Pamiataju, kali ja ŭpieršyniu pahłybiŭsia ŭ tvitar (anhłamoŭny), to mianie ŭraziła, što pracentaŭ 80 adkazaŭ na niejkija papularnyja dopisy — heta miemy. To bok ludzi nie mohuć ci nie chočuć sfarmulavać ułasnymi słovami svaju ŭłasnuju dumku, i zamiest hetaha prosta staviać karcinku z emocyjami. Radaść, abureńnie, ździŭleńnie — na ŭsio jość hatovaja fotka kocika ci viadomaha čałavieka.
Voś na zdymku adzin akcior machaje hałavoj u znak niazhody, voś druhi akcior chistaje hałavoj u znak zhody. Voś piersanaž viadomaha mulcika raskryŭ rot ad abureńnia, voś ździŭleny sabačka, voś aburany kocik. Ja razumieju, što heta davoli zručna — nie treba padbirać słovy, naradžać dumku — prosta biareš hatovy miem.
Ale mianie ździŭlaje, što ludzi traciać na heta svoj čas. Ty ž nie vykazaŭ ničoha svajho, ale ty zamaročyŭsia, znajšoŭ i pastaviŭ u jakaści kamienta DyKapryjo z kiliškam, kab potym pajści u inšuju dyskusiju i tam zapościć Morhana Frymiena z vyrazam ździŭleńnia na tvary.
A mahčyma, i nie ŭ ekanomii času sprava. A sprava ŭ tym, što čałaviek nie ŭmieje i nie moža ničoha źmiastoŭnaha skazać. Heta viedajecie, jak na viasiellach (prynamsi, raniej było, nie viedaju, jak zaraz, daŭno nie naviedvaŭ) — kali začytvajuć hatovyja vinšavańni. U čałavieka padzieja, jakaja nie tak časta)) u žyćci zdarajecca, ciabie siudy zaprasili — a ty začytvaješ standartnaje vinšavańnie z kuplenaj u kijosku masavaj paštoŭki? («Mašu pozdravlajem, sčasťja, radosti žiełajem» albo što-niebudź pra čornuju ikru i čorny «Miersiedes»?)
Ź inšaha boku, u pryvatnaj kamunikacyi ź blizkimi, asabliva kali siamja raskidanaja pa troch krainach i kantaktuje razam u adnym miesiendžary, roznyja miemy dla ekanomii času — davoli zručny instrumient.
Adnak, jak čałaviek «rańšieho vriemieni» i peŭnaha raźvićcia, ja ŭsio ž lublu słovy, ja ŭmieju ich padbirać. Ale časam, jak u Ełački-ludajedački, adno słova dla ekanomii času moža aznačać hamu emocyjaŭ.
«Byvaje». Heta pryblizna aznačaje — «što zrobiš, ja razumieju, usialakaje zdarajecca, davaj nie rabić z hetaha vialikaj prablemy». Albo — «nu i navina, ale ništo nie novaje ŭ hetym śviecie, bačyli i nie takoje».
«Jasna». «Niama čaho dadać, tema zakryta».
«Jasssna». Voś tut zusim inšaje značeńnie) «Heta što takoje? OK, ja nie chaču spračacca, ale svaimi litarami sss ja daju zrazumieć, što ja tut nie zhodny albo što mianie heta mocna ździŭlaje».
«Jak skažaš». «Ładna, ja nie chaču praciahvać hetuju temu, kab my nie pasvarylisia, moža, ja tut farmalna i pahadžusia, ale nie tamu što ja zhodny, a tolki tamu, što ja dobry i pabłažlivy čałaviek».
«Jak skažaš, maja darahaja». — Nu heta amal krajniaja stadyja, amal niecenzurščyna. Užyvajecca tolki ŭ vyklučnych vypadkach)).
