Ilustracyjnaje fota: RIAN.
Pavodle jaho słovaŭ, adbyvajecca nie prosta pavolnaje pratajvańnie viečnaje mierzłaty Jakucii, Kałymy i Paŭnočnaj Sibiry, a chutkaje rastavańnie termakarsta — padziemnaha ledzianoha płasta. Akramia taho, pavialičvajecca viasnovaja pavodka, i reki razmyvajuć bierahi razam z mohiłkami i mohilnikami. Da taho ž hleba la bierahoŭ stanovicca miakčejšaj praz rastavańnie viečnaje mierzłaty.
«Reki padmyvajuć žyviolnyja mohilniki i staryja pachavańni ludziej, jakija pamierli ad sibirskaj jazvy. Našy prodki časta chavali svaich blizkich na vysokich bierahach rek, a siońnia padmyćcio bierahoŭ idzie značna chutčej. Nieabaviazkova, što tam mohiłki z kryžami. Heta mohuć być amal nieprykmietnyja mahiły, jakija niasuć niebiaśpieku», — skazaŭ pradstaŭnik WWF.
Jak ličyć ekśpiert, nieabchodna skłaści detalnuju kartu žyviolnych mohilnikaŭ i čałaviečych pachavańniaŭ i staranna ich abśledavać.
U Rasii zarehistravana bolš za 100 tysiač tak zvanych «sibirajaźviennych skotamahilnikaŭ», u tym liku kala 400 — u arktyčnym rehijonie. Zdolnaść sporaŭ uzbudžalnika sibirskaj jazvy doŭha zachoŭvacca ŭ hlebie (bolš za 50 hadoŭ) stvaraje realnuju pahrozu ŭźniknieńnia epidemij. Hety ŭzbudžalnik taksama razhladajecca jak asnoŭny bijałahičny ahient bijateraryzmu.
