«Jak papiaredžvaŭ, parušyŭ paradak listavańnia, bo z 20.12 pa 29.12 byŭ u ŠIZA. Dzieviać [tak u liście] dzion hultajstva, bo nie treba ni halicca, ni raspranacca, ni słać i rasściłać łožak, ni čytać i pisać. Navat chadzić nie abaviazkova. Praŭda, ja tam chadžu, bo miesca tam nie raŭnuj bolej, čym u adzinočkach», — napisaŭ Statkievič.
Jon adznačyŭ, što jaho kamiera maleńkaja, naprykład, bolej za čatyry kroki ad vakna da dźviarej nie atrymoŭvajecca.
Statkievič taksama zaznačaje, što listoŭ ad inšych ludziej niama — vidavočna, ich nie prapuściać.
«Ale padziakuj ad mianie usim, chto sprabavaŭ pavinšavać mianie, chto maliŭsia za nas. Maje kaladnyja vinšavańni ŭsim im. A taksama kaladnaje pažadańnie ludziam našaj i susiednich krain — «Miru i voli!» Na žal, dośvied byłych kałanijalnych dziaržaŭ (Anhlii, Francyi, Partuhalii i h.d.) śviedčyć: adziny efiektyŭny srodak ad impierskich kompleksaŭ nacyi — heta kroŭ jaje synoŭ», — reziumavaŭ Statkievič.
