«Heta nacyjanalnyja kaladnyja chity», — radujecca vychadu novaj kružełki Taćciana Jačnaja. Huślar Aleś Čumakoŭ dadaje: «Tak skłałasia, što hetyja tvory nie vielmi papularnyja ŭ Biełarusi. My cudoŭna viedajem «We wish you a Merry Christmas» abo «Jingle bells», adnak zusim nieznajomyja z kaladnymi chitami Francyi ci Italii. A heta vielmi pryhožyja tvory».
Admysłova dla alboma pierakłady kaladnych śpievaŭ zrabili Siaržuk Sokałaŭ-Vojuš, Maks Ščur, Andrej Chadanovič, Natalla Vasilevič, Alaksiej Krukoŭski i Aleś Čumakoŭ. Dadali da prahramy i pierakład biełaruskaha kłasika — Janki Kupały.
«Uzyšła ŭ lesie jełačka — heta nie zusim i kaladka. Pa ščyraści, nie vielmi chaciełasia śpiavać štości z ruskamoŭnaha śvietu, ale fakt, što pierakład zrabiŭ Kupała, nas pierakanaŭ».
Kaladny albom muzykanty zapisali litaralna za 3 dni. U varšaŭskaj studyi Everest ź imi pracavaŭ hukarežysior Pavieł Siniła.
«Było adčuvańnie, što my na adnoj chvali», — dzielicca pryjemnymi ŭražańniami Taćciana. Aleś dadaje: «Mnie navat nie treba było davać jamu parady. A huśli — vielmi niaprosty instrumient. Jon nie sučasny. Nie zrazumieła, jak zdymać ź jaho huk, jaki idzie va ŭsie baki. Ale našaje razumieńnie idealna supała. Tak što pryjšli na studyju i zrabili. Niedaremna my rychtavali hetuju prahramu 3 hady».
Muzykanty źviartajuć uvahu na toje, što hučańnie kružełki atrymałasia vielmi jakasnym i sučasnym. Navat dalokim ad hetaha repiertuaru ludziam budzie cikava: «Albom zrobleny sapraŭdy kruta, na suśvietnym uzroŭni».
— Kaladnaja muzyka — heta samaja pryhožaja muzyka ŭ śviecie. Jana cikavaja jašče i tym, što ŭ joj možna rasčytać kulturnyja kody, paznajomicca z historyjaj, tradycyjami. U staražytnyja časy śpievy byli jak haziety i časopisy. Praź ich pieradavalisia źviestki. Hetym i zajmalisia vandroŭnyja muzyki.
Nad vokładkaj kružełki pracavaŭ Andrej Strocaŭ. U prostaj kaladnaj scenie — i adpaviedny nastroj, i peŭny simvalizm:
«Jon zmoh zrabić jaje i praciaham, i čymści novym. Jak i sama naša prahrama, jakaja byccam i praciahvaje papiaredniuju ideju, ale heta inšyja rytmy, trochi inšyja nastroi. Vielmi pryjemna było vykonvać hetyja pieśni, i ja spadziajusia, što vielmi pryjemna budzie ich i słuchać», — razvažaje Taćciana Jačnaja.
Ci adbyvajecca ŭ hetych kaladnych śpievach prajekcyja na Biełaruś? Muzykanty kažuć, što častkova i tak. Naprykład, u pierakładzie italjanskaj kaladki Maks Ščur dadaŭ kuplet: «A zaraz, Isusie, pačuj, jak my ciabie šanujem u Biełarusi».
— Ale ŭvohule źmiest kaladak pa ŭsim śviecie pryblizna adnolkavy. Tamu vielmi chaciełasia pieradać tradycyju, jakaja asabliva mocna pašyryłasia ŭ Jeŭropie ŭ apošnija 200 hadoŭ.
Aščadna padyšli muzykanty i da maniery vykanańnia — vielmi prostaj, naturalnaj, zbolšaha charavoj, časami troški narodnaj. Pranikniony śpieŭ pad akampaniemient pryhožaha akustyčnaha instrumienta stvaraje ŭražańnie i sapraŭdy čahości čaroŭnaha, kryštalnaha, śvietłaha.
«Nie chaciełasia vypiendryvacca, a zachaciełasia pakazać materyjał u jaho čystym vyhladzie», — raspaviadaje Aleś pra vakalny padychod. Taćciana dadaje: «Na moj pohlad, hałoŭnaje — nie adciahvać uvahu na siabie. My prosta sprabavali zachavać atmaśfieru śviata, a heta hałoŭnaje».
Pasłuchać i zamović albom «Zaśpiavajma ŭsie jak adzin — dzień nastaŭ Chrystovych Radzin» možna tut.
Kancertnyja prezientacyi prahramy projduć u Biełarusi i Polščy. Užo zapłanavanyja vystupy ŭ Lublinie, Urocłavie, Hdańsku, Poznani i Varšavie. Sačyć za infarmacyjaj muzykanty zaprašajuć na sajcie gusli.by.
