Pračytaŭšy čarhovuju zajavu, na hety raz Michaiła Finbierha, pra toje, što Biełaruś spakojnaja, stabilnaja, niezaležnaja, pieraabirać prezidenta niama sensu, tym bolš, jak śćviardžaje narodny artyst, sydzie Łukašenka — kraina razvalicca, nie ŭpadajučy pry hetym u palemiku ź im pra «vialikaha budaŭnika», pra «maštabnyja vytvorčaści», naładžanyja ŭ krainie za hady kiravańnia Łukašenki, padzialusia ŭražańniami ab svajoj pajezdcy ŭ Vienu i razmovami z aŭstryjcami ŭ vieraśni minułaha hoda.
Da momantu toj pamiatnaj razmovy my z mužam paśpieli pahladzieć Vienu, pabyvać u aŭstryjskich viosačkach, kurortnym Badenie, ubačyć pryvatny dom sastarełych u pieradhorji Alpaŭ, pierakanacca, što aŭstryjskija staryja žyvuć u pryhožaj i ekałahična čystaj prastory, u ich hodnaja staraść. My paśpieli nadychacca čystym pavietram aŭstryjskaj stalicy, adznačyć mnostva pčoł na vierbienavych kłumbach vulic, płoščaŭ i navat tras (tak, trend Vieny — ekałohija, a pryrodny simvał — pčała!); sa ździŭleńniem kanstatavać adsutnaść zatoraŭ u Vienie; zachapicca čystaj vadoj z-pad krana (minieralnaja, z alpijskich krynic. I tak! Takuju vadu pjuć usie žychary krainy).
Da momantu toj razmovy my ŭžo pierakanalisia, što ŭ Aŭstryi spakojna, stabilna, dobra i čałavieku, i pčale, i koniam.
Žyćciovy ŭzrovień apošnich i ich ilhoty (šeść tydniaŭ kanikuł na alpijskich łuhach, salaryj, trenažory, piensija ŭ 19 hadoŭ z pražyvańniem u Alpach) uraziać prostych biełarusaŭ, jakija marać nie pra PMŽ u Alpach, a jak by dažyć da piensii. Ale hałoŭnaje, što my ŭłavili (i nie raz!), — heta atmaśfiera rassłablenaści, abaronienaści. Nie, nie miljonnymi ŭkładami (takija, viadoma, u asobnych hramadzian majucca, miž tym značnaha kantrastu ŭ dachodach u krainie niama), a abaronienaści dziaržavaj, zachavańniem im pravoŭ i svabod hramadzian. Darečy, navat u aficyjnaj rezidencyi prezidenta ŭ centry Vieny na vierchnich pavierchach pražyvajuć zvyčajnyja ludzi. Jany nabyli tam kvatery, ujaŭlajecie? U nas takoje mahčyma?
Vybačajcie za takuju doŭhuju preambułu.
My znachodzilisia ŭ Aŭstryi napiaredadni vybaraŭ, tamu, razmaŭlajučy z aŭstryjcami, abmiarkoŭvajučy ź imi mnostva pytańniaŭ sacyjalnaha žyćcia, zadali im pytańnie, jakoje ŭvieś čas zadajuć prychilniki Łukašenki: «A navošta mianiać prezidenta, kali ŭ krainie ŭsio spakojna i stabilna?» Vy viedajecie, jak na nas pahladzieli? Jak na idyjotaŭ. I navat kamientavać naša pytańnie nie stali.
Praź niekalki dzion my viarnulisia ŭ Biełaruś. U Aŭstryi adbylisia čarhovyja parłamienckija vybary. Prezident krainy išoŭ na vybarčy ŭčastak z žonkaj i sabačkam… Biez achovy. Nie zichacieli mihałki, nie viščali sireny, nie chavalisia pa pylnych haryščach damoŭ snajpiery. Pahadziciesia, niazvykłaja dla biełarusaŭ karcina.
