«Jany pavodzili siabie ahresiŭna»
Nastaśsia — haspadynia siadziby kala Maładziečna. Jana raspaviadaje, što pieršyja ŭ ich zahinuli trusy. Miesiac tamu jana pačała znachodzić miortvych, ale niekranutych trusianiat ź plamami kryvi na šyi.
«Žartam jašče padumali, što moža vampiry zavialisia, — kaža Nastaśsia. — Zatym pačali źnikać kacianiaty, ich dačniki časam padkidvajuć nam, my ich vychodžvajem. Ranicaj 20 kastryčnika ja pryjšła ŭ chleŭ pakarmić ptušku i ŭbačyła, što ŭsie kury-niasuški lažać skamianiełyja na padłozie. U adnych byli adhryzienyja hałovy, u inšych na šyi była kroŭ».
U tuju noč zahinuła adrazu 14 ptušak. Nastaśsia raspaviadaje, što spačatku dumali na šaškoŭ. Ale praz tydzień, 28 kastryčnika, adbyŭsia jašče adzin napad, jaki raskryŭ «złačyncaŭ».
«Uviečary ŭ kuratniku z parodzistymi kurami ja pačuła niezvyčajny kryk ptušak. Prybiehšy na miesca, ubačyła miortvaha husaka Marcina. Tut u mianie pačałasia isteryka, — uspaminaje haspadynia. — Husaka ŭsie našy hości viedali, jon byŭ ručny. Davaŭsia ŭsim siabie pahładzić, fatahrafavalisia ź im, jamu było 10 hadoŭ».
U travie jašče lažali try miortvyja kurycy.
Nastaśsia padśviaciła lichtarykam i ŭbačyła ŭsiaredzinie valjera, pierad kuratnikam čornych źviarkoŭ.
«Raniej ja takich žyvioł nie bačyła nikoli. Jany pavodzili siabie ahresiŭna. Ja chacieła adnu kurycu reanimavać i ŭziała jaje ŭ ruku, dyk norka stała kidacca na jaje. My kinuli kurycu i pajšli dadomu, kab apranucca ŭ niešta bolš biaśpiečnaje, kab nas nie ŭkusili. A kali viarnulisia, to ŭsie ptuški lažali miortvyja, akramia dźviuch kurej, adna ź jakich siadzieła vysoka na žerdcy, a druhaja trapiatałasia na padłozie. U pamiaškańni stajaŭ niejki rezki śpiecyfičny pach», — kaža žančyna.
Žyvych kurej zabrali i pieranieśli ŭ inšaje miesca. Ale i tam norki nieŭzabavie dastali ptušku. U vyniku vyžyła tolki adna parodzistaja kuryca.
«Ludzi bajacca pra heta zajaŭlać»
Haspadynia Nastaśsia vykłała videa z norkami ŭ sacsietcy. Jana raspaviadaje, što paśla hetaha joj pačali pisać i telefanavać inšyja žychary horada i prylehłych nasielenych punktaŭ.
«Na adnym chutary pakłali kurej, haspadary złavili čatyroch norak. U horadzie taksama byli vypadki hibieli svojskich ptušak. Bačyli i biełych, i karyčnieva-čornych, i čornych źviarkoŭ», — kaža Nastaśsia.
Haspadynia siadziby ličyć, što źviarki, jakija napadajuć na kuratniki, — ź miascovaj źvierahaspadarki, tamu što jany nie bajacca ludziej.
«Ja vyklikała milicyju i napisała zajavu, — praciahvaje haspadynia siadziby. — Adnak mnie milicyjanty skazali, što za zabojstva norki moža być štraf da 200 rubloŭ. I ludzi bajacca pra heta zajaŭlać».
«Ja bajusia za svaich dziaciej, kali jany hulajuć pa pasiołku»
Žycharka pasiołka Sasnovy Bor Ludmiła raspaviała, što norka napała i ŭkusiła pažyłuju žančynu, kali jana sprabavała abaranić svaich kurej. Paśla hetaha žančyna prajšła kurs lačeńnia ad šalenstva.
Pa słovach Ludmiły, 20 vieraśnia ŭ jaje na padvorku norki pakłali 6 indykoŭ, 2 kačak i 5 parodzistych kurej. U inšych žycharoŭ u tuju ž noč taksama zahinuli chatnija ptuški. Tamu ludzi ličać, što norak šmat.
«Pa pasiołku biehajuć i biełyja, i błakitnyja. Dzikija norki takich afarbovak nie byvajuć — chutčej za ŭsio jany sa źvierahaspadarki. I jany nie bajacca ludziej naohuł. Moj muž ciahnuŭ paranienaha indyka za nohi, a norka indyka za hałavu — u inšy bok, — uspaminaje žančyna. — Ja bajusia za svaich dziaciej, kali jany hulajuć pa pasiołku. Chto daść harantyju, što norka nie napadzie na ich?»
Adnu norku ludzi zabili
Žychary pasiołka Sasnovy Bor napisali kalektyŭnuju zajavu ŭ źvierahaspadarku. Atrymali adkazy na dvuch listach. «Ale na našy pytańni my adkazu tak i nie atrymali. U adnym nam napisali, što my majem prava źviartacca ŭ sud, u inšym — u vyšejšuju instancyju», — udakładniaje Ludmiła.
«Nijakaja heta nie čupakabra»
Načalnik rajonnaj inśpiekcyi Minskaha abłasnoha kamiteta pryrodnych resursaŭ i achovy navakolnaha asiarodździa Uładzisłaŭ Čarnoŭ, raskazaŭ Kraj.by, što atrymlivaŭ videa i fatahrafii norak ad haspadaroŭ siadziby.
«U nas u rehijonie žyvie dva vidy norak: jeŭrapiejskaja i amierykanskaja. Apošniaja vycieśniła jeŭrapiejskuju. Amierykanskaja norka bolšaja pa pamiery i bolš ahresiŭna siabie pavodzić. Ja nie śćviardžaju, što napadajuć mienavita amierykanskija norki sa źvierahaspadarki ŭ Sasnovym Bary, ale jany nie bajacca ludziej, tamu što pryvykli da ich, — tłumačyć Uładzisłaŭ Čarnoŭ.
Adnačasova śpiecyjalist ličyć, što nie varta «demanizavać» žyvioł.
«Ničoha ŭ hetym zvyšnaturalnaha niama, nijakaja heta nie čupakabra. Bajacca źviera varta, kab jon nie ŭkusiŭ. A ptušku na padvorkach treba trymać u abaronienych valjerach i prymać miery pa achovie svajoj majomaści», — kaža Uładzisłaŭ Čarnoŭ.
Kraj.by patelefanavaŭ u PUP «Maładziečanskaja źvierahaspadarka Biełkaapsajuza», adkul, jak miarkujuć surazmoŭcy, źbiehli norki. Telefon kiraŭnika nie adkazvaŭ, a pa inšym numary žurnalistam adkazali, što za ŭsimi norkami zamacavanyja materyjalna adkaznyja asoby. Usie norki siadziać u kletkach. «Za dalejšymi kamientarami źviartajciesia da kiraŭnictva», — skazali jany i pakłali słuchaŭku.
