Apoŭnačy 31 śniežnia, pierad apošnim bojem hadzińnika u hetym hodzie, kiraŭnik dziaržavy ŭ 20-ty raz źvierniecca da suajčyńnikaŭ sa słovami śviatočnaha pryvitańnia. Minčanam taksama jość što skazać i pažadać Alaksandru Łukašenku:
«Ja b jamu skazała, što, napeŭna, užo čas pamianiać śfieru dziejnaści, kab štości novaje ŭvajšło ŭ jaho žyćcio. Pažadała b jamu novych uražańniaŭ na novaj nivie, kab jon adčuŭ siabie nie tolki dziaržaŭnym kiraŭnikom, ale i prosta čałaviekam».
«Raźvićcia i roskvitu, kab usie raspačynańni byli plonnymi».
«Chočacca pažadać jamu ŭ Novy hod usiaho dobraha. Ad taho, jak składziecca novy hod u jaho, zaležyć i toje, jak jon składziecca ŭ krainy».
«Chaciełasia b atrymlivać zarpłatu bolšuju. Ludzi žadajuć žyć lepš».
«Kab kurs dołara nie skakaŭ».
«Kab dumaŭ pra ludziej, a nie pra siabie i svaje biaskoncaje prezidenctva. Tamu što my žyviem u krainie žudasnaj, navat plaskać nam zabaroniena».
«Vykonvać svaje abiacańni».
«Treba bolš lubić svoj narod».
«Kali łaska, pačnicie pieramieny, nam nie chapaje radykalnych reform».
«Chaj by bolš uvahi nadaŭ adukacyi, asabliva daškolnaj. U hetym u nas katastrofa».
