Elizabet Stoŭn — zornaja płyŭčycha paralimpijskaj zbornaj ZŠA, srebnaja i bronzavaja miedalistka Paralimpijskich hulniaŭ u Piekinie i Łondanie. Nieŭzabavie Elizabet płanuje ŭpieršyniu pabačycca sa svaimi rodnymi — u Hruzii.
Elizabet Stoŭn (Ketevan Churcydze)
Elizabet-Ketevan sa svajoj maci Lindaj Stoŭn
Bijałahičnaja maci Elizabet-Ketevan
Dom Churcydze ŭ Hruzii.
Elizabet Stoŭn naradziłasia ŭ 1990 h. u biednaj viaskovaj siamji ŭ hłuchim zakutku Hruzii.Dziaŭčynku nazvali Ketevan.
Ketevan, u jakoj pravaja naha była napałovu karaciejšaja za levuju, baćki addali ŭ dziciačy prytułak u Kutaisi. Adtul jaje va ŭzroście 4 hadoŭ zabrała Linda Stoŭn, fizijaterapieŭt ź Mičyhana (ZŠA).
Spadarynia Stoŭn, jak i chacieła, udačaryła dziaŭčynku, jakaja patrabavała admysłovaj apieki. Jana ź luboŭju i ciarplivaściu vychavała z hruzinskaj dziaŭčynki spartovuju zorku.
«Elizabet, vierahodna, navat nie viedaje hetaha, ale kožny hod u jaje dzień naradžeńnia, 11 červienia — ja znoŭ zaraz zapłaču — ja dumała pra mamu, jakaja jaje naradziła, i pytałasia ŭ siabie, ci dumała hetaja mama pra dziaŭčynku ŭ hety dzień. Ja maliłasia za hetuju žančynu» — Linda Stoŭn padzialiłasia svaimi pieražyvańniami.
Bijałahičnuju maci dziaŭčynki zavuć Lijana Churcydze, joj ciapier 73 hady.Razam ź joju ŭ vioscy Dzichašcho pražyvajuć jaje syn i dačka, dvajniaty Łaša i Teona, jakija starejšyja za Ketevan, to bok Elizabet, na piać hadoŭ. Teona vielmi padobnaja na Elizabet-Ketevan.
«My pracavali na ziamli i, jak mahli, hadavali bliźniat. My nie mieli inšych srodkaŭ dla žyćcia, ni prybytku. Tolki paźniej moj muž pačaŭ atrymlivać piensiju, jakaja nam dapamahła.Potym moj muž pamior. Pamirajučy, jon prasiŭ mianie dbać pra bliźniat. Ketevan taksama była ŭ jahonym sercy z času, jak jaje pryniali ŭ dziciačy prytułak. Ja maliła Boha, kab jon mnie dazvoliŭ pabačyć maju dziaŭčynku jašče choć raz u žyćci. Ja chacieła pabačyć usich maich traich dziaciej razam» — kaža Lijana Churcydze.
Elizabet Stoŭn vyrašyła pajechać u Hruziju, kab pabačycca sa svajoj bijalahičnaj maci dy bratam i siastroj.
«Ja zaŭsiody chacieła viarnucca ŭ Hruziju, choć by tamu, kab daznacca pra krainu, ź jakoj ja pachodžu, pra jaje kulturu. Ale ja nasamreč nia viedaju, čaho čakać ad hetaj sustrečy. Ja viedaju, što jany nie havorać pa-anhielsku, a ja nie havaru pa-hruzinsku, tak što heta nia budzie samaja sardečnaja sustreča na śviecie. Ale ja hladžu na ŭsio heta stanoŭča».
Ci adčuvaje Elizabet Stoŭn kryŭdu da svajoj bijalahičnaj maci?
«Ja nie viedaju farmalnaj pryčyny, čamu mianie addali ŭ dziciačy prytułak, ale ja zaŭsiody dumała i vieryła, što jany zrabili heta, kab dać mnie lepšaje žyćcio, viedajučy, što potym mnie budzie patrebnaje lačeńnie, vielmi darahoje, i što jany nie zmohuć hetaha lačeńnia zabiaśpiečyć. Ja z hetym užo źmiryłasia».
Elizabet taksama skazała, što jana zaŭsiody chacieła mieć brata i siastru, a tamu vielmi ŭzrušanaja svajoj budučaj sustrečaj z Łašam i Teonaj.
