Nas nažom pa ziamli razmazała
raściahnuła pa čornaj skibcy.
I ciapier pałamanym pazłam
ja lažu ŭnačy. Mnie nie śpicca.
Mnie samotaju ciša cvyrkaje,
śnieh maŭčyć za aknom pa-polsku…
Nu, vaźmi ŭžo mianie za škirku,
pasadzi ŭ svaju pieranosku
i schavaj u siabie za pazuchaj,
choć pad zakarełaj rahožaj!
Daj praspać hetu złuju kazku.
Ty ž mahutny, ty možaš.
