Roma Andryjanaŭ i Filip Dajneka — maładyja prahramisty ź Minska, piacikurśniki BDUIR.
Abodva paśpieli papracavać u kampjutarnych firmach, dzie zarablali bolš za tysiaču «baksaŭ», i syści adtul. Ciapier chłopcy pracujuć na siabie.
Roma, naprykład, zajmajecca fryłansam. Pracuje tydzień na miesiac. Zrazumieła, stabilna vysokaha zarobku, jak na firmie, jon nie maje, ale na žyćcio chapaje.
Zatoje źjaviŭsia čas dla svaich prajektaŭ. Adzin ź ich — «Kurs.baj». Heta biaspłatnyja IT-kursy, da taho ž — pa-biełarusku.
Reč u tym, što chłopcam nie padabajecca taja situacyja, jakaja skłałasia ŭ biełaruskaj IT-śfiery. Bolšaść prahramistaŭ, skončyŭšy ŭnivieristet, iduć pracavać u bujnyja aŭtsorsinhavyja karparacyi. Hetyja kampanii znachodziać bahatych zamiežnych klijentaŭ, jakim patrebnyja pasłuhi prahramistaŭ. Za adnosna nievialikija hrošy aŭtsorsinhavaja kampanija najmaje miascovych «ajcišnikaŭ», a potym pradaje plon ich pracy zakazčyku pa suśvietnych cenach. Reštu pakidaje sabie. U takich umovach najbolš zarablaje sama karparacyja, a prahramisty razhladajucca ŭ vyhladzie «resursu», jaki pradajecca.
«My vierym u toje, što našyja ludzi zdolnyja samastojna stvarać, a nie być instrumientam dla vyrašeńnia čužych prablem. Być zamoŭcami sami sabie. Chiba ŭ Biełarusi ŭžo nie zastałosia prablem, jakija treba vyrašyć? Ci ŭsie idei ŭžo realizavany?»,— kažuć Roma i Filip.
Što jany robiać dla taho, kab źmianić situacyju — hladzicie na videa:
