Upłyvovyja biełarusy praciahvajuć vykazvacca nakont padziejaŭ 4 krasavika ŭ Kurapatach, dzie ŭłady źnieśli kryžy, ustalavanyja aktyvistami.
«Naša Niva» vyśvietliła mierkavańnie nastajaciela minskaha chrama Usich Śviatych, protaijereja Fiodara Poŭnaha, jaki ličycca adnym z samych aŭtarytetnych śviataroŭ.
Ajciec Fiodar adkazaŭ doŭhaj propaviedździu.
«Duchoŭny śviet ciažki. Ale duchoŭny śviet nie dapuskaje manipulacyj u niečych intaresach — heta pahražaje, prynamsi, niepryjemnaściami. Časta my bačym toje, što lažyć na pavierchni. Voś ciapier zaviaršajecca kryžapakłonny tydzień Vialikaha Postu ŭ nas, pravasłaŭnych chryścijan. U kožnym chramie na hetym tydni lažyć ukryžavańnie dla uklenčańnia. My supieražyvajem i smutkujem u śmierci Isusa Chrysta. I ŭ hety čas, miakka kažučy, nie zusim šanoŭna prybirać kryžy z terytoryi Kurapat, kab pryvieści miemaryjalnaje miesca ŭ naležny vyhlad.
I absalutna łahična ludzi ŭsprymajuć hetaje dziejańnie jak paprańnie śviatyni. Takaja reakcyja zakanamiernaja. I čakać inšaj — toje ž samaje, što spadziavacca na cud. Kaniečnie, u hetaj situacyi možna abvinavacić ułady ŭ biezduchoŭnaści, ale možna, i lepš, — zadumacca nad bolš hłybinnymi rečami. Naprykład — ci šmat tych, chto ciapier uźniaŭsia suprać znosu kryžoŭ u Kurapatach, pryjšli pakłanicca ŭkryžavańniu ŭ chramie na hetym tydni? Jakaja častka nasielnictva pryjdzie na Strasnoj siadmicy ŭ chram? Nie na Vialikdzień, radavacca i aśviančać kulič, a razam ukryžoŭvacca z Chrystom?
Jość tonkaja miaža miž abaronaj śviatyni — kryža, — i asudžeńniem ułady, jakuju kožny sprabuje nazvać nieludźmi. Kali kryž sam pa sabie śviatynia, to płot i alei z kryžoŭ — heta chutčej «pierabor u śviataści», čym błahahaviennaje pačytańnie.
Pa takoj łohicy možna kryžami pakryć usiu šmatpakutnuju ziamlu Biełarusi, bo kožnaja travinka raście na kaściach našych ludziej.
«Via Dołaroza» — daroha da troch kryžoŭ. Na adnym byŭ Zbaŭca, a pobač dva złodziei. Heta nie sotni kryžaŭ, nie sotni Chrystoŭ, bo tady heta nie Hałhofa. Kurapaty — mietafaryčnaja čałaviečaja Hałhofa. Sapraŭdy, tam treba miesca, dzie buduć hučać malitvy ab supakoi zakatavanych duš, na roznych movach… I ludźmi rozny vieravyznańniaŭ. A dzie malitva — tam i kryž, ale nie naadvarot. I kali ja čuju prykład Hrabarki ŭ Polščy, to taja ž Hrabarka pačynałasia ź viery i z pałymianaj malitvy ab zachavańni ad biedaŭ i epidemij. A z čaho pačynalisia Kurapaty?
Z supraćstajańnia. Ščyra, časta ź niapraŭdy — z zavyšanych ličbaŭ achviaraŭ, skažeńnia faktaŭ, prykryćciom jakich stali kryžy. Davajcie ščyra pryznajemsia, što kožny raz, kali zhadvajecca hetaje miesca smutku, heta abo skandał, abo pravakacyja. Ja pamiataju zusim mała publikacyj ab Kurapatach u kantekście histaryčnaj pamiaci, smutku pa zahinułych, sumiesnaj malitvy, u kantekście navukovaha i dakładnaha daśledavańnia, u rešcie rešt.
Ja vymaŭlaju hetyja słovy pry ŭsim razumieńni paŭnaty smutku pa zahinułych, jaki padzialaju z usimi biełarusami. Na žal, reakcyja na toje, što adbyvajecca, moža pasłužyć raskołu hramadstva. Sumna, što jaho nahodaj, na žal, stanovicca kryž, što niedapuščalna, bo sapraŭdny Kryž Chrysta ŭ tych, chto sadziejničaje ŭstalavańniu i ŭmacavańniu miru.
Niedapuščalna, kab Kryž staŭ padstavaj dla bojki abo sutyknieńniaŭ, i my, kali ličym siabie praŭdzivymi chryścijanami, pavinny ćviaroza asensavać toje, što adbyvajecca, i zazirnuć unutr siabie. My majem prava na svajo mierkavańnie, my pavinny kazać usłych, ale ź jakoj adkaznaściu za kožnaje słova, dumku i dziejańnie».
Čytajcie. Pres-sakratar Pravasłaŭnaj carkvy pra znos kryžoŭ u Kurapatach: Djabły vielmi bajacca znaku Kryža Haspodniaha
Arcybiskup Tadevuš Kandrusievič zaklikaŭ terminova prypynić znos kryžoŭ u Kurapatach
Hreka-katoliki Biełarusi nazvali padziei ŭ Kurapatach «kryžałomam»
