Źniščany ŭčastak brukavanki pad Stoŭbcami
U kamientary «Minskaj praŭdzie» v.a. načalnika adździeła ideałahičnaj raboty, kultury i pa spravach moładzi Śviatłana Žybul raspaviała, što ŭ pieraliku abjektaŭ, jakija majuć status historyka-kulturnaj kaštoŭnaści, jość učastak brukavanki. Jon raźmieščany na 1,8-3,1 km učastka aŭtadarohi N23055 i nazyvajecca «Padjezd da horada Stoŭbcy ad A/d R2/Je85 Stoŭbcy-Ivacevičy-Kobryn». Čas pabudovy prypadaje na 16-19 stahodździ. Akramia samoha ŭčastka, vybrukavanaha kamieniem, histaryčnaj kaštoŭnaściu pryznana taksama i aleja.
Načalnik DRBU-135 Vadzim Savicki paćvierdziŭ, što sapraŭdy ŭ hety momant prakładvajuć novuju darohu, jakaja idzie ŭ abjezd horada.
«Naša hałoŭnaja zadača — razhruzić vulicy Stoŭbcaŭ, na jakich raźmiaščajucca dva dziciačyja sadki i park, ad vialikahruznaha transpartu, jaki kirujecca na respublikanskuju trasu. Budzie zaasfaltavany ŭčastak, praciahłaść jakoha składaje kala kiłamietra, ale jon nie ŭklučaje ŭ siabie histaryčnuju brukavanku. Šumicha, padniataja ŭ siecivie, nie maje pad saboj nijakich padstaŭ. Pracy my vykonvajem paśla abśledavańnia ŭčastka z krytyčnaj jamačnaściu, jaki byŭ pryznany avaryjnym. Paśla ich vykanańnia ŭ horadzie stanie cišej, i darožnaja biaśpieka pavysicca», — ličyć Savicki.
Ale ci sapraŭdy nie było inšaha šlachu?
Žurnalist Radyjo Svaboda Dźmitryj Hurnievič parazvažaŭ pra heta ŭ fejsbuku i apisaŭ typovuju pamyłku čynoŭnikaŭ.
Pryvodzim jaho mierkavańnie.
«Ułady ŭ Stoŭbcach pasprabavali supakoić uschvalavanuju hramadskaść. Atrymałasia jak zaŭsiody. U viry padrychtoŭki da abłasnych «Dažynak», kab zrabić «krasotu», kala horadu źniščyli brukavanku i pakładuć tam asfalt. Načalnik miascovaha DRBU kaža, ciapier u Stoŭbcach pavysicca darožnaja biaśpieka i stanie cišej.
Bieź źniščeńnia kiłamietru staroha haścinca, treba razumieć, mašyny b kulalisia by jabłyki pa šyfieru, a šum davioŭ by miascovych da Navinak. Abureńnie estetaŭ načalnik nazyvaje šumichaj, jakaja nie maje pad saboju padstaŭ. U jaho jość arhumient: pracaŭniki źniščyli nie toj frahmient brukavanki, jaki ličycca historyka-kulturnaj kaštoŭnaściu, a inšy brukavany kavałak pierad tym adrezkam. Adčuli, jak usim adlahło? A miž tym, źniščany kavałak bolšy za toj, što abvieščany «kaštoŭnym».
Usio heta nahadała mnie vizit adnaho charošaha čałavieka ŭ sielsaviet adnoj ź viosak rajonu, kab davieści da ładu habrejskija mohiłki, dzie stahodździami chavali miascovych ludziej i dzie dahetul lažać staražytnyja vałuny z nadpisami. Čałavieku adkazali, što nichto zajmacca hetym nie budzie, bo «mohiłki nie na bałansie sielsavieta». U mianie ažno skivica pačała varušycca, kali ja pra heta pačuŭ. Dyk b…., pastaŭcie na bałans. Mohiłki hinuć.
Nikomu nie chapiła mazhoŭ, kab sabracca, pahladzieć na tuju brukavanku i skazać: nie, nu davajcie my i hety kavałak zachavajem, dałučym da zony achovy, ci prosta pakiniem, bo ŭ našym rajonie staroćcia i histaryčnych pierlinaŭ try z pałovaj štuki na paŭsotniu karoŭnikaŭ.
Zatoje chapiła fantazii (bo na mazhi niama ŭžo spadziavańnia), kab paśla źniščeńnia brukavanki sabrać u Stoŭbcach niejkuju šobłu kamunistaŭ i paŭdnia ź viasiołymi, a časam tryvožnymi tvarami (tak na fotaspravazdačy), asudžać palakaŭ za budaŭnictva ściany ŭ Biełaviežskaj puščy i ŭručać adzin druhomu draŭlanych zubroŭ u jakaści padarunkaŭ.
«Kak protivostojanije takim diejstvijem polakov stołbčanie otpravili 3092 podpisi v JUNIESKO i Soviet Jevropy», — piša rajonka. A brukavanka? Ch… ź joju, jana ž nie na bałansie.
Kažuć, na tym kiłamietrovym adrezku jamki i niazručna jeździć. Matačka Boskaja. Heta kraina, jakaja słavicca darohami i techničnaj adukacyjaj. Dyk vaźmicie i adrehulujcie tak, kab nie było jamak, pastaŭcie znak, kab lesavozy nie nasilisia tam jak šalonyja.
Niadaŭna ja kataŭsia pa češskim Nacyjanalnym parku «Šumava», tam jość adrezak brukavanki (mo 10 km) pamiž vioskami. Vam nie pieradać, jak mianie tresła i potym usio baleła. Ale ja razumieju, što ludzi vyrašyli zachavać hety kavałak dla nastupnych pakaleńniaŭ čechaŭ. I aŭtobusy tam jeździać, i mašyny — prosta nie tak chutka.
Razumieju, niemahčyma pakinuć brukavanku paŭsiul, bo ludziam dyskamfortna tak žyć. Ale ŭ čym prablema, kab pakinuć paru kiłamietraŭ na ceły rajon? U Nalibakach niekali ŭsie vulicy byli brukavanyja, ciapier zastaŭsia łapik kala 100-200 mietraŭ na vodšybie. Tut jon na zdymku.
Usie apošnija hady ja chadziŭ tudy kožny raz, kali pryjaždžaŭ. Dzieci katalisia pa bruku na rovary i kali ich padtrasvała, to jany naŭmysna kryčali «aaaa», kab potym rahatać z huku. A ja razhladaŭ kolery kamianioŭ, rabiŭ ich zdymki na fonie račułki, paraŭnoŭvaŭ, jak kamiani abčasanyja i ŭzhadvaŭ imiony tych, chto hety bruk kłaŭ, bo adnaho zastaŭ žyvym. A imiony tych ludziej, jakija prymajuć takija rašeńni, chočacca jak maha chutčej zabyć i nikoli nie ŭzhadvać».
Čytajcie taksama: Pad Stoŭbcami źniščyli brukavanku — pomnik architektury
