Pra špacyr
«Ranicaj u nas była prahułka. Ubačyli, što staić soniečnaje nadvorje, pastupova chaładaje, sprava idzie da chryščenskich marazoŭ. Ale śniehu, vidać, niama, ci jaho zusim mała. Miarkuju pa tym, što ŭ dvorykach dla prahułak zusim niama śniehu, a tolki lod na ziamli. Hulać tam nie vielmi prydatna, navat zusim nie prydatna, bo raskoŭzali lod, jak na chakiei.
Siońnia chadziŭ kala ścienki, dzie krychu zachavałasia bietonu. Udałosia prajści sto pierymietraŭ, i heta jašče rekord. Chłopcaŭ bolšaść uvohule taptalisia na adnym miescy. Ale zatoje choć padychali maroznym pavietram.
Razžyŭsia siońnia ihołkaj ź nitkaj dy za dźvie hadziny ŭšyŭ džynsy, jakija apranuŭ, kali siudy źbiraŭsia. Ale jany raściahnulisia i spadali. A ciapier stała lepš chadzić na prahułki».
Pra łaźniu
«Paśla abiedu była łaźnia, dakładniej duš ź piaci dušavych saskoŭ na siem čałaviek, bo adzin z nas jeździŭ u sud i łaźniu prapuściŭ. Usiaho na pamyŭku dajecca chvilin 15, a siońnia navat 20. Za hety čas ja paśpieŭ pamycca (dziakuj za žoŭtuju kłasnuju mačałku), paprać bializnu i cialniašku sa škarpetkami dy paviesić ich na haračuju batareju. Pravisieć paśpieli chvilin 10, navat padsochli. Adziny minus — bializnu nie zamianili, abiacali zaŭtra vydać novyja praściny i navałačku. Pacierpim».
Pra «atavarku»
«Siońnia musiła pryjechać da nas tak zvanaja «atavarka», a nie, jašče adno rasčaravańnie, i da nas nie dajšła. «Zaŭtra».
«Atavarka» — heta i jość toje, što my zamaŭlajem na hrošy, pakładzienyja na asabisty rachunak. Nas znajomiać sa śpisam tavaraŭ i canoj, zapaŭniaješ admysłovuju formu, i niedzie praz tydzień pryvoziać toje, što ty zamoviŭ, a patračanyja hrošy śpisvajuć. I hetak dva razy na miesiac. Ja zamoviŭ rubloŭ na 50: kanvierty, papieru, niejkija pradukty, kavu, zhuščonku. Jak atrymaju, napišu».
Pra knihi
«Jašče zakazaŭ u biblijatecy knihi, u tym liku padručniki pa niamieckaj movie na bazie knihi Remarka «Try tavaryšy» — niejkaja najnoŭšaja mietodyka. Ja ž kaliści vučyŭ niamieckuju, chaču krychu abnavić viedy. Dy i ŭvohule treba, kab hałava pracavała, kab nie rassłablaŭsia.
Jašče zakazaŭ niekalki mastackich knih. Pahladžu, ci daduć. Zbolšaha ŭ kamiery kala 20 knih, stopka časopisaŭ, u tym liku «Vokruh śvieta», što ja vielmi lublu. Taksama jość paru knih pa-biełarusku, ich taksama čytaju».
«P. S. Zaŭtra, 12 studzienia, budzie 40 dzion, jak pamior dziadula Tola (baćka Aleha. — RS). A ja ž płanavaŭ pajechać u Bieraście, pasiadzieć za paminalnym stałom. Kožny dzień baču tvar taty ŭ lusterku: kali ja biez vusoŭ, dyk vielmi padobny».
***
Pieršy raz u minułym hodzie Aleha Hruździłoviča zatrymali 16 lipienia. Tady jaho pakarali aryštam na 10 dzion, ale abvinavačańniaŭ nie vystavili.
Paŭtorna jaho zatrymali 23 śniežnia i zamianili mieru strymańnia z abaviazańnia jaŭki na ŭtrymańnie pad vartaj, pieravioŭšy ŭ SIZA na Vaładarskaha. Jamu vystavili abvinavačvańnie pavodle artykuła 342 KK (arhanizacyja i padrychtoŭka dziejańniaŭ, jakija hruba parušajuć hramadski paradak, abo aktyŭny ŭdzieł u ich).
