«Mianie, jak mamu dvaich dziaciej, tryvožyć, što budzie sa školnaj adukacyjaj va ŭmovach pandemii, — napisała ŭ «Našu Nivu» čytačka ź Minska. — Z adnaho boku, lepš nie chadzić dzieciam u škołu, kab nie zaražać nastaŭnikaŭ i naohuł nie raspaŭsiudžvać infiekcyju pamiž saboj i siemjami. A z druhoha boku, kali nastaŭniki buduć pracavać jak zvyčajna i vučyć niekalki čałaviek u kłasie, to bolšaść vučniaŭ, jakija praciahnuć siadzieć doma, adstanuć ad prahramy i ŭ dalejšym u ich pačnucca prablemy, kali jany, naprykład, u mai pryjduć u škołu i ich prymusiać pisać kantrolnuju.
Čytała, što va ŭpraŭleńni adukacyi prydumali, što kožny nastaŭnik budzie nie tolki vieści ŭroki ŭ kłasie, ale i paśla hetaha vieści dla vučniaŭ, jakija zastalisia doma anłajn-uroki. Heta značyć faktyčna — padvojnaja nahruzka. Zamiest taho, kab vyrašyć na dziaržaŭnym uzroŭni prablemu z anłajn-navučańniem dla ŭsich školnikaŭ krainy, jany krajnimi zrabili nastaŭnikaŭ.
Adnak u našaj škole znajšli vychad sa stanovišča. Jany na školnym sajcie vykłali niešta typu płana navučańnia, dzie napisana, što dzieci pavinny buduć vyvučyć pa kožnym pradmiecie. I, zaŭvažcie, heta z 13 krasavika!
Takim čynam, administracyja škoły abaviazała vučniaŭ samastojna asvojvać usie pradmiety! Ja rada za kalektyŭ našaj škoły, što jany tak vysoka ceniać intelekt padrastajučaha pakaleńnia, adnak dumaju, što pierad vučniami jany pastavili nievykanalnuju zadaču. Ale vykrucilisia! Ciapier užo našy dzieci akazalisia krajnija ŭ hetaj situacyi. Moža, jany raźličvajuć, što baćki za ich pracu zrobiać? Chucieńka ŭviečary paśla pracy siaduć za padručniki, usio vyvučać i dzieciam raskažuć?
Vielmi prašu aśviatlić hetuju temu ŭ vašaj haziecie i zadać pytańnie ministru adukacyi: što asabista jon zrabiŭ za ŭvieś hety čas dla taho, kab našy dzieci mahli nie samastojna, a razam z nastaŭnikam dystancyjna abo anłajn paŭnavartasna vučycca va ŭmovach pandemii?» — pytajecca čytačka.
