«Nie stała Barysa Muskaha — miłaha i ščyraha čałavieka, stałaha naviednika kursaŭ «Mova Nanova», — paviedamiŭ u svaim fejsbuku Hleb Łabadzienka. — Raźvitańnie ź im adbudziecca ŭ subotu ab 11.00 pa adrasie Daŭhinaŭski trakt, 160a».
***
Z prajekta Radyjo Svaboda: Stałkiery Svabody
Baćka skazaŭ mnie čytać biełaruskich aŭtaraŭ vyklučna pa-biełarusku, — Barys Muski
U navukova-daśledčym instytucie, dzie jon pracavaŭ inžyneram-enerhietykam, supołku Tavarystva biełaruskaj movy jany z kalehami stvaryli jašče da respublikanskaje Rady TBM. Ale i ciapier, u svaje 75, jon vučyć rodnuju movu, naviedvajučy roznyja kursy, dzie časam vyhladaje ci nie najstarejšym vučniem. A ŭ Radyjo Svaboda — adnym z najstalejšych słuchačoŭ. Barys Muski — hieroj novaha vypusku prahramy Stałkiery Svabody.
Adnojčy ja pajšoŭ z žonkaj u Ruski teatar hladzieć «Raskidanaje hniazdo» pa-biełarusku. Była niejkaja vystava ŭ faje, i ja razhladaŭ jaje. Dyk voś žurnalisty z BT spytalisia ŭ mianie (pa-rasiejsku, darečy), ci nia dzivić mianie, što ŭ Ruskim teatry «zvučit biełorusskaja rieč». Ja im kažu: «My šmat najelisia erzacu i nasłužylisia panam, na rodnaj movie ahryzacca — adno, što zastałosia nam».
Mnie nadta padabałasia knižka «Mikołka-paravoz». I choć ja vučyŭsia ŭ 42-j, rasiejskamoŭnaj škole, ale baćka skazaŭ mnie čytać biełaruskich aŭtaraŭ vyklučna pa-biełarusku. Pakolki ja cikaŭlusia historyjaj Miensku, to niejak nabyŭ knižku z fatazdymkami Zianona Paźniaka. Kali źniać ź jaje supervokładku i razharnuć, dyk atrymlivajecca biełaruski ściah. Prapuścili! A ja ž tady jašče nia viedaŭ, što heta za taki biełaruski ściah. Mianie zacikaviła niezvyčajnaje imia Zianon. Ciapier ja ŭ partyi Zianona Paźniaka.
A ŭ 1996 hodzie ja pryjšoŭ da pomnika Bahdanoviču ź bieł-čyrvona-biełym ściaham na spatkańnie ź pierakładčycaj Vieraj Ryč. Uziaŭ knihu Bahdanoviča i paprasiŭ na joj pastavić aŭtohraf. Ja dumaŭ, što jana prosta raśpišacca, a jana znajšła «Pahoniu» i čatyry radki napisała tam pa-anhielsku. Tak što kali mianie pryvieźli ŭ adździaleńnie milicyi, i tam maładyja chłopcy, jakija jašče nie pa kamerach, a ŭ ahulnym pakoi siadzieli, spytalisia, ci viedaju ja «Pahoniu», kab razam śpiavać, — to ja im prapanavaŭ paśpiavać i pa-anhielsku.
Čałaviek, jaki vystupaje i kaža: chto razmaŭlaje pa-biełarusku — ni na što nia zdatny, tamu što, maŭlaŭ, vialikija tolki dźvie movy — rasiejskaja i anhielskaja — na im kryž.
Možna zrabić niešta hurtam. Ci atrymajecca — nia viedaju. Jość žadańnie pabačyć źmieny. Ale mnie ŭžo 75 hadoŭ, tamu — nia viedaju, ci pabaču».
Praŭda, u vojsku mnie prapanavali ŭstupić u kamunistyčnuju partyju. Siabar mianie adhavorvaŭ, što, maŭlaŭ, i nia vypješ, i ź dzieŭkami nie pahulaješ. Ja jamu adkazaŭ, što pić nie lublu, a dzieŭki na mianie nie źviartajuć uvahi. Ale nijakaja chalera ab mianie nohi nia budzie vycirać.
Na jubilei Radyjo Svaboda 10 hadoŭ tamu ja padyšoŭ da Alaksandra Łukašuka ź jaho pieršaj knihaj, i jon pakinuŭ mnie aŭtohraf.
