Tak šmat naviednikaŭ pračytali vystaŭleny ŭčora vierš Karatkieviča «Zajac varyć piva», što my vyrašyli zładzić u rubrycy «Litaratura» Tydzień Karatkieviča. U honar jahonaha 78-hodździa — dobryja i trochi padzabytyja jahonyja tvory. Napačatku — «Biełaruskaja pieśnia». Pasłuchać jaje ŭ vykanańni Źmitra Vajciuškieviča možna tutaka
Dzie moj kraj? Tam, dzie viečnuju pieśniu piaje Biełavieža,
Tam, dzie Nioman na zachadzie pomnić varožuju kroŭ,
Dzie na ŭzvyššach Navahradzkich dremluć surovyja viežy
I višniovyja chaty hladziacca ŭ šyroki Dniapro.
Ty lažyš tam, dzie siniaja Prypiać łaskava vijecca,
Dzie Safija płyvie nad Dźvinoju, niby karabiel...
Tam, dzie serca majo ź pieršym krokam, jak mołat, zabjecca,
Kali b navat ślapym i hłuchim ja pryjšoŭ da ciabie.
Što ślapym? Navat miortvym uspomniu vysokija zory,
Nad rakoju čyrvonaj i ćmianaj palot kažanoŭ,
Bieły vietraź na sinich, na hordych, jak mora, aziorach,
I bary-akijany, i nieba — raźlivy ilnoŭ.
Dzie moj kraj? Tam, dzie ludzi nikoli nia buduć rabami,
Što za poliŭku nosiać jarmo ŭ bieznadziejnaj turmie,
Dzie asiłki-chłapcy maładymi ŭzrastajuć dubami,
A mužčyny, jak skały, — udaryš, i złomicca mieč.
Dzie moj kraj? Tam, dzie mudryja prodki u chvojach pasnuli,
Dzie žančyny, jak radasny son u stahach na zary,
A dziaŭčaty, jak doždž załaty. A sivyja matuli,
Jak žniŭjo z pavucińniem i dobraje sonca ŭhary.
Tam źviniać nieŭmiručyja pieśni na poŭnyja hrudzi,
Tam spradvieku hučyć maja mova, bułatny klinok.
Taja hordaja mova, jakuju j tady nie zabudziem,
Kali sonca ź ziamloju ŭ apošni zahłybiacca zmrok.
Ty — naš kraj. Ty — čyrvonaja hruša nad dziedaŭskim domam,
Listapadaŭskich źničak hustych fasfaryčnaja rać,
Ty — naš ściah, što nikomu, nikomu na śviecie, nikomu
Nie damo abśmiajać, apahanić, zabyć ci miačom zvajavać.
My klaniomsia tabie baraznoj svajoj pieršaj na poli
I apošniaj ralloj, na jakuju ŭpadziom u žurbie.
My klaniomsia tabie, što nikoli,
Nikoli,
Nikoli,
Tak,
Nikoli nia kiniem,
Nia kiniem,
Nia kiniem ciabie.
* * *
Čytajcie štodzionna ŭ rubrycy «Litaratura» na sajcie NN tvory i minijatury. Dla serca, dla rozumu, dla movy.
