Rasijskija pamiežniki raptoŭna zładzili masavuju pravierku dakumientaŭ na miažy ź Biełaruśsiu. Pryčyny nie ahučvajuć.
Adzin z kiroŭcaŭ raspavioŭ «Našaj Nivie», jak prajazdžaŭ praź miažu.
«Raniej prajezd praź miažu zajmaŭ 10 siekund: pakazaŭ pašpart i jedzieš dalej. Ciapier ja stajaŭ na miažy 2 hadziny. Kiroŭcy prasili pamiežnikaŭ patłumačyć pravavuju padstavu — nam tak i nie adkazali. Uvohule siłaviki ničoha nie tłumačać, nie pradstaŭlajucca.
Ale staić la miažy jašče mašyna: uzmacnieńnie. Usich papiaredzili, što fatahrafavać i hetuju mašynu, i ŭvohule što-niebudź nielha, inakš składuć pratakoł».
Kiroŭcam na miažy taksama nijakich tłumačeńniaŭ nie dajuć.
«Adkazvajuć pamiežniki tak: «My ničoha nie kamientujem. Nam dali zahad — my vykonvajem. Zvanicie na Łubianku», — kaža surazmoŭca «Našaj Nivy». — Kali zachodziš na pravierku dakumientaŭ, u pamiežnikaŭ tam staić adzin kampjutar, jany ŭnosiać źviestki ŭ niejkuju tabličku. Akramia taho, u kožnaha biaruć numar mabilnaha. Heta vielmi dziŭna.
Ja spačatku admoviŭsia davać numar. Mnie kažuć: «Nie daješ? Tady my ciabie nie puścim».
Spytaŭ, a navošta vam?
Adkaz: «Mienš pytańniaŭ zadavaj, budzie mienš čarha. Nam skazali — my vykonvajem».
Pryjšłosia dać.
Taksama dziŭny momant: pierada mnoju stajali žančyny, jakija jechali ŭ Biełaruś mianiać zubnyja impłanty. Rasijanki, z Maskvy. U ich byli ŭsie dakumienty sa stamatałohii, byli i pašparty svaje, kaniečnie. Pamiežniki kudyśći pazvanili i paśla hetym žančynam skazali: stamatałohiju puskać bolš nie budziem. I zaviarnuli hetych žančyn nazad».
Ciapier u čatach kiroŭcaŭ pišuć, što čarha na miažy raściahnułasia na 8 kiłamietraŭ.
Rasijskija pamiežniki rastłumačyli pryčynu dzikich čerh na miažy ź Biełaruśsiu
