Dzień nie moža zakončycca. Toj, chto jaho zaciejaŭ
Nie zakryvaje batlejku i patrabuje padziejaŭ:
Pieršaja, druhaja. Raźbity rtutny hraduśnik na vulicy Haja.
Tupat, hrukat. Toŭsty chłopčyk lažyć, nie mirhaje
U pryadčynienaj fortcy hipnatyčnaja biełaja blacha,
Firanki niespakojnyja i padobnyja da mlečnaha šlacha.
Pad pachaju horača. Rtuć biažyć na matrac.
Chočacca vyjści na vulicu. Ale nie ŭ hety raz.
Dzień nie moža zakončycca. Achviary patrebnyja viery.
Čałaviek dychaje i jašče nie damierz u Kijeŭskim skviery,
Ale čovien la bieraha i staić u ciomnych vodach.
Vyzvalaj miesca novamu, jon pry rodach. Spyni podych.
Dzień nie moža zakončycca: za rynkam błyšynym
Apošniaja šlucha jašče nie sieła ŭ mašynu.
Da samaha kanca jaje nie pakinie ŭ spakoi
Toj, chto zaciejaŭ jaje, toj, chto zadumaŭ jaje takoju.
Tamu davaj zakančvać. Achviary patrebnyja viery.
My chočam spać. Siadaj, šlucha, i začyniaj dźviery.
Dzień nie moža zakončycca, bo toj, chto ŭ niabiosnaj sini
Ličyć što jon vaładaryć usim i nami ŭsimi,
I prahnie kab my zaśpieli doždž jahony, vir i smuhu.
Tamu dzień nie moža zakončycca.
Ale ja mahu.
