Pavodle Marzaluka, u dakładzie «Usiebiełaruski narodny schod: vytoki i pierśpiektyvy» jon raskazaŭ kałumbijcam «pra histaryčnuju evalucyju formaŭ biełaruskaha narodaŭładździa, pačynajučy ad najbolš rańnich i zakančvajučy takoj važnaj, jak Usiebiełaruski narodny schod».
Jon vykazaŭ upeŭnienaść, što pradstaŭnikam paŭdniovaamierykanskaj krainy heta ŭsio vielmi cikava, bo
«kali my havorym pra Łacinskuju Amieryku ŭ cełym jak pra cyvilizacyjny rehijon, to dla jaho jakraz charakternyja peŭnyja rečy, dzie jany i my typałahična supadajem».
Bo tam, jak i ŭ łukašenkaŭskaj Biełarusi, maŭlaŭ, najpierš rupiacca pra «sacyjalnuju spraviadlivaść». Hałoŭnaje ž — što
«pa šerahu paradyhmaŭ raźvićcia, u tym liku i sacyjalnaj pierśpiektyvie, łacinaamierykancy vyrazna siabie supraćpastaŭlajuć tym ža Złučanym Štatam Amieryki ź ich apałohijaj indyvidualizmu. Dla Łacinskaj Amieryki bolš charakternyja salidaryzm, apielacyja da kalektyŭnaha pačatku».
Čytajcie taksama:
Słužaki Łukašenki — kaho pasadzili ŭ novy parłamient
Marzaluk pachvaliŭsia, jak udaryŭ apanienta za abrazu Łukašenki: «Jon mietra paŭtara ci dva lacieŭ!»
