Aleś Razanaŭ. Horad
Horad hordy i vysakarodny: jon staić na vysokim miescy — na ŭzhorku, na hrudzie, i, adharodžvajučysia ad navakolnaha asiarodka viežami i ścianoju, nie adłučajecca ad jaho, a vyłučajecca ź jaho — jak jaho centr, siaredzina, sarcavina.
Jon — bieśpierapynnaje pieraŭtvareńnie dolniaha ŭ «hornaje», minułaha ŭ «hradučaje», jon — ichnija narodziny, i tamu ŭsie pozirki skiroŭvajucca da jaho, i tamu ŭsie darohi sychodziacca ŭ im, i tamu ŭsim kryvičam i radzimičam jon niby ŭznaharoda, rodny i darahi.
Horad zahartavany ŭ hornie roznych niahod i pryhod, jon pieraharadžaje ordenu i ardzie darohu da vaładarstva, i kali na ŭsio horła vorahi pradrakajuć: «Hora — horadu!» i abrušvajuć na jaho hrad kamianioŭ i strełaŭ, horad adkazvaje im pahardaj.
Da horada hornucca vioski, lasy, pasady, pali, aharody, i jon źjadnoŭvaje ix u radzimu, a raznaisnuju hramadu — śmierdaŭ, ramieśnikaŭ, handlaroŭ — hurtuje ŭ narod. I navat kali horad źniščajecca daščentu, zharaje da haradzišča, narod i radzima stanoviacca tym radoviščam, ź jakoha jon adradžajecca znoŭku.
U horadzie vaładaryć Rahvałod, horad radujecca Rahniedzie.
