Biełaruski dyzajnier Dźmitryj Mielnikaŭ uziaŭ udzieł u rasijskaj viersiiTym nie mienš, jon nie źbirajecca viartacca ŭ Minsk i zatrymajecca ŭ Maskvie jašče na niekatory čas — pakul nie nastanie zručny momant brać vyšejšuju viaršyniu.šou-konkursu maładych dyzajnieraŭ «Podyum» na kanale MTV, adnak 19 listapada vybyŭ z prahramy.
Dźmitryj Mielnikaŭ
Hetaja praca stała apošniaj dla Dźmitryja na prajekcie
Zhodna z praviłami konkursu, pieršapačatkova za propusk u śviet vysokaj mody zmahalisia 15 maładych dyzajnieraŭ, ciapier ich zastałosia vosiem. Na prajekcie dyzajniery vykonvajuć samyja dziŭnyja zadańni — stvarajuć ubory z materyjałaŭ, nabytych u praduktovaj kramie, znojdzienych u aranžarei abo nabytych na kapieječnych rasprodažach. Hałoŭnaje patrabavańnie — umieć šyć svaimi rukami. Akramia taho, madeljeram zabaroniena kapijavać navat ułasnyja idei — nijakich paŭtoraŭ być nie pavinna.
Padčas zdymak dyzajniery žyvuć praktyčna izalavana i nie mohuć razmaŭlać pa telefonie čaściej za adzin raz na tydzień. Jak i ŭ lubym
Pieramožca konkursu atrymlivaje mahčymaść pradstavić svaju kalekcyju na tydni mody
Rasijski prajekt «Podyum» zasnavany na farmacie amierykanskaha
Dźmitryj Mielnikaŭ pryznaŭsia, što rašeńnie zastacca ŭ Maskvie jon pryniaŭ, kali prajšoŭ kastynh na «Podyum». Choć sama ideja pakinuć Minsk i raźvivacca ŭ inšych krainach, paŭstała davoli daŭno. «U Biełarusi nadzvyčaj mała mahčymaściaŭ dla raskryćcia dyzajnierskaha patencyjału», — adznačaje madeljer. U budučyni jon choča praciahnuć navučańnie ŭ Jeŭropie, ale dla hetaha treba padciahnuć anhielskuju.
— Jak Vam udałosia prabicca na hety prajekt?
— Nijakaha błatu ni ŭ mianie, ni ŭ bolšaści ŭdzielnikaŭ (nie mahu havaryć za ŭsich) nie było. Administratary znajšli mianie ŭ internecie i zaprasili na kastynh, pryčym vielmi nastojliva — zaprašeńnie dasyłali try razy, a potym jašče i pazvanili.
— U Vašaj vizitoŭcy na sajcie prajekta napisana, što Vy pajechali na šou za apošnija hrošy…
— Kali ja jašče dakładna nie viedaŭ, što budu ŭdzielničać u prajekcie, ja pajechaŭ adpačyvać u Adesu. Ale ŭ ciapierašnim stanoviščy ŭ Biełarusi šmat hrošaj jość nie va ŭsich. Usie hrošy ja źliŭ na adpačynak, i ich zastałasia nie tak šmat, ale ŭ Maskvu ja pajechaŭ nie na apošnija hrošy. Heta nie značyć, što ja žabrak, choć mnie padabajecca, jak tam napisana (śmiajecca).
— Na prajekcie było ŭsiaho niekalki dyzajnieraŭ z rasijskich rehijonaŭ, i adzin Vy ź Biełarusi, asnoŭnaja masa ŭdzielnikaŭ, miarkuju, — hłamurnyja maskoŭskija dyzajniery? Jak Vy siabie adčuvali ŭ hetaj tusoŭcy, i jak da Vas stavilisia inšyja ŭdzielniki?
— Tak, šmatlikija ŭdzielniki, navat kali naradzilisia ŭ inšym horadzie, užo daŭno žyvuć u Maskvie, ale nikoha padziełu na biełarusaŭ, maskvičoŭ ci jašče kahości nie było. Da mianie ŭsie stavilisia dobra. Dyzajnieraŭ hłamurnych i viadomych na prajekcie taksama nie było, bo sam prajekt nakiravany na toje, kab raskrucić maładych dyzajnieraŭ.
— I z maskoŭskaj fanaberystaściu nie sutykalisia?
— Nie pavierycie, ale ja da hetaha času nie sustreŭ ni adnaho pychlivaha maskviča. Usie vielmi dobryja, vietlivyja. Ja nie baču tut ahresiŭnaj Maskvy. Ci mnie pašancavała, ci na samaj spravie tut usie takija dobryja, ale pafasu i pychi ja tut nie sustreŭ.
— Ci davodziłasia na prajekcie rabić rečy, pra jakija prasili pradziusary? Naprykład, Volha Kaŭrcava ź Ivanava pryznałasia, što ŭ pieršaj sieryi śpiecyjalna spaźniłasia — dziela siužetu.
— Mianie nie prasili ničoha rabić śpiecyjalna, usio było absalutna naturalna. Niekatoryja ŭdzielniki časam chłusili i pavodzili siabie niepryhoža ŭ dačynieńni da inšych. U luboj pieradačy jość niejkaja linija, jakuju vybudoŭvajuć pradziusary.
— A ŭ čym vyjaŭlałasia chłuśnia inšych udzielnikaŭ? Vas ahavorvali?
— Jak i ŭsich astatnich. Ludzi pryciahvali da siabie ŭvahu.
— Jakoje zadańnie dla Vas było samym dziŭnym?
— Nie, dziŭnych zadańniaŭ nie było, byli składanyja. Dla mianie było składana rabić adzieńnie dla poŭnych. Mianie vyklučyli praz poŭnuju dziaŭčynu, tamu što ja nikoli nie pracavaŭ z takimi fihurami. Ja nie liču svaju sukienku kiepskaj, ale kali mianie vyhnali, značyć, heta spraviadliva. Składana było jašče i tamu, što ŭmovaŭ zadańnia było niekalki, i jany ŭvieś čas uskładnialisia — naprykład, pašyć sukienku z parasonaŭ, ale sukienka pavinna być kaktejlnaj, jana pavinnaja być modnaj i zroblenaj z usich parasonaŭ, jakija ty paśpieŭ schapić. Da taho ž davodziłasia pracavać sa śpicami sa škłovałakna, jakoje raźjadaje palcy.
— Kali Vy išli na hety prajekt, jakija mety sabie stavili?
— Była meta pratrymacca jak maha daŭžej, viadoma. Vylecieć pieršym — heta jak minimum soramna. Voś ja i pratrymaŭsia da siaredziny. Pieramahčy chacieli ŭsie, ale adznakaŭ žury my časam nie razumieli. Dalej buduć sieryi, u jakich vylecić čałaviek, za jakoha ja pieražyvaŭ paśla svajho sychodu, ja ličyŭ, što heta adziny hodny pieramohi dyzajnier, a jaho vykinuli…
— Vam udałosia zaśviacicca ŭ Maskvie? Vas užo zaprašajuć na
— Tak, i zaprašajuć na mierapryjemstvy, i vopratku zakazvajuć viadomyja ludzi. Nie budu kazać, chto, tamu što nie viedaju, ci žadajuć hetyja ludzi, kab infarmacyja była apublikavanaja.
Ciapier ja chaču trochi darabić svaju kalekcyju i paŭdzielničać u niekatorych rasijskich konkursach.
— Kali padciahniecie svaju anhielskuju, płanujecie skarać Jeŭropu?
— Tak. Darečy, padčas udziełu ŭ prajekcie «Podyum» ja adpraviŭ zajaŭku na konkurs na sajcie italjanskaha Vogue i vyjhraŭ mahčymaść vučycca ŭ mahistratury ŭ Domus Academy u Italii. Ale ja nie zmahu pajechać, tamu što na pierajezd i pražyvańnie tam patrebnyja vialikija hrošy i dobraja anhielskaha. U pryncypie, kali ja vyjhraŭ adzin raz, ja raźličvaju, što ŭ mianie jašče raz atrymajecca. Maja nastupnaja hłabalnaja meta — adukacyja ŭ Jeŭropie.
