Heta nie fotašop, piša sprynchan heta palica ŭ kramie «Śvietač» — «Pachvała duraści» pamiž zbornikaŭ Rubinava.
Anatol Rubinaŭ — staršynia savieta respubliki nacyjanalnaha schodu (vierchniaja pałata biełaruskaha «parłamienta»). Druhaja chvala «słavy» pryjšło da jaho paśla vychadu zbornika vieršaŭ: «Vot ona, naša žizń».
Analizavać vieršy Rubinava biessensoŭna, ich prosta treba čytać.
- Och, narod ty naš, narod,
Och, narodiŝie!
Iz połtysiači porod —
Odna porodiŝa!
- Naš odin — za ichnich dvuch —
Tolko daj borŝa…
I raz v dvadcať kriepčie duch…
Iz tualetiŝa.
***
- Žizń u mientov takaja nieprostaja,
Opiať zovut, opiať na vyjezd im pora,
I dniem, i nočju mirnych hraždan ochraniajut,
Riskuju žiźniami, lichije opiera.
- Och, i mienty, mienty, mienty!
Oni s priestupnikom «na ty»,
Jeho pojmať dla nich pustiak liš suŝij,
- Choť nie hieroi, no chrabry,
Choť prostodušny, no chitry,
Ot sieriała ich i kriučit nas, i pluŝit.
- Choť tupovaty, no chitry,
Choť nieukluži, no chrabry,
Ot nich po tieleku i pluŝit nas, i kriučit.
