Prezident Rasii Uładzimir Pucin napisaŭ kałonku dla časopisa «Russkij pionier», u jakoj raspavioŭ pra žyćcio svaich baćkoŭ padčas Druhoj suśvietnaj vajny.
Poŭny tekst apublikavany na sajcie vydańnia. Prezident Rasii, u pryvatnaści, raspavioŭ, što jaho baćka prachodziŭ terminovuju słužbu ŭ Sievastopali, jon byŭ matrosam na padvodnaj łodcy.
«Pryzvali jaho ŭ 1939-m. A potym, viarnuŭšysia, prosta ŭžo pracavaŭ na zavodzie, a žyli jany z mamaj u Pietradvarcy (…) Vajna pačałasia, a jon pracuje na vajskovym pradpryjemstvie, dzie tak zvanaja «broń», jakaja vyzvalaje ad pryzyvu. Ale jon napisaŭ zajavu ab ustupleńni ŭ partyju, a potym jašče adnu zajavu — što choča na front», — piša Pucin.
Pavodle jaho słovaŭ, paśla hetaha jaho baćku nakiravali ŭ dyviersijny atrad NKUS, u jakim słužyli 28 čałaviek. Ich zakidvali u blizki tył dla praviadzieńnia dyviersijnych aktaŭ. Padryŭ mastoŭ, čyhunačnych kalej. Pa słovach rasijskaha prezidenta, hrupa amal adrazu trapiła ŭ zasadu i jaho baćku, jakoha pieraśledavali niemcy, cudam udałosia vyžyć.
«Pieraśledavali pa lesie, i jon zastaŭsia žyvy, bo zalez u bałota i niekalki hadzin prasiadzieŭ u bałocie i dychaŭ praz čaracinku. Heta ja pamiataju ŭžo ź jaho raskazu. Pryčym jon kazaŭ, što, kali siadzieŭ u bałocie i dychaŭ praz hetuju čaracinku, jon čuŭ, jak niamieckija sałdaty prachodzili pobač, litaralna za niekalki krokaŭ ad jaho, jak brachali sabaki», — paviedamiŭ Pucin, adznačyŭšy, što z 28 čałaviek vyratavalisia tolki čaćviora.
Paśla hetaha baćka prezidenta Rasii byŭ nakiravany «na pierafarmavańnie ŭ dziejučuju armiju — i na Nieŭski piatačok». Tam jon atrymaŭ ciažkaje ranieńnie — «usio žyćcio žyŭ z askołkami ŭ nazie: usie ich tak i nie vyniali». Taksama Pucin raspavioŭ, jak padčas znachodžańnia ŭ špitali baćka addavaŭ svajoj žoncy, maci Pucina, uvieś svoj pajok, kab taja mahła karmić trochhadovaha syna. Paźniej dzicia zabrali «ŭ javačnym paradku z metaj vyratavańnia małaletnich dziaciej ad hoładu», adnak paźniej jon zachvareŭ na dyfteryt i pamior.
«A baćka, kali dzicia zabrali i mama zastałasia adna, a jamu dazvolili chadzić, staŭ na mylicy i pajšoŭ dadomu. Kali padyšoŭ da doma, to ŭbačyŭ, što sanitary vynosiać z padjezdu trupy. I ŭbačyŭ mamu. Padyšoŭ, i jamu zdałosia, što jana dychaje. I jon sanitaram kaža: «Jana ž jašče žyvaja!» — «Pa darozie dojdzie, — kažuć jamu sanitary. — Užo nie vyžyvie». Jon raspaviadaŭ, što kinuŭsia na ich z mylicami i prymusiŭ padniać jaje nazad, u kvateru (…) I jon jaje vychadziŭ», — raspaviadaje Pucin, adznačyŭšy, što jaho baćka pamior u kancy 1998 hoda, a mama dažyła da 1999.
Jon taksama paviedamiŭ, što mienavita dziakujučy baćku ich siamja atrymała pieršuju asobnuju kvateru.
«Heta zdaryłasia, viadoma, nie adrazu paśla vajny, a kali ja ŭžo va ŭpraŭleńni KHB pracavaŭ. I mnie tady kvatery nie davali, a baćku narešcie vydzielili», — piša Pucin.
U prezidenta Rasii «daŭnija adnosiny» z časopisam «Russkij pionier», i jon nie ŭ pieršy raz napisaŭ dla jaho. Tak pres-sakratar prezidenta Dźmitryj Piaskoŭ prakamientavaŭ apublikavanuju ŭ čaćvier kałonku kiraŭnika RF u hetym vydańni.
