Hieroi smačna razmaŭlajuć na trasiancy, abmiarkoŭvajuć miestačkovyja prablemy i rychtujucca da pryjezdu važnaha čynoŭnika sa stalicy.
Čas, u jakim adbyvajucca padziei, adsačyć vielmi ciažka — ci heta BSSR, ci sučasnaja Biełaruś: haradničy razdaje zahady navieści marafiet u horadzie i mieści vulicy «Kab było čysta!».
Uvieś śpiektakl prachodzić vielmi emacyjna: na scenie niaspynny ekšn, a hledačy nie pierastajuć śmiajacca. Dekaracyi i kaściumy, z adnaho boku, jaskravyja i zrazumiełyja, z druhoha — va ŭsim svoj mesedž, navat u kantraście pamiž draŭlanaj viaskovaj «elektravyškaj» źleva na scenie i vielizarnaj bramaj, nie ŭłaścivaj haradkam takoha masštabu.
Padčas śpiektakla ŭźnikajuć dvaistyja pačućci: kali byccam by i prychodziš na znajomy jašče sa škoły siužet i viedaješ, čym usio skončycca, ale ŭsie padziei akazvajucca nastolki aktualnyja, što čakajecca niejkaja niestandartnaja raźviazka, jakuju ŭ niejkim sensie i pakazvaje nam Pinihin, prybirajučy čynoŭnikaŭ sa sceny — tak ža lohka, jak ich časam prybiraje kiraŭnictva, paśla niekalkich hadoŭ słužby.
