Palina Šarenda padčas suda nad joj
Andrej Šarenda pieraličvaje arhumienty prychilnikaŭ uhody z Łukašenkam: «sankcyi nie pracujuć i nie vyzvalajuć palitviaźniaŭ, a tolki padšturchoŭvajuć Biełaruś u abdymki Rasii; ludzi siadziać užo treci hod, ich rodnyja ŭ adčai, i palitviaźniaŭ stanovicca tolki bolš».
Jon padkreślivaje, što dla jaho samoha tema vyzvaleńnia palitviaźniaŭ taksama zusim nie čužaja, bo i jahonaja žonka Palina ŭ zakładnikach užo treci hod. Ale
«jana trymajecca, jana navat tam za kratami praciahvaje baraćbu i całkam nie pryznaje hety dyktatarski režym za lehitymny. Palina zaŭsiody zaklikała da ŭzmacnieńnia sankcyj i za toje, kab režym Łukašenki byŭ poŭnym izhojem u śviecie».
Toj ža pazicyi prytrymlivajucca i mnohija inšyja palitviaźni, u tym liku Mikoła Statkievič. Tamu, robić vysnovu Šarenda:
«Dla nas pieramovy z terarystam i handal palitviaźniami nieprymalny! Heta krok u minułaje, heta hrabli, na jakija ŭžo nieadnarazova nastupali. Heta zdrada ŭsim achviaram režymu i ŭsim tym, chto praciahvaje baraćbu!»
Pry hetym jon nie admaŭlaje, što sami pa sabie sankcyi, viadoma, nie vyzvalać palitviaźniaŭ. Ale ich meta inšaja — «asłabić režym dyktatara, asłabić jaho ŭ ekanamičnym i palityčnym płanie, zrabić jaho izhojem i bankrutam».
U kožnym razie sapraŭdnaje vyzvaleńnie budzie tolki paśla krachu režymu, i dla hetaha treba ŭsim pracavać i nieści achviary. Ale, padkreślivaje Šarenda,
«dla hetaha zaraz treba nie tolki našaja samaaddanaść, achviarnaść i štodzionnaja praca, ale i akno mahčymaściaŭ. Ale, raspačaŭšy vajnu, dva staryja dyktatary značna nablizili svoj skon. Zaraz akno mahčymaściaŭ moža adčynicca ŭ luby momant».
Šarenda zhadvaje i histaryčny dośvied — jak režym handlavaŭ palitviaźniami dziesiać hadoŭ tamu. I padkreślivaje, što choć tady palitviaźniaŭ, jakich było niekalki dziasiatkaŭ, udałosia vyzvalić, ale i «dyktataru nie tolki atrymałasia pieraadoleć ciažki ekanamičny kryzis, ale i zdabyć sabie častkovuju lehitymnaść dy ŭzmacnić svoj tatalitarny aparat» — uzbroicca da zuboŭ, skarystaŭšy ŭ tym liku i zachodnija technałohii. Da taho ž niama nijakich padstaŭ vieryć Łukašenku, jaki «patałahičny chłus i machlar. U lubych pieramovach jon padmanie i vyciahnie dla siabie maksimalnuju vyhadu i nie vykanaje nivodnaj z umoŭ».
Zamiest taho, kab spadziavacca na załahodžańnie Łukašenki, Šarenda raić źviartać uvahu na toje, što moža najchutčej zrynuć jahony režym:
«Adzin z klučoŭ našaj pieramohi zaraz va Ukrainie. Padtrymlivajem jaje i našych vajaroŭ-biełarusaŭ, što zmahajucca tam».
Usich ža mižnarodnych palitykaŭ Andrej Šarenda zaklikaje nie źmianšać, a paśladoŭna praciahvać cisk na režym Łukašenki.
«Dyktatar pavinien być poŭnym izhojem u palityčnaj, ekanamičnaj, sacyjalnaj i spartovaj śfiery. Tolki tak vy dapamožacie nam, biełarusam, pieramahčy i zdabyć svabodu».
