Lityjeva‑ionnyja akumulatary pryjšli na dapamohu cyvilizacyi, zamianiŭšy cełyja tony batarejek u partatyŭnych prystasavańniach. Na žal, ich niedachopam źjaŭlajecca vysokaja niestabilnaść, jakaja zakančvajecca «śmierciu», akumulatara paśla niekalkich hadoŭ vykarystańnia.
Viadoma, heta ŭsio ž lepš, čym pastajannaja zamiena adnarazovych batarejek na praciahu niekalkich dzion. Mały čas pracy taksama źviazany z pastajannymi źmienami paramietraŭ lityjeva‑ionnaha akumulatara ŭ horšy bok. Abodva defiekty źviazanyja ź niestabilnaściu halvaničnych elemientaŭ.
Padobna da taho, što japonskaja kampanija Hitachi vynajšła srodak ad hetaha. Śpiecyjalisty pryjšli da vysnovy, što skaračeńnie pracy akumulatara adbyvajecca praz karoziju mahniju, jaki ŭvachodzić u skład katodaŭ halvaničnych elemientaŭ. Tamu raspracavany zamianialny materyjał, jaki nie pavinien ustupać u reakcyju z kisłatoj u halvaničnych elemientach niepažadanym čynam. Dziakujučy hetamu lityjeva‑ionnyja akumulataraŭ buduć efiektyŭna pracavać da 10 hadoŭ.
Nieviadoma, adnak, jak chutka my ŭbačym novyja technałohii na słužbie ŭ zvyčajnych karystalnikaŭ. Hitachi ŭ pieršuju čarhu musić adaptavać svaju vynachodku da patrebaŭ japonskaj pramysłovaści.
