Niespadziavanaje viartańnie viniłu 16

U Jeŭropie viartajecca moda na viniłavyja kružełki — kožnaja bujnaja dyskarnia ciapier maje adździeł viniłu, dzie možna kupić jak i staryja, tak i novyja płytki.

Novaja muzyka, akramia viersii na kampakt-dysku, ciapier vydajecca i na vinile. Da Biełarusi «viniłavy bum» pavinien dabracca ŭ bližejšy čas, a voś miescaŭ, dzie možna nabyć jakasnyja kružełki, nie tak i šmat.

Jeŭrapiejskaja nastalhija

Upieršyniu ź jeŭrapiejskaj modaj na vinił ja sutyknuŭsia ŭ Vilni, dzie ŭ samym centry staroha horada pracuje krama «Thelonious» (nazvanaja ŭ honar džazavaha pijanista Tełoniusa Monka). Akazałasia, što voś hetaja ścipłaja krama ŭ sutareńni na vulicy Šklanoj (Stikliu), 12 — ledźvie nie jeŭrapiejski centr viniłavaha handlu. Prynamsi, va Ŭschodniaj Jeŭropie pra kramu viedajuć badaj što ŭsie amatary viniłu. Ceny na «płastmasu» (jak nazyvajuć kružełki sami miełamany) nie vielmi «kusačyja» — ad 6 da 60 tysiač na biełaruskija hrošy, pryčym zaležyć cana ad stanu kružełki i krainy vytvorcy. I tut vyśvietliŭsia cikavy fakt: pradaviec vielmi zacikaviŭsia viniłavym handlem u Minsku i ŭrešcie raskazaŭ pra asnoŭny niedachop «Tełoniusa»:

— Čaho nam nasamreč brakuje, dyk heta savieckich kružełak z čymści kštałtu Kabzona. My ŭ savieckija časy hetaha ničoha nie kuplali — dumali, što jano nie skončycca nikoli, dyj žadańnia heta słuchać nie było nijakaha. A ciapier voś aryhinalnych płaścinak The Beatles — biary nie chaču, a voś Kabzona jašče pašukać treba. A tut čas ad času takaja nastalhija pačynajecca — i ŭsim hetyja zapisy treba. Moža ŭ Minsku jość?

Heta napraŭdu ździviła — toje, što ŭ nas pylicca na palicach, a časam sustrakajecca na śmietnicy, akazvajecca, ŭjaŭlaje ź siabie kaštoŭnaść u Jeŭropie.

Viniłavyja maršruty

Kaliści na vulicy Lenina isnavała krama «Noty», dzie siarod inšaha možna było znajści i vinił. Ciapier krama pierajechała na praśpiekt Pieramožcaŭ pad Kamsamolskaje voziera (pra što, darečy, viedajuć nie ŭsie). Kružełki ŭ novych «Notach» lažać u dźviuch kardonnych karobkach — u pryncypie, ich varta zachoŭvać pa-inšamu. Dyj katałoh źniziŭsia — znajści tut niešta vartaje ŭvahi vielmi ciažka, a košty na savieckija dyski vyšejšyja čym dzie b heta ni było.

— Dy nikomu jano nie treba, — kaža pradaviec. — Nu hladzicie sami, što tut za repiertuar. Ź cikavaha tolki kłasika, i jaje niašmat.

Zusim inšaja situacyja skłałasia na «hałoŭnym viniłavym» rynku.

Kłub fiłafanistaŭ

Kłub fiłafanistaŭ viruje pa subotach u DK Traktarnaha zavoda. Vinił tut taksama možna nabyć — pryčym heta buduć sapraŭdnyja staryja firmovyja płaścinki, i cana ŭ ich ad vaśmi dalaraŭ pa kursie. Ź minusaŭ — usie hetyja hady bolšaść płaścinak nie na paličcy pralažali, a niekatoryja ź ich dyk uvohule žorstka ekspłuatavalisia. I «repiertuar» hetych płaścinak treba razhladać z pazicyi hustaŭ savieckich miełamanaŭ 70-ch i 80-ch — a heta značyć, što tut kvitnieje anhlijski chard- i art-rok, a ŭsiaho inšaha vielmi i vielmi mała.

Jašče adna asablivaść «kłuba» — tak zvany «histaryčny aśpiekt». Pradaŭcy najpierš hladziać na ŭzrost kupca, i, kali vam mienš za sorak, u bolšaści vypadkaŭ staŭleńnie da vas budzie, jak da čałavieka, jaki ničoha nie razumieje ni ŭ vinile, ni ŭ muzycy.

Vinylshop.by

Taksama isnuje Internet-krama vinylshop.by, dzie pra kožnuju kružełku, jakaja vystaŭlena na prodaž, padadziena vyčarpalnaja infarmacyja. Ale ceny skuholać: 25 dalaraŭ, u pryncypie, siaredniaja cana tutaka, što ŭdvaja daražej, čym u vilenskich kaleh.

I vybar pradukcyi nie šyroki, zatoje jakaść kružełak nie vyklikaje dakoraŭ, a kali štości nie tak — supracoŭniki papiaredžvajuć. Zakazać i atrymać kružełku možna z ruk na ruki ŭ Minsku, a ŭ inšych haradach — praz poštu, ale, zrazumieła, nieviadoma ŭ jakim stanie jana da vas dabiarecca ŭ vyniku.

Asobna treba ŭzhadać kramu «Misteryja huku», što va univiermahu «Ryha». Tam pradajecca sučasny vinił — zapisy mohuć być i 60-ch i 70-ch i navat 2000-ch, bo na vinile ciapier dublujecca amal usio, što vychodzić. Kaštuje takaja kružełka ad 60 da 160 tysiač, ale maje adzin niedachop. Reč u tym, što hetyja viniły pa hučańni nie adroźnivajucca ad kampakt-dyskaŭ, bo amal usie jany — «ličbavyja pieravydańni» (Digitally Remastered). Značycca, roźnica miž kuplaj kampakta i viniłu amal źnikaje. Apošni nabyvajecca chutčej dla kałarytu — praz peŭny čas na im źjaviacca paškodžańni, jakija nadaduć jamu kłasičny tresk. Roźnica dla biełarusaŭ — u canie, chacia ŭ Jeŭropie sučasny vinił i sučasny kampakt-dysk kaštujuć supastaŭna, ale nam da hetaha jašče daloka.

Top-5 viniłavych kružełak, jakija varta mieć u kalekcyi:

1. Pieśniary. «Ty mnie viasnoju pryśniłasia». Hety debiutny albom maje niekalki mocnych chitoŭ i dahetul słuchajecca na adnym dychańni.

2. Mroja. «Dvaccać vośmaja zorka». Hety dysk moža pakazacca naiŭnym, ale jon dobra adlustroŭvaje kaniec 80-ch, kali jon tolki vyjšaŭ. Najvažniejšaje viniłavaje vydańnie ŭ historyi biełaruskaha roku, pryčym jašče na «ŭsiesajuznaj» firmie hramzapisaŭ «Miełodyja».

3. Stanisłaŭ Maniuška. Opiera «Strašny dvor». Opiera, jakaja ŭ pierakładzie čaściej za ŭsio nazyvajecca «Začaravany zamak». Samy papularny vinił biełaruskaj akademičnaj muzyki.

4. Michał Kleafas Ahinski. Pałaniez «Raźvitańnie z Radzimaj». Taki mini-vinił zaŭždy vydavaŭsia ź jakojści nieabaviazkovaj pjesaj inšaha kampazitara na druhim baku, ale navat vokładka dakazvała, što ŭsia płaścinka rabiłasia mienavita dla pałanieza.

5. Arkiestr Edzi Roznera. «Byvaj, kachańnie!» «Bieły Armstronh», najvybitniejšy biełaruski džazmen, čyje zapisy ŭ 70-y hady musili być razmahničany, ale ŭsio ž taki častka ź ich zachavałasia. Abaviazkovaja kružełka ŭ kalekcyi amatara śvinhu.

Juraś Uskoŭ

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH