Кадр з фільма «Самы глыбокі ўдых». Фота: Netflix
Падчас прагляду дакументальнага фільма «Самы глыбокі ўдых», які наглядна раскрывае таямніцу і пагрозу марскіх глыбінь, цяжка не ўспомніць пра катастрофу батыскафа «Тытан», якая адбылася два месяцы таму.
Але ж фільм Netflix запрашае гледачоў пагрузіцца ў глыбіню разам з аматарамі вострых адчуванняў, не прывязанымі да судна: яго тэмай з'яўляецца фрыдайвінг — экстрэмальны від спорту, у якім удзельнікі апускаюцца на глыбіню на некалькі хвілін без акваланга. У фрыдайвераў ёсць толькі гідракасцюм і затычкі для носа (пра акуляры не можа быць і гаворкі, бо ціск паветра можа прывесці да разрыву крывяносных сасудаў у вачах).
Стужка апавядае не толькі пра спорт — гэта хутчэй гісторыя кахання ў кантэксце экстрэмальнага спорту. У цэнтры сюжэта — чэмпіёнка Італіі Алесія Зекіні і ірландскі дайвер Стывен Кінан, якія пазнаёміліся на спаборніцтвах 2017 года на Багамах, пачалі разам трэніравацца і ў іх завязаўся кароткі раман. Паміж галоўнымі героямі ёсць выразная пяшчота і рамантыка — якая датычыць як іх любові да спорту, так і адно да аднаго.
Паказваючы дзівосныя падводныя кадры і відэазапісы з падарожжаў Алесіі і Стывена, рэжысёрка Лаура МакГан распавядае пра двух шукальнікаў прыгод, перш чым пяройдзе да трагедыі, якая ўзрушыла супольнасць фрыдайвераў.
МакГан наўмысна ўтойвае пэўны матэрыял, каб увесь час трымаць гледачоў у напрузе (хоць фільм прысвечаны таму, што напружана само па сабе).
Стужка пачынаецца з таго, што дае ўяўленне пра рызыкі, ўласцівыя фрыдайвінгу. Заглыбленне адбываецца адносна беспраблемна: прыкладна праз 30 метраў пасля апускання дайвер ўваходзіць у стан «вольнага падзення», калі яго проста цягне ўніз пад дзеяннем сілы цяжару. Але праблемы пачынаюцца, калі трэба падняцца назад да паверхні. Вы павінны выжыць, праплываючы скрозь ціск вады, і апошнія 10 метраў — самыя небяспечныя. Мы назіраем, як эксперты прарываюцца скрозь паверхню і тут жа губляюць прытомнасць — пакутлівая і трывожная з'ява, распаўсюджаная ў гэтым відзе спорту.
Галоўная суперздольнасць фрыдайвераў — затрымліваць дыханне на вар'яцкую колькасць часу. І пры гэтым вытрымліваць тоны ціску вады і фактычна апускацца ў самыя цёмныя глыбіні акіяну. Для кагосьці гэта гучыць як катаванне, але для іх гэта — самы вялікі запал.
Мы даведаемся пра самае небяспечнае месца для дайвінгу на зямлі — Блакітную дзірку ў егіпецкім Дахабе. Пагружэнне ў Блакітную дзірку лічыцца больш небяспечным, чым узыходжанне на Эверэст. Толькі адна жанчына — расійская фрыдайверка Наталля Малчанава, — паспяхова здзейсніла апусканне. Стаць другой жанчынай, якая нырне ў Блакітную дзірку, вядома ж, — мэта галоўнай гераіні Алесіі.
У трэцяй частцы фільма МакГан сплятае разам эмацыйную і трагічную гісторыю, якая нікога не пакідае абыякавым. Дзівосныя кадры іншапланетнага падводнага свету, якія нямногія з нас калі-небудзь убачаць на свае вочы, падмацоўваюць уражанне. «Самы глыбокі ўдых» дакументуе не толькі некаторыя з самых небяспечных і немагчымых рэчаў, якія можа зрабіць чалавек, але і глыбокія сувязі, якія нараджаюцца ў самых нечаканых месцах і абставінах.
Чытайце яшчэ:
Якое возера ў Беларусі найбольш прыдатнае для дайвінгу?
У Кітаі набіраюць папулярнасць дайверы-русалкі
Netflix выпусціў дакументальны міні-серыял «Як стаць тыранам» — чаму трэба глядзець
