyklikać sacyjalny vybuch. I spadziavaŭsia z dapamohaj «Vahniera» vykrucicca.
«Vahnier» nabiraŭ i nabiraŭ najmitaŭ, u tym liku ŭ turmach, nichto ich nie spyniaŭ. Kali 23 červienia vyjaviłasia, što ŭ Jaŭhiena Pryhožyna jość ambicyjnyja płany, stała zrazumieła, što «kuchara» niama čym spynić.
Toje, što Pryhožyn rychtuje hlebu dla čahości, było zaŭvažna daŭno. Abjektam dla ŭdaru kuchar Pucina vybraŭ ministra abarony i kiraŭnika Hienštaba — naturalnyja celi ŭ čas pravalnaj vajny. Kampanija pa ich dyskredytacyi pačałasia jašče ŭzimku.
Mnohim dumałasia, što rukami Pryhožyna Pucin choča paviesić vajenna-stratehičnyja pravały na hienierała i maršała (maršała, praŭda, u Rasii za vočy nazyvajuć faniernym). Ale 23 červienia ŭsio pajšło nie tudy, a našmat dalej.
Pryhožyn abvinavaciŭ kiraŭnictva Ministerstva abarony RF u abstrele najmitaŭ (choć i nie pakazaŭ nijakich pierakanaŭčych dovadaŭ) i zajaviŭ, što PVK raźbiarecca z «paskudami», jakija «źniščajuć rasijskich žaŭnieraŭ». Siarhieja Šajhu Pryhožyn nazvaŭ «babaj» i «stvareńniem». I abviaściŭ pra pačatak «maršu spraviadlivaści» — na Maskvu.
«Ź im sprabavała kamunikavać kiraŭnictva armii, supracoŭniki Administracyi prezidenta, kiraŭnictva Rashvardyi i blizkija da jaho čynoŭniki. Ale sami jaho dziejańni byli takimi, što nie vielmi zrazumieła, pra što naohuł pieramaŭlacca. Patrabavańni taksama byli tumannymi i dziŭnymi», — raskazvaje infarmavanaja rasijskaja «Mieduza».
Zdać Šajhu i Hierasimava dla Pucina aznačała demaralizavać hienieralitet i apynucca ŭ zakładnikach u svajho ž kuchara.
A abaraniać Maskvu było ryzykoŭnaj zadačaj: na Złatahłavuju ruchalisia čatyry kałony vahnieraŭcaŭ na tysiačy adzinak techniki z kompleksami SPA. Kab prademanstravać surjoznaść svaich namieraŭ, jany na chadu źbili šeść viertalotaŭ i samalot i z maršu achapili miljonny Rastoŭ biez anivodnaha strełu.
U hetaj situacyi atačeńnie Pucina ci jon sam paličyli za lepšaje pajści na prynižalny kampramis, dla dasiahnieńnia jaho daviałosia pryciahvać Alaksandra Łukašenku.
Monstr, vyhadavany Pucinštejnam, akazaŭsia tonkim hulcom. Za tydni napiaredadni miaciažu Pryhožyn paśpieŭ pasłać vyraznyja sihnały Zachadu i Kijevu, što jon kateharyčna suprać machańnia jadziernaj dubinkaj i ličyć napad na Ukrainu złačynnaj pamyłkaj.
«Vajna patrebnaja była, kab kupka žyviolin papijaryłasia». Pryhožyn daŭ rezanansnaje intervju, u jakim padvioŭ hrunt pad spynieńnie vajny
Ukrainskija śpiecsłužby tonka adčuli situacyju, i 24 červienia ŭvieś machavik ukrainskaj prapahandy ŭ internecie pracavaŭ na Pryhožyna, a ZŠA adkłali implemientacyju sankcyj suprać «Vahniera».
Jašče niajasna, što ŭvachodzić u pakietnaje rašeńnie, na jakoje pahadziŭsia Pryhožyn, i, adpaviedna, u čym budzie rola Łukašenki ŭ nastupnych padziejach (usiu niadzielu i paniadziełak Łukašenka nietypova dla siabie pramaŭčaŭ).
Ale vahnieraŭcy zastajucca nierazzbrojenyja z usimi svaimi «Pancyrami», pahroza ŭkrainskaha nastupu praciahvaje skoŭvać rasijskija vojski, reziervaŭ žyvoj siły i techniki ŭ Pucina niama, i ŭziacca im niama adkul. Navat kali Pryhožyn vykanaje abiacańnie i ŭkryjecca ŭ Biełarusi, kali jahonaja armija nie pierastanie jamu padparadkoŭvacca, jon nie źnikaje jak hulec.
Što źmianiłasia — heta śviet i narod Rasii. Śviet niema ździviŭsia, nakolki chistkija pazicyi Pucina. Paśla takoha i Kim moža pierastać snarady pastaŭlać. Rasijskaje nasielnictva źbitaje z pantałyku, narod maŭčyć, navat prapłačanyja vajenkary prycichli, akramia Simańjan, Sałaŭjova i Kisialova, jakim i hublać niama čaho, akramia pałaca na voziery Koma.
Pucin staić pierad tymi ž hulcami i dylemami, pierad jakimi stajaŭ i ŭranku 23 červienia, tolki karty ŭ jaho jašče horšyja.
Atačyć vahnieraŭcaŭ u Łuhanskaj vobłaści i źniščyć? Heta možna zrabić, tolki kali źniać vojski z frontu. Ale i vajavać tyja vojski nie chočuć, jany chočuć damoŭ, heta jak u 1916-m, navat samych fanatyčnych ź ich dastała hetaja impieryjalistyčnaja vajna da pieramožnaha kanca.
Toje, što ŭkrainskaja vajna moža stać dla Pucina «japonskaj», było jasna ad momantu pieršaha žestu dobraj voli.
Šajhu i Hierasimaŭ mohuć stać achviarnymi kazłami, ale nakolki daloka pojdzie ich achviarnaść? Zamiena Šajhu na byłoha achoŭnika Pucina Alaksieja Dziumina, jakoha toj pravioŭ pa samych prestyžnych pasadach, nie dapamoža vyjhrać vajnu, ale prynamsi dazvolić vyjhrać čas.
Alaksandr Łukašenka tak anhažavaŭsia ŭ prymireńnie varožych bakoŭ, bo viedaje, što dla jaho samaje strašnaje pačniecca, kali front u pryčarnamorskich stepach pasyplecca — u adroźnieńnie ad Pryhožyna i mnohich inšych, dla kaho abvał frontu budzie časam mahčymaściaŭ.
