Ілюстрацыйны здымак. Фота: vecteezy.com
Яшчэ задоўга да паездкі ў Грузію я пачала вывучаць інфармацыю наконт магчымасці паляцець туды з Польшчы на падставе карты побыту і праязнога дакумента.
Не знайшоўшы адназначнай інфармацыі, я напісала некалькі лістоў у амбасаду Грузіі ў Польшчы, але ні на адзін з іх не атрымала адказу. Тэлефанавала — ніхто не падымае. Папрасіла знаёмых у Грузіі патэлефанаваць у МЗС Грузіі і аэрапорт Грузіі, дзе ім растлумачылі, што дадзеных дакументаў дастаткова для праходжання пашпартнага кантролю. У дадатак да гэтага знайшла гісторыю хлопца, які двойчы за лета лётаў на падставе праязнога дакумента ў Грузію (але з іншай авіякампаніяй — LOT).
За тыдзень да вылету ўбачыла дзве публікацыі пра адмову Wizzair беларусам з праязнымі дакументамі ў Чарнагорыі і Турцыі, таму вырашыла звязацца з авіякампаніяй, каб удакладніць інфармацыю. Я апісала сваю сітуацыю і прывяла ўжо вядомыя прыклады па адмове авіякампаніі прымаць на борт самалёта з падобнымі дакументамі. Аднак мяне запэўнілі, што ляцець у Грузію я магу.
У дзень палёту я дадаткова раздрукавала грузінскае распараджэнне, у якім пазначана, што дастатковым дакументам для прыбывання з Польшчы ў Грузію зʼяўляецца або шэнгенская віза, або ДНЖ (што было ў мяне), і паехала ў аэрапорт.
У інфапункце аэрапорта я яшчэ раз удакладніла, ці трэба мне ісці кудысьці дадаткова на ўзгадненне, ці я магу праходзіць мытны і пашпартны кантроль, паколькі чэк-ін быў аформлены анлайн. Я прайшла ўсе кантролі паспяхова і чакала пасадку на самалёт.
У ліку першых я паказала свае дакументы супрацоўніцы авіякампаніі і тут раптам адказ: мае дакументы трэба ўзгадніць. Яна пачала размаўляць па рацыі, кудысьці тэлефанаваць, зрабіла фатаграфіі маіх дакументаў і нават сфатаграфавала распараджэнне. Аднак на працягу 15-20 хвілін ніякай інфармацыі не паступала, і супрацоўнікі Wizzair прасілі мяне чакаць.
Калі да вылету засталося крыху больш за 10 хвілін, то яны ўсё яшчэ спрабавалі атрымаць нейкае рашэнне, а затым растлумачылі, што мае дакументы патрабуюць больш працяглага ўзгаднення, і яны не могуць дазволіць сесці мне ў самалёт. Растлумачылі, што я магу напісаць прэтэнзію авіяперавозчыку, але паляцець гэтым рэйсам я не змагу.
У выніку на вяселлі я прысутнічала толькі анлайн. Было вельмі крыўдна — хай бы я ляцела адпачываць і без папярэдняй падрыхтоўкі, але я ляцела на важную падзею і максімальна да гэтага падрыхтавалася.
Цяпер я падала скаргу ў авіякампанію Wizzair, і мне вельмі цікава, чым яны абгрунтуюць свае ўзгадненні і адмову пасадзіць мяне на самалёт у Грузію».
Нужно было просто позвонить в амбасаду Грузии и всё бы выяснилось. Даже проездной документ иностранцап, выданный на основе предоставления статуса беженца ( "женевский паспорт") действует в разных странах по-разному. Например, до российского военного вторжения в Украину , по женевскому паспорту выдаенного Республикой Польша Беларуса не впускали в Украину, требовали визу, а она стоила около 100 долларов. но если этот же человек имел действительный паспорт гражданина РБ , по нему можно было вьехать. Это так, для примера и так было. Знаю также, что некоторые Беларусы, получившие статус беженца в РП, ездили в Беларусь через Брест за справками для регистрации брака, показывая Полякам женевский паспорт и это проходило, хотя погранцы обязаны были выступить до UDSC с целью лишения статуса беженца. Законы одно, а правоприменительная практика в реале другое. Так что всегда лучше позвонить в амбасаду той страны куда едешь.