U Pałacy Respubliki ŭ Minsku 2 lipienia prajšoŭ uračysty schod, pryśviečany Dniu Niezaležnaści Biełarusi. Padčas svajho vystupu Łukašenka zakranuŭ temu prezidenckich vybaraŭ, jakija adbuducca 9 žniŭnia.
«My z vami pražyli razam čverć stahodździa, jak umieli, budavali našu Biełaruś, jak umieli, stvarali i hadavali našu moładź, jakaja, na žal, raznarodnaja, ale tak było zaŭsiody. Na jaje kryŭdzicca niama čaho. Kali niedzie jana nie takaja, značyć, nie dapracavali my, — skazaŭ Łukašenka. — U starejšaha, siaredniaha pakaleńniaŭ, tych, chto pracuje, asnoŭnaja masa ludziej pravilna aceńvajuć situacyju ŭ krainie. I ja ŭsio bolš sustrakajusia ź ludźmi, što dumajuć, razumnymi, tałkovymi pracavikami, usio bolš adčuvaju niejki žal da siabie: što voś, Łukašenka naš, jon z nami byŭ… Jany sprabujuć mianie ŭ čymści supakoić. Dyk voś ja vam skažu hałoŭnaje: ja ŭžo napracavaŭsia, ja ŭžo najeŭsia hetaj prezidenckaj doli. Ja ŭ hetaj prezidenckaj kampanii nie tamu, što, učapiŭšysia, trymajusia za hetaje kresła śsiniełymi palcami. Ja najlepšyja hady svajho žyćcia, jak i mnohija z vas, addaŭ budaŭnictvu hetaj krainy. Jak mahli, jak moh, tak i budavali. Jak akazałasia, nie horš za inšych. Hałoŭnaje, my paźbiehli vojnaŭ, žyviom u biaśpiečnaj, spakojnaj krainie, dzie kožny, chto maje małoha, moža vyjści na vulicu ŭ luby čas sutak i być spakojnym. Nam zajzdrościać ludzi ź inšych krain: našy braty-rasijanie, ukraincy. A my žyviom i nie razumiejem, jak heta nam dastałasia. Heta zrabili my z vami».
