56-hadovaja kijeŭskaja nastaŭnica Volha Michajlenka schapiła za nohi svajho susieda źvierchu, jaki padaŭ z bałkona, i ŭtrymlivała jaho na praciahu paŭhadziny, pakul syn nie paklikaŭ dapamohu, paviedamlajuć fakty.ua.
Susied nastaŭnicy, piensijanier, saśliznuŭ z bałkona paśla svarki z žonkaj — i Volha Michajlenka zdoleła schapić jaho za ščykałatki ŭ momant pačatku padzieńnia, tamu što niekalki siekund jon trymaŭsia za kvietkavuju skrynku svajho bałkona, pierad tym, jak jahonyja ruki sasłabli, i palcy raścisnulisia.
Volha Michajlenka na svaim bałkonie
«Ryvok u toj momant, kali ja spyniła jahonaje padzieńnie, byŭ nievierahodnaj siły. U mianie jon ledź nie vyrvaŭ plečavyja sustavy. Bolš za toje: ja važu šeśćdziesiat piać kiłahramaŭ, a dziadźka Vova, jak paźniej vyśvietliłasia, — prykładna stolki ž. Jak ja zdoleła ŭtrymać jaho za nohi, nie mahu zrazumieć da hetaha času», — skazała nastaŭnica.
«Syn sprabavaŭ dapamahčy — nie atrymałasia. Sprava ŭ tym, što najmacniejšym ryŭkom mianie adarvała ad padłohi i ja zavisła, napałovu vysunuŭšysia z bałkona ŭśled za dziadźkam Vovam. Kali b stajała na padłozie, my z synam, moža, i zmahli b zaciahnuć susieda da nas. Ale zaciahnuć nas dvaich u Lošy nie chapiła sił. Ja kryknuła synu, kab klikaŭ kahości na dapamohu», — uspaminaje žančyna.
Dapamohi daviałosia čakać cełych paŭhadziny, tamu što było vielmi pozna, i ludzi spali. A tyja, chto nie spaŭ, nie vielmi śpiašalisia adkryvać dźviery kamuści, chto a dvanaccataj nočy kryčyć na leśvicy: «Dapamažycie!»
Pavodle raspoviedu žančyny, kali jaje i susieda zaciahnuli nazad na bałkon padaśpiełyja z padmohaj ludzi, pažyły mužčyna nie moh havaryć. Prosta plaskaŭ vačyma i na ŭsie pytańni maŭčaŭ, tamu što byŭ u vielmi mocnym šoku.
Uładzimir Bliskun, vyratavany susied
«A ja zaraz zaŭsiody, kali čuju šorhat na bałkonie, dumaju: «Choć by tolki nie dziadźka Vova», — śmiajecca Volha Mikałajeŭna.
