6 žniŭnia Kirył Hałanaŭ z kaleham Uładam Sakałoŭskim padčas uradavaha mierapryjemstva ŭ Miensku ŭklučyli pieśniu Viktara Coja «Pieriemien», jakaja stała pratestacyjnym himnam kampanii. Paśla im daviałosia źjechać u Litvu.
U interviju «Svabodzie» Hałanaŭ raskazaŭ pra 4 miesiacy pa-za radzimaj.
Uład Sakałoŭski (źleva) i Kirył Hałanaŭ. Fota Nadziei Bužan
«Całkam źmianiŭ sferu dziejnaści»
Za hetyja 4 miesiacy majo žyćcio źmianiłasia kardynalna. Ja całkam źmianiŭ sferu dziejnaści i ŭvieś hety čas zajmaŭsia samaadukacyjaj. Ciapier ja prachodžu staž u peŭnaj mižnarodnaj kampanii ŭ sfery IT. Z hukarežysuraj heta ŭžo nijak nie źviazana. Heta specyjalnaść inžynera-testavalnika.
Jość adčuvańnie vialikaj viny, što źjechaŭ. Tam ludzi za kratami siadziać, a ty źjechaŭ. Siabroŭ straciŭ. Čamu ja i vyrašyŭ źmianić specyjalnaść. Ja zrazumieŭ, što tam mianie trymali ludzi. Jak hukarežyser ja pracavaŭ z muzyčnymi hurtami. A tut prapanovy pa specyjalnaści byli mnie prosta niecikavyja. I ja vyrašyŭ, što kali niešta mianiać, to mianiać ciapier.
«Litoŭskija słovy vymaŭlaju pakul nievyrazna»
Kab adčuvać siabie paŭnavartasnym čalcom hramadztva, treba viedać litoŭskuju movu. Bieź jaje ŭ kožnym razie budzieš pačuvacca emihrantam, bo pieršaje słova ad inšaha čałavieka zaŭsiody na litoŭskaj movie. Ale i bieź litoŭskaj movy možna pražyć. Ja pakul vymaŭlaju litoŭskija słovy nievyrazna.
Stasujusia tut ź litoŭcami i biełarusami. Biełarusy nakolki maha adzin adnamu dapamahajuć, tym, chto byŭ vymušany siudy pierajechać. Prapanujuć pracu, navat vopratku, kali jość takaja patreba. I litoŭcy dapamahajuć, i rasiejcy. Usie vielmi pierajmajucca našaj sytuacyjaj. Tut kožny, navat cyrulnik, pytajecca: — Biełarus? O, jak u vas tam?
«Kali b ja tady tak nie zrabiŭ, to paźniej škadavaŭ by»
Ja nie škaduju, što zrabiŭ tady tak u skvery. Abstaviny tady skłalisia tak, što jany kožnaha adekvatnaha čałavieka prymusili b zrabić toje samaje. Kali b ja tak nie adreahavaŭ u toj sytuacyi, to paźniej škadavaŭ by, mnie było b składana z hetym spać. Ciapier ža składanaści pobytavyja — dzie žyć, jak zarablać. A inšyja składanaści, kali b ja tak nie zrabiŭ, byli b zusim inšaha kštałtu. Tak i ŭ krainie.
U toj dzień usio majo kiraŭnictva razumieła, što adbyvajecca niejkaja brydota. Ale ŭsie kazali: «A što my zrobim. My ž pracujem. Nam kažuć — my robim». Usie ŭsio razumiejuć, ale nadalej heta robiać i pierakładajuć vinu na kahości vyšejšaha. A toj načalnik pierakładaje na kahości jašče vyšejšaha. Kali b kožny zrazumieŭ, što jon asabista adkazny za toje, što robić, tady b nia treba było nikomu vychodzić na vulicu i ničoha b hetaha nie było.
«Hieroi tyja, chto tady pryjšli ŭ skver, a my byli na pracy»
Nas pačali malavać, pačałasia hieraizacyja, ale skažu ščyra, što ŭ nas nie było niejkaj aktyŭnaj pazycyi. Hieroi tyja, chto tady pryjšli ŭ skver, a my byli na pracy. Heta była našaja pasiŭnaja pazycyja. My rabili ŭsio mahčymaje, kab u hetym nia ŭdzielničać. Hierojami siabie nia ličym. Hieroi — tyja dva namalavanyja chłopcy, ale da nas heta nia maje dačynieńnia.
«Nikoli nia dumaŭ, što budu tak hanarycca, što ja biełarus»
Heta ŭžo inšaja Biełaruś. Pamiataju Biełaruś da 6 žniŭnia, kali nas zatrymali. My vyjšli z Akreścina 16 žniŭnia i jechali na mašynie — heta była ŭžo zusim inšaja kraina. Tady adbyvaŭsia najbolšy mitynh. Ludzi jechali sa ściahami na mašynach. Heta byŭ inšy horad, my nibyta pračnulisia ŭ inšym miescy.
Toje, što adbyvajecca, zachaplaje mianie. Ja nikoli nia dumaŭ, što budu tak hanarycca, što ja biełarus. Heta źjaviłasia mienavita ciapier, jak, napeŭna, i ŭ bolšaści. Kožnaja padzieja, jak pieršy žanočy marš praz 3 dni paśla samych žorstkich padziejaŭ, najbolšy marš — heta štości kinematahrafičnaje. Ci jak abjadnalisia dvary.
Što adbyvajecca na inšym baku? Tam kožny razumieje, što zajmajecca łuchtoj. Spalvajuć unačy ściahi, lod kałupajuć. Im na 100% soramna za toje, što jany robiać. MNSnik, u jakoha dośvied i staž, kruty čałaviek, a jon ciapier pryjechaŭ u dvor zdymać ściah, i ŭvieś dvor jamu kryčyć «Hańba!». Heta žudasna. Tym nia mienš jany praciahvajuć heta rabić i pierakładać adkaznaść na kahości inšaha.
«Biełarusy ŭbačyli adzin adnaho i navučylisia zachaplacca blizkimi»
U peŭny momant usie ŭbačyli adno adnaho i navučylisia zachaplacca i hanarycca svaimi blizkimi. Dziakujučy hetamu kožny robicca macniejšym. Kali taboju zachaplajucca, to tabie zadali ŭzrovień, i kožny robić inšaha macniejšym. Heta adbyvajecca ciapier u takich maštabach, pra jakija nichto raniej nia moh navat padumać. Kali my vyjšli z Akreścina, tam było stolki narodu — valanteraŭ, lekaraŭ, prostych ludziej. Heta ŭsio ludzi rabili sami, pryjechali dapamahać nieznajomym ludziam. Nam taksama sabrali niejmaviernuju sumu hrošaj. Jak my tady i abiacali, my dapamahajem hetymi hrašyma inšym.
Ja za ŭsim, što adbyvajecca, naziraju i vielmi pieražyvaju. Hreje toje, što ŭsie ŭbačyli adzin adnaho i navučylisia lubić adzin adnaho.
Čytajcie taksama:
Dydžej Sakałoŭski pra vizit u MUS: Ci ja prašu prabačeńnia ŭ Barsukova, ci kryminalnaja sprava za paklop
Čamu sprava Jahora Marcinoviča vyklučna važnaja dla ŭsich biełarusaŭ
