Łukašenka ŭznaharodziŭ biznesoŭca za knihu pra šlachiecki radavod 15

Anatol Statkievič sa svaimi vydańniami. Fota sb.by

Hierb rodu Statkievičaŭ «Kaścieša».

Vokładka knihi «Ja — syn Vaš».

Siońnia Łukašenka vyznačyŭ łaŭreataŭ premii «Za duchoŭnaje adradžeńnie» i śpiecyjalnych premij. Siarod ich — piśmieńnik Anatol Čabahanaŭ, uznaharodžany za stvareńnie 4-tomnaj sieryi historyka-dakumientalnych knih «Ja — syn Vaš». Chto taki Čabahanaŭ, zapytalisia mnohija. Sapraŭdy, hetaha čałavieka lepš viedajuć pad proźviščam maci.

Heta pieršy biełaruski biznesoviec, jaki zrabiŭ svajo šlachieckaje proźvišča i hierb biznes-brendam.

Anatol Statkievič zajmaje 64 miesca ŭ top-200 najupłyvoviejšych biełaruskich pradprymalnikaŭ.

Praŭda, pa-rasiejsku jon piša svajo proźvišča trochi inačaj: «Stieckievič».

Cikava, što ŭ rasiejskamoŭnym vydańni knihi «Ja — syn Vaš» jon padaje svajo proźvišča jak Stieckievič, a ŭ biełaruskamoŭnym – jak Statkievič. Reč u tym, što proźvišča varjiravałasia ŭ histaryčnych krynicach.

Rekłamu jaho hrupy kampanij «Stieckievič-śpiecodiežda», upryhožanuju šlachieckim hierbam, možna bačyć na minskich bihbordach.

Statkieviču naležać Navahrudskaja fabryka śpiecvopratki, Homielskaja abutkovaja fabryka. Pad brendam «Stieckievič» jon pradaje meblu.

Svojeasablivaj prykmietaj jaho paśpiachovaści moža być i toje, što ŭrad zabaviazaŭ jaho «šefstvam» nad sielhaspradpryjemstvam u Minskim rajonie.

67-hadovyStatkievič-Čabahanaŭ — adzin ź niešmatlikich biznesoŭcaŭ svajho pakaleńnia — vučyŭsia na Zachadzie. Siarod jaho ŭniviersitetaŭ, poruč ź Leninhrandskim instytutam dakładnaj miechaniki i optyki, Vyšejšaj škołaj kiravańnia pry APK SSSR jość i Škoła ekanomiki i anhlijskaj movy ŭ Baŭnmansie (Vialikabrytanija).

Anatol Statkievič-Čabahanaŭ, siarod inšaha, fundavaŭ pomnik śviatoj Safii Słuckaj u Słucku (2000 h.), uznaharodžany ordenam kniazia Uładzimira RPC i ordenam Kiryły Turaŭskaha Biełaruskaha Ekzarchata RPC.

Da taho ž šlachieckaha rodu, što i biznesoviec, naležyć i palityk Mikoła Statkievič.

Jon taksama šanuje svoj rodavy hierb, i navat vychodziŭ ź im na Płošču ŭ 2010 h.

Pošukam karanioŭ Anatol Statkievič zajmaŭsia 20 hadoŭ. Jon kansultujecca z prafiesijnymi historykami, archivistami, daśledčykami hienieałohii, jaho knihi recenzavaŭ doktar histaryčnych navuk Halenčanka.

Jak pryznajecca aŭtar u pradmovie, šturškom da napisańnia staŭ «trahičny los represavanych svajakoŭ». Jaho dzied, Michaił Sackievič-Statkievič byŭ rasstralany ŭ 1930 hodzie. (Forma rodavaha proźvišča varjiravałasia: Statkievič, Ściackievič, Sackievič...) A baćka biznesoŭca, Vasil Čabahanaŭ, trapiŭ u Biełaruś z Tatarstana ŭ vajnu. Byŭ akružencam, potym partyzanskim kamandziram.

Vydańnie «Ja — syn Vaš» vyjšła ŭ sieryi «Letapis biełaruskaj šlachty», z błasłavieńnia mitrapalita Fiłareta na dźviuch movach: pa-rasiejsku (u vydaviectvie «Biełaruskaja pravasłaŭnaja carkva») i pa-biełarusku (u vydaviectvie «Rodnaje słova»).

Aŭtar daśledavaŭ bolej za 40 šlachieckich rodaŭ — Statkievičaŭ, Karafa-Korbutaŭ, Niekraševičaŭ, Taturaŭ, Sieŭrukoŭ, Karnažyckich, Tyčynaŭ, Lipskich — paznačajučy svaich naŭprostych prodkaŭ. Pracu Statkievič zrabiŭ kałasalnuju. Jon prasačyŭ radavod ad 1320 hoda. Choć nazvać knihu surjoznaj histaryčnaj manahrafijaj nielha, kažuć archivisty. Heta, chutčej, kniha navukova-papularnaha žanra. Aŭtar zanadta litaralna časam usprymaje histaryčnyja dakumienty, vieryć u stapracentavuju praŭdzivaść hienieałahičnych drevaŭ, choć u historyi ŭsiakaje zdarałasia.

Adkryvajecca kniha rodavym hierbam. Pad joj — deviz:«Śviatuju vieru, prodkaŭ rod, kulturu i Ajčynu šanuj i bieražy».

Pradmovy da vydańnia napisali mitrapalit Fiłaret i piśmieńnik Uładzimir Lipski. Recenzavaŭ knihu doktar histaryčnych navuk H.Halenčanka. U roli paniehiryka Andreja Rymšy — vierš Mikoły Miatlickaha, jaki skančajecca słovami:

«…Adtul, dzie dośvitak słavianaŭ,
Dzie huł epoch jak huł hrymot,
Viadzie Stackievič-Čabahanaŭ
Majoj Ajčyny radavod».

Kniha napisanaja žyvoj čytelnaj movaj i vydatna aformlenaja. U joj mnostva fota, dakumientaŭ, hienieałahičnych tablic. Stvorany i śpiecyjalny sajt, dzie knihu ŭ abodvuch moŭnych varyjantach možna całkam prahartać ad 1-j da 594-j staronki. Anałahaŭ takomu, badaj, niama ŭ Biełnecie.

Metu vydańnia knihi Statkievič akreślivaje tak: «Pakazać histryju Ajčyny praz historyju kankretnaha roda».

Cikava, što bahaty čałaviek z sučasnaha biełaruskaha biznesu vyrašyŭ ukłaści srodki i čas u stvareńnie hruntoŭnaha radavodu.

Kaho jana zacikavić najpierš? Blizkich i dalokich rodzičaŭ pa tych saraka proźviščach, ale najpierš — ułasnuju siamju, naščadkaŭ. U hetym sensie Statkievič nahadvaje arystakrataŭ VKŁ XVI stahodździa, jakija adrasavali dyjaryušy i knihi «naščadku razumnamu».

Siarod inšych łaŭreataŭ premii «Za duchoŭnaje adradžeńnie», paviedamlaje BiełTA, — aŭtary prajekta restaŭracyi Niaśvižskaha pałaca. Śpiecyjalnymi premijami ŭznaharodžanyja kalektyvy Teatra opiery i baleta i Teatra-studyi kinaakciora za jarkaje sceničnaje ŭvasableńnie tvoraŭ Karatkieviča i Krapivy; kalektyvam Nacyjanalnaj biblijateki (za značny ŭkład u zachavańnie i papularyzacyju knižnaj spadčyny) i Muzieja Janki Kupały (za vialikuju pracu pa prapahandzie tvorčaści narodnaha pieśniara), kinarežysior-dakumientalist Halina Adamovič.

Siarhiej Mikulevič

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH