Нядаўна заўважыў, што «Мінсктранс» змяніў назву трамвайнага прыпынку «Камсамольскае возера» на «Пярэспа».
Мабыць, ужо ніхто і не памятае, што за «Пярэспа» такая і адкуль такая назва. А «Пярэспа» — гэта адзін з найбольш старажытных раёнаў Мінска. Назву ён атрымаў такую ад ракі Пярэспы, левага прытоку Свіслачы. Рака ў 1975 была зведзена ў падземны ліўневы калектар. Дарэчы, слова «пярэспа» ўтварылася па тым жа прынцыпе, што і выспа, наспа, заспа, ад дзеяслова «перасыпаць» і азначае «пясчаная каса», «намыі, наносы пяску».
У канцы XIX стагоддзя прадмесце Пярэспа злілося са Старажоўкай і ўвайшло ў рысу горада. У 1941 у раёне Пярэспа створана Камсамольскае возера.
Як кажа народнае паданне, паміж Татарскім канцом (месца на паўночна-заходняй ускраіне Мінска, дзе кампактна, пачынаючы з XVI стагоддзя, пражывалі татары) і Пярэспенскім мастком, каля самага Віленскага паштовага шляху (там, дзе цяпер гасцініца «Беларусь»), калісьці пасяліўся знакаміты волат-знахар па мянушцы Менеск, і пабудаваў ён на рацэ Свіслачы вялікі каменны млын аб сямі колах. Кажуць, ніхто самога Менеска ніколі не бачыў, але па наваколлі свіслацкай зямлі ішлі самыя фантастычныя аповеды аб яго сіле: кажуць, што ў яго млыне мука малолася не з хлебнага зерня, а з камянёў; што ўначы чуліся там нейкія дзіўныя крыкі, гікі, песні, музыка і скокі; што апоўначы раз’язджаў ён на сваім млыне па дарогах і набіраў дружыну з адважных, смелых, моцных людзей, з якіх пасля ўтварыўся цэлы народ, які стаў сяліцца побач з млыном знахара. А тое месца іх жыхарства і пачало называцца Менеск, а далей Менскам.
Радуе тое, што хоць «Мінсктранс» рупіцца аб беларускіх назвах і захоўвае, хоць бы так, нашу спадчыну.
* * *
Ад Рэдакцыі. Калі маеце іншыя прыклады зменаў на добрае, дасылайце іх нам, калі ласка.
даслаў чытач Віктусь Вернікоўскі, Мінск
Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?
Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ
