Alaksandr Łukašenka ahledzieŭ ekspazicyju muzieja ŭ Chatyni
«Vy viedajecie: u fašyzmu niama čałaviečaha tvaru, ale jość imiony. Imiony zabojcaŭ i zdradnikaŭ. I my ich viedajem. Jość spadčyńniki i idejnyja pradaŭžalniki, u jakich znoŭ abudziŭsia hien nianaviści da nas, usioj słavianskaj cyvilizacyi, našaha naroda. «Aryjskija standarty» jany zamianili na libieralnyja demakratyčnyja kaštoŭnaści. Filtravańnie narodaŭ na adpaviednaść novamu etałonu idzie daŭno. Praz kalarovyja revalucyi, miaciažy, proksi-vojny, sankcyi, šantaž. Jak daloka heta moža zajści — my taksama viedajem», — skazaŭ Łukašenka.
Jon ličyć, što heta ŭsio vidać na prykładzie susiednich krain, dzie, pavodle jaho, uźniaŭ hałavu sučasny nieanacyzm.
«Bačym, jak pračynajucca instynkty prodkaŭ — ukrainskich, łatyšskich, litoŭskich i polskich karnikaŭ, jakija kidali ŭ ahoń našych dziaciej, starych i žančyn», — skazaŭ jon.
