Vałovič ličyć, što ŭ infarmacyjnym poli Biełarusi pieravažaje nizkaprobnaja libieralnaja masavaja kultura, jakaja prapahanduje nie samyja lepšyja čałaviečyja jakaści.
«Z adnaho boku, dziaržava sprabuje abaranić hramadzian ad hetaha, z druhoha — nie-nie, dy i vyjaŭlajucca rečy, histaryčna čužyja našamu narodu. Heta asabliva prasočvajecca ŭ sietcy internet. Dy i pieravaha ŭ infarmacyjnym poli krainy rasijskich maśmiedyja taksama nakładvaje svoj adbitak», — kaža publicyst.
Što da sučasnaj estrady, to, na dumku Vałoviča, treba vykarystoŭvać mienavita saviecki dośvied.
«Pahladzicie, jakuju kolkaść talenavitych ludziej dała nam savieckaja epocha. Heta i «Pieśniary», i Anatol Jarmolenka, i «Vierasy» … Akramia taho, ich tvorčaść prapahandavała ŭsio samaje dobraje i rodnaje. Nielha skazać, što ŭ SSSR zusim nie było zamiežnaj estrady. Prosta była sistema, jakaja nie dazvalała prasačycca ŭsiamu, što adnosicca da nizkaha hatunku», — śćviardžaje Vałovič.
Jon upeŭnieny, što dla raźvićcia biełaruskaj estrady nieabchodna viarnucca da savieckaj sistemy adboru talentaŭ i navučańnia, a taksama bolš efiektyŭna zabiaśpiečvać infarmacyjnuju biaśpieku hramadzian.
«Da prykładu, Biełteleradyjokampaniju vyklučyli ź Jeŭrapiejskaha viaščalnaha sajuza i nie dapuskajuć da konkursu Jeŭrabačańnie. Ja heta liču za ščaście. Užo daŭno samim treba było admovicca ad udziełu ŭ hetym ciemrašalstvie, dzie na scenu vychodziać baradatyja mužyki ŭ žanočych sukienkach», — upeŭnieny Mikałaj Vałovič.
