Paśla 1917 hoda, kali balšaviki stali vieści baraćbu z relihijaj, carkva była zakrytaja. U saviecki čas tut raźmiaščałasia zbožžaschovišča. U pačatku 90-ch hadoŭ z chrama byŭ vyviezieny ŭ horad Klimavičy pazałočany ikanastas.
Historyja carkvy aviejanaja lehiendami. Adna ź ich — padziemny chod, jaki nibyta źviazvaŭ jaje z kaplicaj na miascovych mohiłkach. Niekatoraje padabienstva chodu zachavałasia da hetaha času, ale, na žal, na siońnia jon zasypany ziamloj.
Kaliści pryhožy chram, jaki bieź pierabolšvańnia možna nazvać pierlinaj draŭlanaha dojlidstva, doŭhi čas źjaŭlaŭsia sielskim duchoŭnym centram. Ale nieŭzabavie hety histaryčny pomnik moža pieratvarycca ŭ ruiny i źniknuć. Prablema razbureńnia pomnika ŭźnikła nie ciapier, ale z kožnym hodam jahony stan paharšajecca.
Miž inšym kolišniaja carkva znachodzicca ŭ prastornym skviery, raźmieščanym u centry vioski. Adnak ciapier vakoł jaje narasło šmat dreŭ, chutka heta terytoryja moža pieratvarycca ŭ les, u jakim i śledu nie budzie, što tut niekali stajaŭ chram.
Čytajcie taksama:
Stohadovuju draŭlanuju kaplicu na kryčaŭskich mohiłkach pieratvaryli ŭ śmietnicu
Pałac Paciomkina-Hałynskich u Kryčavie adznačaje čarhovuju hadavinu, ale stajni pry im tak i nie adnavili
U Kryčavie hinuć staryja jaŭrejskija mohiłki
Źniščany budynak apošniaj mścisłaŭskaj sinahohi — raniej jaho patajemna pradali za biascenak
