Ženia Biarkovič. Fota ź instahrama
Pra toje, što ŭ svajakoŭ Biarkovič u Pieciarburhu prajšoŭ pieratrus pa hetaj spravie, paviedamiŭ pravaabarončy prajekt «AUS-Infa». Pa adrasie prapiski znachodzilisia jaje maci Alena Efras i babula Nina Katerli, jakoj z-za niervovaha pieranapružańnia stała drenna. Paśla pieratrusu ŭ žančyn kanfiskavali kampjutary.
Znajomyja siamji raspaviali, što sama Biarkovič nie vychodzić na suviaź — jak miarkujecca, da jaje taksama pryjšli ź pieratrusam u Maskvie.
Biarkovič — režysiorka śpiektakla «Finist — jasny sokał» pra žančyn, «jakija vyrašyli virtualna vyjści zamuž za pradstaŭnikoŭ radykalnaha isłamu i źjechać da ich u Siryju».
Mienavita hetaja pastanoŭka stała padstavaj dla zaviadzieńnia kryminalnaj spravy pa art. 205.2 KK RF (publičnaje apraŭdańnie teraryzmu ci prapahanda teraryzmu).
«Da nas dadomu pryjšli ź pieratrusam. Na Ženiu zaviedzienaja kryminalnaja sprava z-za «Finista» — «apraŭdańnie teraryzmu», — napisała ŭ fejsbuku Efras.
Paźniej stała viadoma, što spravu raspačali pa fakcie «złačynstva», a nie suprać kankretnych asob, i Biarkovič prachodzić pa im u statusie śviedki. Adnak TASS śćviardžaje, što sprava raspačataja mienavita ŭ dačynieńni da režysiorki.
Śpiektakl, jaki pakazvali ŭ Maskvie, zasnavany na kryminalnych spravach žančyn, jakija źjazdžali ŭ Siryju i jakich sudzili za «dapamahańnie teraryzmu». U asnovu pjesy Śviatłany Pietryjčuk lahli realnyja materyjały dopytaŭ i prysudaŭ.
U minułym hodzie pastanoŭka Biarkovič atrymała hałoŭnuju rasijskuju teatralnuju premiju «Załataja maska» ŭ dźviuch naminacyjach — najlepšaja praca dramaturha i najlepšaja praca mastaka pa kaściumach.
«My ŭziali vielmi niaprostuju temu, u jakoj maksimalna ciažka padklučycca da hierojaŭ, zrazumieć ich, paspačuvać, razabracca. Pryjšłosia pierašuflavać vielizarnuju kolkaść dakumientalnaha materyjału, šukać realnych hieraiń i ich historyi, kansultavacca ź isłamskimi duchoŭnymi asobami i navat aficerami rasijskich pravaachoŭnych orhanaŭ», — uspaminała režysiorka.
«I ŭsio dla taho, kab zrazumieć: čaho ž tak nie chapaje čałavieku, žančynie, što jana hatovaja pastavić na kartu absalutna ŭsio svajo žyćcio, pavieryć navat nie mužčynu, a malunku na ekranie, i irvanuć za trydzieviać ziamiel šukać svajho Finista», — raspaviadała jana.
