Siońnia ŭ Kaściole čytali ŭryvak pra mučanictva Stafana. (Dziei Apostałaŭ, 6,9 – 7, 60). Stafana, dyjakana pieršaj Carkvy ŭ Jerusalimie, pryviali ŭ Siniedryjon. Abvinavacili ŭ bluźnierstvie suprać Zakonu i Jerusalimskaha chrama. Jon, cytujučy Pisańnie, baraniŭsia.
«Ludzi ź ćviordym sercam i nieabrezanym sercam i vušami! Zaŭsiody praciviciesia Duchu Śviatomu! Jak ajcy vašyja, tak i vy! Zdradniki, zabojcy! Atrymali zakon praz pasiarednictva aniołaŭ i nie zachavali jaho!», - skončyŭ jon pramovu, skiravanuju da najbolš šanavanych, aŭtarytetnych i ŭpłyvovych u svaim hramadstvie ludziej.
Rezkija słovy. Ja za słovam u kišeń nie lezu, ale i mnie jany padajucca duža rezkimi. Čałaviek moža pierabrać mieru ŭ sprečcy, byvaje. Mo' i Stafan pierabraŭ? Ale – čytajem dalej - skazaŭšy heta, jon hlanuŭ na nieba i pabačyŭ niabiosy adkrytyja, chvału Božuju i Isusa, Jaki stajaŭ pravaruč Boha. Značyć, jon byŭ u miry i zhodzie z Boham, kažučy heta.
Stafana kamianiami zabili da śmierci. «Hospadzie, nie paličy im hrachu hetaha», - skazaŭ jon, pamirajučy. Zabiŭšy Stafana, habrejskaje načalstva pačało hanieńni na Carkvu, i jerusalimskim viernikam pryjšłosia raźbiehčysia kamu kudy.
Kolki razoŭ čuju mierkavańni, što kazać praŭdu nie zaŭsiody varta. Dziela dypłamatyi nie kazać vysoka- ci nie-duža-vysoka- pastaŭlenamu złačyncu, što jon robić zło. «Dziela lubovi i nieasudžeńnia» (ludzi, vy zadumvalisia, što takoje luboŭ i što takoje nieasudžeńnie ŭ Biblii?) paźbiahać pieraścierahčy hrešnika, što jon zahinie, kali nie pakajecca.
Isus nie byŭ dypłamatyčnym. Farysiejaŭ nazyvaŭ kryvadušnikami, a z Chrama vyhnaŭ handlaroŭ, jakija zajmalisia tam licenzavanymi vidami dziejnaści. Jan Chryściciel hałavoj papłaciŭsia, kali adnamu miascovamu palityku publična ŭkazaŭ na jahony hrech.
I ŭsio ž… Ci zaŭsiody treba kazać praŭdu ŭ łob? Ci sapraŭdy nie varta dumać pra nastupstvy dla siabie, kali kažaš praŭdu? Nie viedaju. Vidać, treba prasić Boha, kab daŭ mudraści ŭ kožnym kankretnym vypadku. Mahu tolki śćviardžać, što Pisańnie i historyja Carkvy vučać nas być advažnymi i hatovymi ciarpieć pieraśled za praŭdu.
Razumieju, što mnie treba vučycca hetaj advazie. Heta ŭ Internecie ja śmieły, a ŭ vočy… pa-roznamu byvaje. Časta maŭču tady, kali treba skazać. Heta nie pa-Božamu, heta moj hrech. Moj vialiki hrech.
…Siońnia stała viadoma, što biełaruskaha chłopca Kiryła pasadzili na dva hady ŭ Rasii za asudžeńnie akupacyi Krymu i raspalvańnia vajny na Danbasie. Za toje, što nazvaŭ rečy svaimi imionami — zło złom, a złačyncaŭ — złačyncami. Za praŭdu. Moža, jon pamylaŭsia? Moža, varta było zmaŭčać? Moža, varta było nie tak rezka? Sam zadaju takija pytańni.
A moža, heta my ŭ svaim maŭčańni pierad abliččam zła pamylajemsia?
