Aleś Bialacki (sprava) pryjechaŭ u Bieraście na kryminalny praces błohiera Siarhieja Piatruchina (źleva).
«Učora ŭ Maskvie zatrymana bolš za 800 čałaviek, jakija pratestavali suprać parušeńniaŭ z boku ŭładaŭ pry rehistracyi kandydataŭ u deputaty ŭ maskoŭskuju dumu. I tydzień tamu było toje samaje, — napisaŭ u siabie ŭ fejsbuku biełaruski pravaabaronca, šmatrazovy naminant na Nobieleŭskuju premiju miru Aleś Bialacki. — Pa zaviedzienaj kryminalnaj spravie [suprać arhanizataraŭ hetaha pratestu] abvinavačvajucca siem čałaviek i śpis jašče nie začynieny. Sami niezarehistravanyja kandydaty siadziać na sutkach. Demakratyčnaja, dumajučaja častka hramadstva ŭ Maskvie ciapier u šoku», — piša Bialacki.
«Apošni raz my pieražyvali štości padobnaje ŭ sakaviku 2017-ha, a pierad hetym — u śniežni 2010-ha, — uspaminaje jon. — Dobra pamiataju hetaje pačućcie biaśsilla paśla takich chapunoŭ. Ale my nikoli ŭ toj čas nie apuskali ruki. Nikoli nie było pačućcia, što achviary, jakija prynosić hramadstva, — daremnyja. Nie było b ich — žyłosia b značna bieznadziejniej. Siońnia — mižnarodny dzień salidarnaści ź biełaruskaj hramadzianskaj supolnaściu, — nahadvaje Bialacki. — U samy čas našaj supolnaści vykazać salidarnaść z achviarami pucinskaha svavolla».
«U našym hramadstvie niama idałapakłonstva, kali ludzi bieskrytyčna vierać lidaru, dzie b jon ni byŭ — na voli, u turmie ci jašče dzie, — skazaŭ Bialacki ŭ intervju Alesiu Pileckamu na Svaboda.org. — I ja dla siabie liču, što heta, u pryncypie, narmalna. My, tyja, chto siadzieŭ, zvyčajnyja ludzi. Ludzi ź vialikimi zahanami. Ale što charakterna — z tych, chto za hetyja 25 hadoŭ siadzieŭ z palityčnych pryčyn, nichto nie pierakreśliŭ taho, što było zroblena. Nichto nie staŭ źnievažać paplečnikaŭ, nie zdaŭ ich uładam», — padkreśliŭ Bialacki.
«Los ludziej pa-roznamu składajecca ŭ turmie, paśla turmy. Ale sam pa sabie čyn tryvańnia, ciarpieńnia, jaki adbyvajecca ŭ turmie, hramadzianskija aktyvisty pieražyli hodna. I lidary, i šarahovyja aktyvisty. U mianie heta vyklikaje vialikuju pavahu, niahledziačy na toje, što našy pohlady časta mocna razychodziacca. A toje, što nimb hieroja paśla turmy robicca mienš jaskravym albo zdymajecca, to heta žyćcio. Hetyja hady, što hramadzianskija aktyvisty praviali ŭ turmie, jakija ja adsiedzieŭ, jany nie daremnyja. Tamu što my składajem peŭnyja ŭzory, skažam tak, addanaści peŭnym idejam, słužeńnia im i ciarpieńnia za hetyja idei. Čaho ŭ pryncypie biełaruskamu hramadstvu nie chapała. Bo jamu patrebnyja ŭzory, aŭtarytety, bijahrafii, jakija b pakazvali, što možna iści napierad, nie zvažajučy na pakuty», — kaža Bialacki.
