Nahadajem, što ŭ fiłosafa kanfiskavali bolš za 5000 biełaruskamoŭnych knih. Učora repartažyk pra spravu dało BT — u viečarovaj prahramie «ZonaCh».
Aryštavanyja rachunki vydańnia i vyrašajecca pytańnie ab skasavańni licenzii, raskazała BT. Telebačańnie paviedamiła ab kanfiskacyi litaratury, cytujem: «u jakoj čytačam prapanoŭvaŭsia alternatyŭny pohlad na historyju akupacyi Biełarusi ŭ hady vajny.Hałoŭny redaktar pryznajecca, što knihi jahonyja i što nadrukavanyja jany byli ŭ Jeŭropie.
U kožnaj z hetych knih, zaklučyli ekśpierty (ekśpiertaŭ, viadoma, nie nazyvajuć — NN), sumnieŭnaja traktoŭka historyi Biełarusi ŭ hady fašysckaj akupacyi. Cyničnaść tekstam dadajuć i ilustracyi.Drenna pachnučaja litaratura ŭtrymlivaje svastyku, a taksama karykatury, jakija, pa słovach śpiecyjalistaŭ, dalokija ad realnaści».
BT paviedamlaje sa słovaŭ śledčych: «Hałoŭny fihurant spravy, Bułhakaŭ, paźniej rastłumačyŭ: knihi byli vyrablenyja ŭ Litvie i Polščy. Pa papiarednich dadzienych, mienavita adtul i spansaravałasia niezakonnaje ramiastvo.Usia pradukcyja, a heta bolš za 2O roznych zahałoŭkaŭ, u bližejšym časie pastupić na paŭtornuju ekśpiertyzu».
«Paŭtornuju» — ci aznačaje heta, što pieršyja ekśpierty akazalisia dosyć sumlennymi, kab nie ŭźvieści paklop na navukovyja knihi, jakija raspaŭsiudžvaŭ Bułhakaŭ?
Sa słovaŭ Valera Bułhakava, u liku skanfiskavanych knih byli takija vydańni pra «historyju akupacyi», jak «Palityčnaja historyja niezaležnaj Biełarusi (1991–2006)», «Chryščeńnie nacyi: masavyja akcyi 1988–2009», «Žaŭniery BNR» Aleha Łatyšonka, dyjalektałahičnyja słoŭniki, «Połackaja revizija 1552 hoda», «Kniha mahistrata miesta Połacka 1727 h.», «Hrunvaldskaja bitva» i h.d.
Pra Druhuju suśvietnuju vajnu, udakładniaje v.a. hałoŭnaha redaktara Arche Alaksandr Paškievič, pisaŭ «vajenny» numar «ARCHE» (№ 5 za 2008 hod) i knižka niamieckaha historyka Marka Bartuški «Partyzanskaja vajna ŭ Biełarusi ŭ
Adnosna «cyničnaści tekstaŭ»: Paškievič kaža, što źmieščany ŭ tym numary byli vyklučna navukovyja artykuły aŭtarstva navukoŭcaŭ ź Biełarusi, Polščy, Hiermanii, Izraila, zasnavanyja na krynicach.Voś nazvy niekatorych ź ich: «Horad Minsk pad niamieckaj akupacyjaj (1941–1944)», «Pravasłaŭnaja carkva ŭ Biełarusi za niamieckaj akupacyjaj (1941–1944)», «Vialikaja Ajčynnaja vajna ŭ śviadomaści biełarusaŭ», «Udzieł miascovych kałabarantaŭ u «kančatkovym vyrašeńni» jaŭrejskaha pytańnia ŭ akupavanaj Biełarusi» dy inš.
«Navošta šyć palityku tam, dzie idzie havorka pra vyklučna navukovyja vydańni? — pytajecca Paškievič.Bolšaść tekstaŭ pierad hetym drukavalisia na staronkach akademičnych zachodnich vydańniaŭ — u tych krainach, dzie, jak viadoma, nacysckaja prapahanda zabaronienaja zakonam».— Dastatkova skazać, što aŭtarami častki ź ich źjaŭlajucca sučasnyja jaŭrejskija historyki — daśledčyki Chałakostu. Heta, naprykład, Leanid Rejn, Leanid Śmiłavicki.
Siužet prajšoŭ pad kaniec pieradačy BT, niedzie miž kantrabandaj narkotykaŭ i śmiarotnaj avaryjaj. Aproč hołasa aŭtara siužeta, u kadry zaciemnieny tvar i źmienieny hołas supracoŭnika śpiecsłužbaŭ, jaki raskazvaje pra «otrabotku saraja v Łahojskom rajonie», dzie vyjavili 5500 asobnikaŭ litaratury. Jaje ciapier i praviarajuć na «ekstremizm».
Choć śledčyja Departamienta finansavych rasśledavańniaŭ padajuć spravu jak «čysta ekanamičnuju», za joj prahladajecca vyrazny palityčny zakaz na adziny biełaruskamoŭny intelektualny štomiesiačnik.
