Ksiondz Francišak Cybula, były kapelan Lecha Vałensy.
Za niapoŭnyja try dni ŭ jutubie jaho pahladzieła 7 młn. čałaviek.
Film źniaŭ viadomy žurnaliscki tandem bratoŭ Tomaša i Mareka Sekielskich. Kab zapeŭnić sabie poŭnuju niezaležnaść, aŭtary vyrašyli, što hałoŭnym sponsaram maje być hladač. Srodki na film sabrali praz kraŭdfandynh.
Premjera mieła efekt vybuchu bomby. Treci dzień heta tema numar adzin u ŚMI i sacyjalnych sietkach. Za pracu aŭtaram dziakujuć kaściolnyja hierarchi, a kanservatyŭnyja ŭłady, blizkija z kaściołam i čułyja na lubuju krytyku hetaj instytucyi, anansujuć, što pavialičać kary suprać pedafiłaŭ da 30 hod turmy. Adzin z antyhierojaŭ filmu admoviŭsia ŭ niadzielu ad śviatarskaha sanu. Kožny dzień prynosić filmu čarhovyja 2 miljony prahladaŭ.
«Tolki nikomu nie kažy» — heta fraza, jakuju dzieci čuli ad śviataroŭ paśla seksualnaha vykarystańnia. Dzieciam zabaraniali kazać pra heta baćkam, na spoviedzi, a adzin sa śviataroŭ pahražaŭ achviary zhvałcić i jahonaha małodšaha brata. Film raskryvaje nieviadomyja dahetul vypadki seksualnaha vykarystańnia dziaciej u polskim kaściole — damahańni, zhvałtavańni i pahrozy. Pra heta raspaviadajuć nia tolki achviary, ale i sami śviatary, źniatyja na schavanuju kameru pry sustrečy sa svaimi achviarami praz hady. I heta samyja žorstkija sceny.
Fraza, pryviedzienaja vyšej, pra ejakulacyju, naležyć byłomu kapelanu Lecha Vałensy, jahonamu samamu blizkamu śviataru ŭ časy «Salidarnaści» i paźniej prezydentury, Francišku Cybuli. Ksiondz pamior sioleta ŭ lutym, ale aŭtary filmu paśpieli źniać jaho pryznańnie. Stareńki dziadok, siedziačy na kuchni, tłumačyć mužčynu, jakoha nieadnarazova hvałciŭ, što heta było ŭsiaho łaščańnie i što jon ža nie pryviazvaŭ achviaru da łožka. «U ciabie byŭ… apetyt», - kaža jon svajoj achviary. A paśla prapanuje hrošy.
Pačynajecca film ad historyi 39-hadovaj žančyny, jakuju ŭ 8-hadovym uzroście damahaŭsia śviatar — macaŭ dziaŭčynku i masturbavaŭsia jaje rukami. Praz 30 hod paśla hetaha jana sustrakajecca z ksiandzom-pensijaneram. Śviatar nie piarečyć, kaža, što jamu soramna, što jana nie była adzinaj achviaraj, što ŭ im tady pasialiŭsia djabał. Jon choča ŭ znak vybačeńnia pacałavać jaje ŭ ruku. Žančyna vybačaje, ale ad pacałunku admaŭlajecca.
Achviary sami źviarnulisia da aŭtaraŭ filmu, bo i praź dziasiatki hadoŭ paśla hvałtu traŭma nie daje im spakoju. Jany sprabavali skončyć žyćcio samahubstvam, ich kidali žonki, advaročvalisia blizkija ludzi. Usio žyćcio ich nie pakidaje strach.
Heta žorstki i balučy film, jaki trymaje ŭ napruzie i paśla 2 hadzinaŭ śviedčańniaŭ. Nia tolki historyjami achviaraŭ, ale i faktami, jak niekatoryja hierarchi chavali prablemu pad dyvan. Śviataroŭ, jakich sudzili za damahańni, prosta pierakidali ŭ parafiju z parafii, dzie jany iznoŭ mahli sustrakać ź dziećmi, chacia takija kantakty byli zabaronienyja sudom. U adnoj z takich parafijaŭ małady chłopiec, jaki słužyŭ u miascovym kaściole, paviesiŭsia. Śviatarom tam byŭ toj samy ksiondz, jaki amal 10 hadoŭ vykarystoŭvaŭ inšaha chłopca, hieroja filma. Biskupy časta ihnaravali śviedčańni achviaraŭ i abvinačvali paciarpiełych u paklopie.
U filmie na takuju temu i pra takuju instytucyju, jak kaścioł, vielmi lohka było zbočyć u antyklerykalizm. I samaja surjoznaja padstava vidavočnaja — čakańni ad kaściołu, jak ustanovy, jakaja staić na varcie marali, u razy bolšyja, čym ad luboj inšaj. Ale aŭtaraŭ niemahčyma abvinavacić u manipulacyi. Jany paźbiahajuć abahulnieńniaŭ i asudžeńnia ŭsiaho kaściołu. Tamu navat zaciatyja abaroncy kaściołu ad luboj krytyki značna załahodzili svoj ton paśla premjery.
Film Sekielskich adzin z samych prakaścielnych filmaŭ apošnich hadoŭ u Polščy. Jon dapamahaje kaściołu pačać zmahańnie z prablemaj, jakoj toj nia moh dać rady, bo prosta jaje nie zaŭvažaŭ. Ale samaje hałoŭnaje, što jon daje hołas achviaram, jakim doŭhi čas nia vieryli i jakich nie chacieli słuchać, pieratvarajučy ich žyćcio ŭ piekła.
