Alesia cynchranizavałasia z Depeche Mode. Jany praktyčna adnačasova vydali albomy remiksaŭ na svaje pieśni. Dziela takoj padziei śpiavačka navat pieraŭvasobiłasia da niepaznavalnaści. Asabliva ŭražvaje na vokładcy anime-vobraz Volhi Anatoljeŭny.
Źjava sapraŭdy redkaja dla našych krajoŭ, kab naš vykanaŭca ŭziaŭsia hruntoŭna pieraasensavać svaje tvory na tancavalny manier — «Pałac» tolki ŭzhadvajecca. Praŭda, u adroźnieńnie ad Depeche Mode i «Pałacu» Alesia nie da tych dy-džejaŭ źviarnułasia, biez razynački jany. Bo zrabili joj muzyčku, jak va ŭsich.
Pieršy trek («Odna noč v Minskie») vidavočna śviedčyć, što tutejšyja kampazytary dahetul znachodziacca pad mocnym uździejańniem ad pracy Roberta Majłza 15-hadovaj daŭniny «Dreamland». U tym padmacoŭvaje faktyčna pieśnia-pryśviačeńnie tvorčaści italjanskaha dy-džeja — «My budiem vmiestie».
Niamaviedama pra jakuju «adzinuju siužetnuju liniju» śćviardžajecca na vokładcy dysku. Treki iduć faktyčna non-stopam, ale ahulnaha ŭražańnia nie stvarajuć (chvaroba Aŭry): pravincyjny dens pad Fryske («Zołotoj DJ») raptam źmianiajecca miłaj i prościeńkaj piesieńkaj pra vajavodu, jakaja ŭ svaju čarhu płaŭna pieraciahaje ŭ siurny tvor pra kasmetyčku i pieršabytnaabščyny ład (Ł. Vajtovič — paet kaśmičnych maštabaŭ!), słavutaja vizytovačka pra «Ptic» praz nakładzienyja apładysmenty pierachodzić u «Žaŭranačku». Darečy, ad vierša Niła Hileviča ŭ trans-versii zastałasia ŭłasna tolki jaho nazva. Ale heta hodny moh by być kaniec. Tym nia mienš, układalnikam zakarcieła dabić albom bonusami, jakija absalutna psujuć bolš-mienš prymalnuju karcinu. Pra duet z Maisiejevym nia budziem, heta za miežami dabra i zła, ale samaja ahidnaja hniuś — heta trek «Už zamuž nievtierpiož», taki pošły i niaśmiešny hubernski dens.
Ale budziem spraviadlivyja, u dyskahrafii Alesi — heta lepšy albom. Hałoŭnyja treki — «Krylja», «Kalina-kalina» i «Žaŭranačka».
