«Pierad samym Novym hodam Ryhor byŭ u kaściole, i ŭžo źbiraŭsia damoŭ jechać, — raspaviadaje Valancina Baradulina, žonka paeta. — Jamu vyklikali mašynu, jon užo chacieŭ siadać, paśliznuŭsia — i pavaliŭsia na levy bok… I razdrabiŭ sabie levaje plačo… Heta było ŭviečary. Kali jaho pryvieźli damoŭ, ja nie zrazumieła adrazu, što heta — dumała, udar prosta. A ranicaj jak ahledzieli, što tam fijaletavyja plamy… Ciapier jany raspłylisia pa ŭsim ciele — uvieś žyvot, i navat na śpinie, takaja mocnaja hiematoma. Vyklikali chutkuju, jaho zavieźli ŭ
A pakul što Ryhora Baradulina naviedvajuć siabry. Bo zvyčajna dziadźka Ryhor pa złoj tradycyi traplaje ŭ lakarniu na ŭłasny Dzień naradžeńnia. A tut na špitalnym łožku jon sustreŭ Novy hod.Prahnozy lekaraŭ — jašče dzion 5–6 paetu daviadziecca pabyć u špitali, a potym adpraviać dalečvacca dadomu.
