Maryna (27 hadoŭ): «Śviatłoadčuvalnaść stała takaja, što ja siadzieła doma pry zakrytych štorach i płakała»
«Prablemy sa zrokam u mianie ad naradžeńnia — ja navat chadziła ŭ karekcyjny dziciačy sad, dzie aproč zvyčajnych zaniatkaŭ u nas byli jašče i praktykavańni na vočy. Plus ja ŭvieś čas jeździła ŭ niejkija sanatoryi na azdaraŭleńnie.
Z časam zrok padaŭ jašče bolš — u 17 hadoŭ u mianie było -4,5 na adnym voku i -5 na druhim.
Z-za vialikaj adčuvalnaści ja nie mahła nasić linzy, a akulary nadziavała tolki na zaniatkach abo doma, dy i toje nie zaŭsiody: u starejšych kłasach chaciełasia padabacca chłopčykam, a nie vyhladać zavučkaj i akularykam.
Bačyła ja pry hetym vielmi drenna. Naprykład, kali ty siadziš u mietro, to nie bačyš tvar čałavieka nasuprać — tolki jaho abrysy. Zatoje ja afihienna navučyłasia paznavać ludziej pa chadzie, pa niejkich zvyčkach, pa žestykulacyi i navat pa pachu.
Bližej da paŭnalećcia my z baćkami stali abmiarkoŭvać karekcyju zroku. Usie arhanizacyjnyja i finansavyja pytańni lehli na ich. Adzinaje, što abmiarkoŭvali sa mnoj, — rabić apieracyju ŭ 18 ci pačakać chacia b da 21 hoda. Maŭlaŭ, arhanizm praciahvaje raści i zrok moža jašče pahoršycca. Plus ja dziaŭčyna — i, moža być, varta było pačakać, pakul naradžu, tamu što było raspaŭsiudžana mierkavańnie, što paśla rodaŭ zrok moža znoŭ sapsavacca. Ciapier mnie 27, ja da hetaha času tak i nie naradziła, tamu dziakuj bohu, što my nie stali ciahnuć.
U klinicy, jakuju my vybrali, było dva varyjanty abśledavańnia: asobna za hrošy ci ŭ dzień apieracyi biaspłatna.
Maje baćki žyli nie ŭ Minsku, i im treba było brać adhuły na pracy, kab pryjechać, tamu my vyrašyli ŭsio sumiaścić i zrabić adnym dniom — tym bolš što da taho momantu my ŭžo dakładna vyrašyli, što apieracyi być. Usio prajšło dosyć chutka, ale heta byŭ samy vialiki bol, jaki ja adčuvała ŭ žyćci.
Ja pamiataju, što mnie kapali niejkuju miascovuju zamarozku, a vočny jabłyk zaciskali čymści nakštałt ciskoŭ, kab padčas pracedury nie zaminali pavieki. Usia apieracyja doŭžyłasia chvilin ź dziesiać, ale heta było dzika baluča, strašna, vočy pierasochli, adčuvałasia, jak prapalvali rahavicu.
Usie, chto rabiŭ łaziernuju karekcyju praź niekalki hadoŭ, kazali, što im było ŭvohule nie baluča. Mahčyma, z časam technałohii palepšylisia, ale tady, u 2014 hodzie, ja zapomniła hety dośvied jak supiertraŭmatyčny.
Plus paśla apieracyi ja sutyknułasia z usimi mahčymymi pabočkami. Pieršyja dni ŭ mianie byli ŭvieś čas aciokłyja vočy, z tresnutymi kapilarami i adčuvańniem piasku.
Śviatłoadčuvalnaść taksama była dzikaj. Dniom ja nie mahła hladzieć na jarki śnieh, jakoha toj zimoj było šmat, a ŭviečary siadzieła doma pry zakrytych štorach i płakała, tamu što lichtary z vulicy śviacili ŭ vokny — pa adčuvańniach, jak pražektary.
Ale, niahledziačy na ŭsio heta, ciapier ja mahu skazać, što zrabić karekcyju zroku było najlepšym rašeńniem u maim žyćci. Pamiataju, kali ŭpieršyniu paśla apieracyi my jechali ź Minska ŭ moj horad, z akna mašyny ja bačyła na drevach halinki, reštki liścia, śnieh — to-bok takija drobnyja detali, pra jakija raniej i maryć nie mahła.
Źjaviŭsia bakavy zrok, jakoha raniej taksama nie było. Bolš nie treba było žmurycca, raściahvać vočy «dla rezkaści». Možna było stajać na prypynku i bačyć raskład, nie padychodziačy da jaho ŭščylnuju! Adkryŭsia niejki novy dzivosny śviet.
Choć razam z usimi plusami byŭ i niepryjemny momant: raptoŭna ŭsie ludzi vakoł stali vielmi toŭstymi — u tym liku i ja sama.
To-bok kali raniej ja bačyła tolki abrysy siłuetaŭ i jany zdavalisia mnie tančejšymi, to paśla karekcyi ja vyrazna ŭbačyła, što ŭsie navokał nie takija strojnyja, jakimi byli dahetul.
A jašče pieršy čas ja panična bajałasia, što znoŭ straču zrok. Mnie navat śniłasia, jak ja pračynajusia i znoŭ kiepska baču. Heta byli maje samyja strašnyja kašmary. Na ščaście, z časam jany prajšli, i ja pryzvyčaiłasia da dumki, što ciapier baču dobra.
Na siońniašni dzień, amal praz 10 hadoŭ, zrok u mianie znoŭ krychu sapsavaŭsia — a ŭpieršyniu niejkija źmianieńni ja stała zaŭvažać hady praz try. Ale ŭsio roŭna moj zrok dahetul značna lepšy, čym da apieracyi. Tamu ja nie škaduju ni pra adzin vydatkavany rubiel. Liču, što heta najlepšaja inviestycyja, jakuju zrabili maje baćki. Usim raju!»
Anastasija (43 hady): «Karekcyja dapamahła, ale nie nadoŭha — hadoŭ praź piać usio viarnułasia»
«Hadoŭ z 12 u mianie pačało pieryjadyčna kasić levaje voka. Heta było nie duža prykmietna — mnie redka pra heta kazali, nichto nikoli nie dražniŭ. Musić, heta voka bolš turbavała maich baćkoŭ — a mnie ŭ cełym žyć nie pieraškadžała. Tym bolš što zrok byŭ dobry: na levym — «adzinka», na pravym, moža, tolki na paru radkoŭ horš.
Z kasavokaściu mianie pakazali doktaru ŭ rajonnaj paliklinicy ŭ našym maleńkim horadzie. Jon tołkam ničoha nie skazaŭ — tolki vypisaŭ mnie akulary z prostym škłom dla levaha voka i ź minimalnym uzmacnieńniem dla pravaha. Miarkuju, jon heta zrabiŭ prosta dla taho, kab supakoić baćkoŭ. Ja hetyja akulary nie nasiła.
U apošnich kłasach škoły mianie vazili da akulista ŭ susiedni bujniejšy horad, ale toj doktar taksama ničoha nie paraiŭ.
Kali mnie było 19 i ja ŭžo vučyłasia ŭ Minsku, źjaviłasia klinika i stała šmat rekłamy pra karekcyju zroku. Znajomych, chto ŭžo rabiŭ takuju apieracyju, u mianie nie było. Internetu ŭ 1999 hodzie taksama jašče tołkam nie było. Ale baćki prapanavali zrabić karekcyju — i ja pahadziłasia.
Sama apieracyja prajšła vielmi chutka i biez bolu. Pamiataju, što niekalki dzion paśla jaje nie chadziła va ŭnivier. Tydzień ci dva jašče kapała vočy i zakładała maź dla adnaŭleńnia rahavicy ad apioku. Adčuvalnaść rahavicy, darečy, tak i nie prajšła — jana da hetaha času macniej reahuje na razdražnialniki.
Adrazu paśla apieracyi voka stała bačyć «adzinku» i pierastała kasić, ale hadoŭ praź piać usio pačało viartacca: ciapier jano znoŭ kosić i bačyć horš. Dumaju, što ŭ maim vypadku łaziernaja karekcyja była ŭsio ž taki nie samym prydatnym mietadam, ale ŭ kancy 90-ch było mała infarmacyi.
Nie mahu skazać, što karekcyja zrabiła mnie horš, prosta efiekt akazaŭsia niedoŭhaterminovy, dy i pryčyna kasavokaści nie była likvidavanaja. Lepš było b znajści adpaviednaha śpiecyjalista ci chacia b bolš-mienš zacikaŭlenaha akulista, jaki pasprabavaŭ by razabracca ŭ prablemie.
Z taho času ja niekalki razoŭ prachodziła abśledavańni ŭ aftalmałahičnych klinikach, ale biez asablivaha efiektu. Adzin doktar vypisaŭ akulary ad astyhmatyzmu, inšy — prosta akulary dla čytańnia z +0,5 dyjoptryi, kab choć niešta pryznačyć.
I tolki ŭ 2019 hodzie ja daviedałasia pra isnavańnie pryzmatyčnych akularaŭ i znajšła doktara, jaki moža ich vypisać. Jany dapamahajuć naładžvać binakularny zrok, ad čaho pravaje voka mienš stamlajecca i, adpaviedna, mienš kosić. Nie skažu, što prablema vyrašana całkam, ale ciapier lepš, čym było. Napeŭna, kali b takija akulary źjavilisia ŭ mianie ŭ padletkavym uzroście, efiekt byŭ by bolš značny».
Natalla (43 hady): «Dla mianie było šokam, kali ja ŭpieršyniu ŭstała z apieracyjnaha stała»
«U mianie była mocnaja blizarukaść. Adno voka bačyła lepš, druhoje — horš, ale na abodvuch było amal pa -8. Pry hetym škło ŭ akularach było ŭžo dastatkova toŭstaje i ciažkaje. Davodziłasia kuplać ablehčanaje, ale jano i kaštavała niamała, i nie da kožnaj apravy padychodziła. Linzy ja nasić nie zmahła: u mianie vielmi čullivyja vočy, i navat adnadzionnyja linzy mocna razdražniali i vyklikali hałaŭny bol.
Tamu ŭsiudy davodziłasia chadzić u akularach: doma, pa vulicy, na ŭłasnym viasielli. Navat na mory ja išła kupacca ŭ akularach, bo bieź ich ničoha nie bačyła: ad vady jany ŭ pyrskach, uzimku paciejuć — i ty ŭvieś čas vyhladaješ niedarečna.
Kali mnie było 28-29 hadoŭ, ja stała daviedvacca pra łaziernuju karekcyju zroku — jana tady tolki pačynała nabirać papularnaść. Pamiataju, što pryjšła na abśledavańnie, jakoje zaniało niekalki hadzin, i ŭ hety ž dzień mianie adpravili ŭ čarhu na apieracyju. Z asnoŭnaha — mnie pamierali paramietry voka, kab razumieć, kolki možna zrazać. Ciapier, darečy, ja viedaju, što pry takich apieracyjach užo nie zrazajuć, a vypalvajuć znutry. U mianie ž zrezali, prybrali lišniaje i, jak bułačku ad burhiera, pakłali na miesca.
Sama apieracyja zaniała roŭna dźvie chviliny — pa 60 siekund na kožnaje voka. Paśla hetaha mnie treba było pasiadzieć u kalidory i pačakać, pakul vierchniaja častka znoŭ pryraście. Chvilin praz 20 mianie jašče raz pravieryli pad mikraskopam — i adpuścili.
Dla mianie było šokam, kali ja ŭpieršyniu ŭstała z apieracyjnaha stała i zrazumieła, što baču tak vyrazna, što až hałava kružycca. Navat u akularach u mianie nikoli nie było takoj vyraznaści.
Chirurh skazaŭ, što, mahčyma, praź niejki čas zrok chacia b na krychu adkocicca nazad, tamu što mozh budzie šukać svoj zvykły stan — toj minus, jaki byŭ u akularach. U cełym tak i adbyłosia — zrok adkaciŭsia na 0,25.
Adzinaje, što ja zrabiła sabie dakarekcyjnyja akulary dla kiravańnia mašynaj prosta dla svajho ž spakoju, tamu što zrok u zmroku słaba adnaŭlajecca — u ciemry ja bačyła horš, čym dniom.
Potym u mianie źniziŭsia zrok paśla rodaŭ. Ciapier na adnym voku ŭ mianie kala -2, na druhim — -1,75. Akulary našu situatyŭna: uviečary, za rulom abo kali chaču niešta razhledzieć udalečyni.
Ja dumała pra dakarekcyju, ale akazałasia, što ŭ maim vypadku heta ŭžo niemahčyma: u pieršy raz prybrali vielmi šmat, tamu ciapier užo niama čaho. A kali karektavać inšymi sposabami, to buduć inšyja nastupstvy, tamu ja vyrašyła, što zastanusia pry svaim zroku. Dy i za toje dziakuj! Minus dva paśla minus vosiem usio adno mocna lepš.
Čytajcie taksama:
)
a dla mianie było šokam (u mianie miapija), kali nadzieła ŭpieršyniu akulary, što Łuna nie takaja vialikaja, jak zdavałaś