Mielicina Staniuta zajmaje pačesnaje miesca ŭ šerahu samych uhanaravanych spartoŭcaŭ Biełarusi — šmatrazovaja pryzerka čempijanataŭ śvietu i Eŭropy, zasłužany majstar sportu Biełarusi. U mastackuju himnastyku trapiła ŭ 3-hadovym uzroście, i apošnija dva dziesiacihodździ jaje žyćcio z hetym vidam sportu źviazanaje nierazryŭna.
15 listapada Mielita adznačyć 23-ci dzień naradžeńnia. Ale paralelna jana vymušana zajavić pra zaviaršeńnie spartovaj karjery: traŭmy — zaŭsiodnyja spadarožniki vysokich vynikaŭ. Apošnim aficyjnym spabornictvam stanie navahodni turnir u Miensku, dzie paŭtara dziasiatka hadoŭ tamu małoj dziaŭčynkaj upieršyniu vyjšła na dyvan.
Ciapier dziaŭčyna sprabuje zasvoić niešta novaje. Niekalki miesiacaŭ tamu ŭ handlovym centry «Stalica» ŭ Miensku adčyniłasia krama bižuteryi i aksesuaraŭ ad Mielity Staniuty «Variety». Adździeł upryhožańniaŭ tut byŭ i raniej, ale novaja haspadynia zrabiła rebrendynh.
Ad dziaŭčynki z abručom da biznesvumen
— Mielita, na dadzieny momant kim siabie pazycyjanujecie ŭ bolšaj stupieni — biznesvumen ci spartoŭkaj?
— Nie, usio ž spartoŭkaj, biznesvumen, mabyć, tolki ŭ prajekcie. Sprava ŭ tym, što sportu addadziena amal 20 hadoŭ, siońnia voś taksama idu na treniroŭku. Režym pakul zachoŭvajecca. Tamu pa svajoj sutnaści jašče spartoŭka, prynamsi pakul (śmiajecca).
— A jaki jašče biznes hipatetyčna moh by zacikavić? Mahčyma, piceryja abo navat aŭtazapraŭka…
— Cikavaje pytańnie… Usio ž niešta, tak ci inakš źviazanaje sa sportam, z mastackaj himnastykaj. Naohuł, čamu ja na heta pahadziłasia — dapamahčy siabram znoŭ adkryć kramu, ale ŭžo vykarystoŭvajučy majo imia? Tamu što ŭ mianie zaŭsiody była mara: bolš raskazać pra mastackuju himnastyku. Jakim čynam? Skažam, u Italii, u Hišpanii papularnyja ŭpryhožańni z syluetami himnastak. U nas ničoha padobnaha niama. Nu dyk čamu nie abjadnać toje, što viedajuć pra biznes maje siabry, z majoj maraj, z maim žyćciom u mastackaj himnastycy? Tak što ŭ dadzienym prajekcie — heta ekskluziŭnyja aksesuary z vyjavami himnastak. Nad hetym jakraz pracujem, i spadziajusia pad Novy hod atrymać kankretny vynik.
U kramie bižuteryi i aksesuaraŭ ad Mielity Staniuty «Variety»
— Nie było idei zrabić niešta padobnaje za miažoj, nie ŭ Biełarusi?
— Pakul nie, nie było, choć ja sapraŭdy šmat dzie była, mianie šmat dzie čakajuć… Tym nia mieniej zaŭsiody, viartajučysia ŭ Miensk, adčuvaju, što heta majo, što chočacca niešta zrabić mienavita tut. Ale sport sportam, jon chutka skončycca, treba mieć zapasnyja šlachi. Tak, sport daŭ mnie šmat čaho, navat toje, što vy da mianie pryjšli — heta zasłuha sportu, mastackaj himnastyki. I tamu chaču ŭžo nie jak spartoŭka, a na inšym uzroŭni dapamahčy papularyzacyi svajho vidu. U tym liku praz maju kramu.
— Ci jość niejkaja kraina, u jakoj vy adčuvali b siabie hetaksama kamfortna, jak na radzimie? U sensie pražyvańnia…
— Šmat dumała nad hetym, ale nie: tut maje baćki, tut maje siabry, tut ja stała Mielitaj Staniutaj. Biezumoŭna, u toj ža Italii ci Hišpanii mnie padabajecca. Zachodžu ŭ kramu, i ludzi mianie paznajuć, spyniajuć: «O, Mielicina, heta vy?» Pryjemna, ale pa-sapraŭdnamu kamfortna ja adčuvaju siabie mienavita tut, u Miensku.
— Vaša krama pracuje miesiacy try. Termin nievialiki, ale ŭsio ž, z ułasnaha adčuvańnia: ci pravilny vybar, pravilnaja stratehija?
— Pakolki maja meta — paspryjać raźvićciu mastackaj himnastyki, usio pad heta i robicca. Ja šmat hadoŭ bačyła, jak na spabornictvach stend z vyjavami himnastak prosta ablepleny dziećmi, junymi spartoŭkami. U nas, znoŭ ža, takoha niama. Čamu? Tamu što nichto hetym nie zajmaŭsia. Naprykład, ja ŭjaviła siabie znoŭ maleńkaj dziaŭčynkaj, jakaja zajmajecca mastackaj himnastykaj. Jak mianie adroźnić u škole? Nie ciahać ža z saboj abruč ci stužku. Ale možna mieć niejkaje charakternaje ŭpryhožańnie. Dyk voś kali ja heta zrablu, kali heta budzie fihuravać na stendzie, tady zmahu skazać, što prynamsi pasprabavała. A jak jašče stanie vizytoŭkaj, to misija budzie apraŭdanaja. Voś čamu ŭ adnoj źviazcy iduć bižuteryja, aksesuary i Mielita Staniuta.
— Sietka kramaŭ Mielity Staniuty pa ŭsioj Biełarusi — heta realna?
— Pakul nie mahu skazać, usio, što zdoleła «padniać» finansava — voś jano, pierad vami (śmiajecca). Nia viedaju. Kali budzie bolš pakupnikoŭ, kali heta pačnie prynosić niejkija hrošy — mahčyma, budzie i sietka. Abo prosta ludziej zacikaviać takija voś ekskluziŭnyja ŭpryhožańni. Prynamsi, ja pasprabuju.
Vyjści ź cieniu słavutych rodzičaŭ
— U Biełarusi dastatkova spartoŭcaŭ, jakija niadrenna zarablajuć — prynamsi tyja, chto ŭdzielničaje ŭ topavych turnirach. Ale afišavać siabie ŭ biznes-prajektach ci aścierahajucca, ci saromiejucca…
— Nu čamu? U reklamie možna pabačyć i Darju Domračavu, i Alaksandru Hierasimieniu, choć heta, viadoma, nie zusim toje… A ja jakraz pahadžajusia na prajekty, jakija prasoŭvajuć majo imia. Moža, jašče i tamu, kab proźvišča Staniuta nia tolki asacyjavałasia z maimi prapradziedam Michasiom ci prababulaj Stefanijaj, a i kazała, što jość takaja biełaruskaja himnastka. To bok — u peŭnym sensie platforma, kab zachavać, praciahnuć naš rod. Kali jość mahčymaść heta zrabić, čamu nie skarystacca? Pakul ja była maleńkaja, vakoł zaŭsiody padkreślivali: heta praŭnučka tych samych vialikich prodkaŭ. Ja nie chaču ŭsio žyćcio być u ich cieni, bo sama zdolnaja pra siabie zajavić. Kab pra maich dziaciej ci ŭnukaŭ niekali taksama skazali, što ich mama i babula była viadomaj himnastkaj. Było b klasna.
— I ŭsio ž, što tyčycca sportu: jon, što nazyvajecca, u padviešanym stanie — ci ŭsio ŭžo vyrašana?
— Dy nie, zbolšaha ŭsio zrazumieła. Adzin-dva razy jašče vystuplu ŭ hetym hodzie — i, badaj, na hetym usio, bolš nia budu. Čamu? Pa-pieršaje, 20 hadoŭ u sporcie — heta šmat. Pa-druhoje, zdaroŭje ŭžo daloka nia toje, jak na pačatku. Pa-treciaje, treba zrabić niejki krok u inšaje žyćcio. Ja hetaha chaču, pra heta maru i, mabyć, hety salon jość tym pieršym krokam. Nia viedaju, možna nazvać jaho vielizarnym ci nievialikim, bo ŭsio adnosna. Ale pryncypovaje rašeńnie pryniataje…
— To bok varyjant vašaj kalažanki, siabroŭki pa kamandzie Lubovi Čarkašynaj, jakaja pierajšła na trenerskuju pracu, navat nie razhladajecca?
— Pakul nie. Ja chaču pasprabavać siabie, skažam tak, niedzie pa-za spartyŭnaj zalaj. Tak, ja šmat čaho viedaju pra mastackuju himnastyku, ale pierš-napierš jość žadańnie akunucca ŭ inšuju sferu. I ja rušu mienavita ŭ hetym kirunku.
Mielita Staniuta na Alimpijskich hulniach 2016 u Ryjo-de-Žanejra, 20 žniŭnia 2016 hodu
— Ci žadali b spartyŭnaha losu — znoŭ ža, zychodziačy z ułasnaha dośviedu — dla svaich budučych dziaciej?
— Napeŭna, ja pryviadu svaju dačku ŭ mastackuju himnastyku, tamu što heta baza dla ŭsiaho — dla baletu, dla pryhožaj fihury. Kali jana skaža — nie, chaču zajmacca muzykaj abo hulać u futboł — taksama dobra. Ale, viedajecie, mastackaja himnastyka — heta pieršy sport, u jaki možna addać dziaŭčynku. U chareahrafiju biaruć ź dziesiaci hadoŭ, na tancy — z šaści, a ŭ dadzienym vypadku — z troch.
Kali potym skaža, što joj padabajecca niešta inšaje, budu dapamahać, jak mahu. Tamu što sport — heta składana, mastackaja himnastyka — jašče bolš składana. Ale jana dała mnie ŭsie jakaści, jakija ja maju. Dobryja ci nia nadta — nia mnie sudzić. Tym nia mieniej, u mianie šmat siabroŭ, u mianie cikavaje žyćcio, mianie paznajuć na vulicy. Heta super!
— Kali azirnucca na hienealahičnaje dreva Staniutaŭ, navat pa adnym pradstaŭniku ad pakaleńnia: prapradzied Michaś — viadomy mastak, prababula Stefanija — vybitnaja aktorka, dzied Alaksandar — aŭtarytetny litaraturaznaŭca, baćka Dźmitry — vopytny žurnalist. Było b lahična, kab Mielita stała jak minimum aktrysaj kino. Na jakim etapie zdaryłasia «adchileńnie»?
— Heta zdaryłasia, kali mnie było try hady. I heta los. Moj budučy i pieršy trener Śviatłana Vasiljeŭna Burdevickaja spyniła nas z matulaj prosta na vulicy i prapanavała: «A nu davajcie pasprabujem?» «Čamu nie?», — skazała mama. U 1996 hodzie mianie pryviali ŭ zalu himnastyki na Daŭmana, 23, i voś užo 20 hadoŭ ja nieparyŭna źviazanaja sa sportam.
— Rasčaravańnia ad toj losavyznačalnaj sustrečy niama?
— Nie, absalutna. Tak, heta ciažka, heta zdaroŭje, heta nervy, heta režym, bo zaŭsiody pryviazany da treniroŭki. Usio majo žyćcio budavałasia vakoł sportu. Ale praz stolki hadoŭ ja dziakuju losu, što tady, u 1996 hodzie, mastackaja himnastyka faktyčna znajšła mianie sama.
— Paśla hetaha zrazumieła, što zahadvać nakont budučyni dziaciej niejak nie vypadaje.
— Praz pakaleńnie, moža, chto i stanie toj samaj aktrysaj kino, čamu nie? (śmiajecca). Naprykład, maja matula, kali jašče žyła ŭ Lidzie, zajmałasia baskietbołam, a potym pryjechała ŭ Miensk, kab stać žurnalistkaj. A prababula zaŭsiody maryła stać balerynaj, chacieła tancavać. Darečy, mastackaja himnastyka — heta spartovaje adhalinavańnie ad baletu. Faktyčna historyja mastackaj himnastyki pačynajecca z baleryny Ajsedory Dunkan: adkinuła ŭ bok puanty, stała na dybački, tym samym zapačatkavaŭšy mastackuju himnastyku.
— Mielita, a ci jość u siamji žyvapisnyja tvory Michasia Staniuty? Viedaju, što Stefanija Michajłaŭna zachaplałasia roznymi rukatvornymi vyrabami…
— Na žal, u mianie praca tolki adna, ale, zrazumieła, u muzejach jość — toj ža «Partret majoj dački Stefanii». Prababula — tak, rabiła pacierki, niašmat, ale niekalki zachavałasia ŭžo ŭ jakaści relikvijaŭ. Pamiataju, u jaje kvatery stajaŭ taki čaroŭny kufar, u jakim možna było znajści niejkija maski, tyja ž pacierki. Naahuł, šmat čaho jana ŭmieła rabić, vielmi cikavaja była kvatera. Prychodziła jak u hości da kazki (śmiajecca).
— Vas čaściakom možna pabačyć u mienskich teatrach — dziakujučy minułamu prababuli Stefanii?
— Tak, vielmi lublu, mahčyma, sapraŭdy niejkaja hienetyčnaja pamiać. Znoŭ ža, z baćkami zmałku chadziła ŭ dziciačy teatar, a ciapier užo vystupaju ledź nia ŭ jakaści eksperta, kali niechta ź siabroŭ bačyć afišu i cikavicca, ci možna iści. Tady mahu paraić, što varta, što nie abaviazkova. I ŭžo samoj pryjemna być karysnaj. Sama pieradusim chadžu ŭ Kupałaŭski i ŭ Respublikanski teatar biełaruskaj dramaturhii. U svoj čas padabaŭsia Sučasny mastacki teatar, ale ciapier užo nia toje. Što tyčycca muzejaŭ, usio, što cikava, daŭno pierahledžana, a pryvoznych admietnych ekspazycyjaŭ, ščyra kažučy, niašmat. Tamu, kali za miažoj jość mahčymaść trapić u niejki znakavy muzej ci na vystavu, adrazu ž biahu.
Rodnaja mova jak arhaničny stan čałavieka
— U Biełarusi skłałasia paradaksalnaja sytuacyja: spartoŭcaŭ, jakija volna vałodajuć rodnaj movaj — jak Mielita Staniuta — možna pieraličyć na palcach adnoj ruki. Pa-pieršaje, ci heta naahuł vytłumačalna? Pa-druhoje, chto kaho «znajšoŭ» u vašym vypadku — vy movu ci naadvarot?
— Ja viedaju biełaruskuju movu dziakujučy maim baćkam. Dahetul pamiataju dziciačuju knižku «Karol Maciuś», jakuju čytała ledź nia kožny dzień. I tata, i mama zaŭsiody da vychavaŭčaha pracesu padychodzili surjozna, chacieli, kab ja zrabiła svaju budučyniu, a ŭ sporcie ci nie — tady nichto i nia viedaŭ… Narmalna heta ci nie? Narmalny stan — vałodać rodnaj movaj. Heta važna, heta patrebna, mnie biełaruskaja mova vielmi padabajecca. Padajecca, davoli šmat spartoŭcaŭ, jakija siabrujuć z movaj. Mahčyma, mnie pašancavała, ale tak nie skazała b, što ŭsie skroź rasiejskamoŭnyja, što movy nichto nia viedaje. Viedajuć. Inšaja sprava, što nie karystajucca. Jość takoje, što chvalujucca, saromiejucca zrabić pamyłki. Ja taksama adčuvaju chiby, ale treba razmaŭlać, kab ich było mienš.
— Niadaŭna Mielita Staniuta vystupiła ŭ novaj ipastasi — admysłovaj hościaj na kursach «Mova nanova». Jakija ŭražańni?
— Och, vielmi chvalavałasia. Kali Hleb Łabadzienka zaprasiŭ, było i pryjemna, i strašna, bo heta ž peŭny status, jaho treba hodna trymać. Adrazu ŭziałasia za «Čorny zamak Alšanski» Ŭładzimiera Karatkieviča, pieračytała, kab movu choć krychu padciahnuć da litaraturnaj. Vielmi staranna rychtavałasia, ale kali nastaŭ čas, Hlebu tak i skazała: nie mahu, chvalujusia, potym skažuć — kaho ty pryvioŭ, movaj nie vałodaje. Ale niejak uziała siabie ŭ ruki… Maje hałoŭnyja krytyki — heta baćki. Kali jany pahladzieli videa, to skazali, što ŭsio było hodna i nia varta tak chvalavacca. Tam pamyłka, niedzie jašče, kudy biaź ich, ale zbolšaha ŭsio prajšło dobra. Potym šmat ludziej pisali ŭ Fejsbuku, «UKantakcie», što było cikava, dziakavali. Pryjemna, ale heta stała vialikim maralnym vyprabavańniem. Darečy, zastałasia ŭražanaja, jak šmat źbirajecca ludziej, zadavali cikavyja pytańni. Choć jakraz było žachlivaje nadvorje, mnohija nie dajšli. Značyć, jość ciaha.
— Zhadali Ŭładzimiera Karatkieviča — a jakija jašče biełaruskija aŭtary daspadoby?
— Uładzimier Karatkievič, badaj, heta № 1. A jašče ŭ zachapleńni ad «Šlachciča Zavalni» Jana Barščeŭskaha. Mnie ŭpieršyniu jaho čytali baćki, kali ja była jašče maleńkaja, a niejki čas tamu znoŭ viarnułasia ŭžo ŭ darosłym uzroście. Darečy, dziakuj za knihu Śviatłany Aleksijevič, ščyra skažu, ničoha ź jaje nie čytała, heta moj litaraturny prabieł. Mabyć, nieŭzabavie pačnu. Usio ž mastackija tvory mianie zachaplajuć u bolšaj stupieni.
— Na chvali cikavaści da kulturnych tradycyjaŭ ciapier navat siarod moładzi papularny trend — vyšyvanka ci stylizacyja pad jaje. Vy ŭ hetym udzielničajecie?
— Tak, mnie heta radasna bačyć i navat udzielničać. Dzieści tydzień tamu naš viadomy brend adzieńnia HONAR prapanavaŭ stać dla ich madellu, papracavać u raskrutcy ich novych uzoraŭ. Ja sapraŭdy saču za tendencyjami, mnie padabajucca ich sukienki, inšyja rečy. Nu, i ŭ mianie taksama jość vyšyvanka, usio jak maje być (śmiajecca). Darečy, heta cikava i zamiežnikam. Modny biełaruski dyzajner Volha Kardaš dva hady tamu zrabiła kalekcyju vopratki z busłami. I kali ja nadzieła heta ŭ Japonii, byŭ kulturny šok: vaŭ, što heta, jak pryhoža, jakija ptuški! U dalokaj krainie ja hanaryłasia, što ŭ nas jość takija talenavityja ludzi. Tamu asabista dla siabie adkarektavała kliše, kali pry słovach «kuplajcie biełaruskaje» zvyčajna kruciać nosam. Kali šukać u patrebnym miescy, to heta cikava, pryhoža i realna pracuje.
Biessensoŭna niešta vyrazać z historyi
— Historyja Biełarusi dla mnohich pačynajecca dzieści ad 1991 hodu, ad zdabyćcia niezaležnaści. Dla peŭnaj častki — ad 1917-ha, «praletarskaj revalucyi». Dla prasunutaj publiki — ad Vialikaha Kniastva Litoŭskaha, niechta navat uzhadaje Połackaje kniastva. Vašy intaresy nakolki hłyboka siahajuć u hłybiniu viakoŭ?
— Kali zychodzić z takoj chranalohii, to, mabyć, jakraz ad časoŭ VKŁ. Peryjad kniastva Litoŭskaha mnie cikavy navat ź niejkich asabistych pamknieńniaŭ. Mahu skazać, što ŭ majoj matuli Iny Hiecevič taksama niaprostyja karani. Hiecevičy — heta šlachietny rod. Adzin ź jaje prodkaŭ braŭ udzieł u pieramožnaj bitvie na race Hieč, jość rodavy hierb, karaciej, usie atrybuty. Znoŭ ža, dziakujučy baćkam, dziakujučy ich nastojlivaści ja atrymlivała dosyć šyrokija viedy. Jany vydatna razumieli, što sport — dobra, a kruhahlad dziciaci pavinien być maksymalna šyroki.
— Jakraz ad taho času biare adlik i nacyjanalnaja symbolika — bieł-čyrvona-bieły ściah i hierb «Pahonia». Siońnia na dziaržaŭnym uzroŭni jany nie asabliva «kacirujucca», ale ž suprać faktaŭ, jak kažuć, nie papreš…
— Tak, heta naša historyja, heta było, i nie adnu sotniu hadoŭ. Nu, a jak jašče stavicca da historyi? Ja nie razumieju, kali niechta kaža, što heta nia naša. Prabačcie, a čyjo? Pieršyja homo sapiens taksama byccam nia našy, bo my da ich nie padobnyja, ale ž jany stali padmurkam čałaviečaj cyvilizacyi. Hetyja symbali byli, čamu ich treba vykreślivać? Kažuć, što ŭ 1991-m byli ŭžo inšyja hierb i ściah, jany chiba tolki źniešnie nahadvali svaje pratatypy. Ale sutnasna — heta viartańnie da karanioŭ. Toje, što było prapisana ŭ Kanstytucyi, što stolki hadoŭ pracavała, uziać i vykinuć niemahčyma. Sprabavać vykreślivać fakty z historyi — dziela čaho? Nie razumieju. Asabista ja vieru, što historyja ŭsio ž niečamu vučyć…
— Vidać, pryčyna ŭ skiravanaści nie ŭ hłybiniu, a maksymum u 1917 hod. Paćvierdžańniem — i adkryty na hetym tydni pomnik Leninu ŭ Miensku… Mielita, a ci jość intares da hlabalnych padziejaŭ? Ciapier uvieś śviet abmiarkoŭvaje prezydenckija vybary ŭ ZŠA, šmat u čym niečakanuju pieramohu Donalda Trampa…
— ZŠA — heta vialikaja dziaržava, jakaja tak ci inakš upłyvaje na ŭvieś śviet. Možna zhadać, što i ŭ Amerycy, i ŭ zamiežžy sychodzilisia na dumcy, što pieradapošni raz ich kalektyŭny vybar byŭ nia horšy. Kali jany nie bajacca, što hetym razam pamylilisia, kali heta vybar bolšaści nasielnictva — OK. Bo heta prosta vybary, siońniašni dzień. Što budzie dalej — ja nie mahu rabić niejki prahnoz. Hublajucca navat vopytnyja stratehi. Ja žyvu tut, daloka ad centru padziejaŭ, i kali heta budzie biaź niejkich strašennych nastupstvaŭ, značyć, amerykancy ŭsio zrabili pravilna.
Hurkoŭ jak abjekt spartovaha zachapleńnia
— Pry kancy pytańnie, na jakoje nie čakajem razhornutaha adkazu, ale jakoje šmat kaho cikavić. Niejki čas tamu ŭ sacyjalnych sietkach pačali źjaŭlacca vašy sumiesnyja zdymki ź viadomym tajbaksioram, udzielnikam hurtu Brutto Vitalom Hurkovym. Ci treba kazać, nakolki jany abłajkanyja i kamentavanyja…
— (śmiajecca). Mabyć, ludzi raskažuć našmat bolš cikavaha pra mianie, čym ja sama. Jak i kožny narmalny čałaviek, ja nia vielmi lublu raskazvać pra ŭłasnaje žyćcio, nia vielmi jomka siabie adčuvaju ad takoj publičnaści…
Vital Hurkoŭ
— Nu, a tvorčaść Brutto choć padabajecca?
— Ja pasłuchała, ale heta nie majo. Ja, vidać, ź inšymi muzyčnymi hustami. Nie mahu skazać, što zusim nie padabajecca, 2-3 pieśni navat pryjemna słuchać: jany bolš meladyčnyja, nie chardkor… Ale ž Vital Hurkoŭ — nia tolki vakalist, jon jašče i spartoviec. I voś jak spartoŭca ja jaho vielmi pavažaju. 12-razovy čempijon śvietu — heta vaŭ, dla mianie prosta huru vialikaha sportu, takich adzinki. Mahčyma, niekali buduć i bolšyja zorki, ale heta spartoviec ź vialikaj litary. Plus sam pa sabie cikavy čałaviek, znoŭ ža, biełaruskamoŭny (śmiajecca).
— Kali nia Brutto, chto tady ŭ pieraliku muzyčnych sympatyjaŭ?
— Ščyra skažu, ja nia tak šmat słuchaju, ale kali havorka pra biełaruskamoŭnuju muzyku, mnie vielmi padabajecca hurt NAVI, a taksama prajekt Ani Chitryk «S*unduk». Ania — i pryjemnaja aktrysa, i piša cikavyja, dušeŭnyja teksty. Badaj, maje sympatyi mienavita hetyja.
— Mielita, dyk jak miarkujecie zaviaršyć spartovuju karjeru?
— Užo takaja tradycyja: u Miensku pad Novy hod adbyvajecca mižnarodny turnir pa mastackaj himnastycy Baby Cup. Heta spabornictvy, ź jakich ja niekali pačynała i, mabyć, imi skonču. Tam budzie moj apošni vystup, i heta vielmi symbalična, bo dahetul pamiataju, što pieršyja kroki zrabiła mienavita ŭ Miensku. Dobra, što heta ŭžo vizytoŭka biełaruskaj mastackaj himnastyki, jašče lepš, što ŭ dziaŭčatak 6—10 hadoŭ jość svoj turnir. Jon sapraŭdy vielmi kazačny, vielmi dobry. Tyja ŭspaminy dla mianie i ciapier adny z samych jaskravych.
— To bok adnaznačna ŭ chatnich Eŭrapiejskich hulniach-2019 brać udzieł nia budziecie?
— Nie-nie, usio. Mastackaja himnastyka dla Mielity Staniuty jak spartoŭki — heta ŭžo amal historyja. Što budzie dalej — nie mahu skazać. Nu voś pačała spravu z kramaj, mahčyma, raspačnu jašče niešta. Treba asensavać vystup u ramkach festyvalu Bašmieta — z arkiestram, z klasyčnaj muzykaj, jak šoŭ. Mnie spadabałasia, potym navat pisali muzyki, jakija tam udzielničali, prapanoŭvali inšyja varyjanty. Prykładam, ź Niamieččyny dasłaŭ list skrypač, jaki raskazaŭ pra analahičny festyval klasyčnaj muzyki ŭ jahonaj krainie. Maŭlaŭ, čamu niešta padobnaje nie zrabić tam? Klas!
***
Mielicina (Mielita) Staniuta naradziłasia 15 listapada 1993 hodu ŭ Miensku. Ad troch hadoŭ zajmajecca mastackaj himnastykaj. Šmatrazovaja pryzerka ŭsiaśvietnych i eŭrapiejskich pieršynstvaŭ u kamandnych spabornictvach, pryzerka čempijanatu śvietu 2009 hodu ŭ praktykavańniach z abručom, u 2010-m upieršyniu ŭ historyi vystupleńniaŭ biełaruskich himnastak stała pryzerkaj čempijanatu śvietu ŭ šmatborstvie. Pryzerka čempijanatu Eŭropy 2011 hodu ŭ praktykavańniach sa skakałkaj. Udzielnica Alimpijskich hulniaŭ 2012 hodu ŭ asabistym šmatborstvie, na Alimpijadzie-2016 była 5-j u šmatborstvie. Haspadynia kramy bižuteryi i aksesuaraŭ Variety.
