Fota: wikimedia.org
Dla načoŭki Saša vyrašyŭ skarystacca kaŭčsiorfinham. Heta kali ty možaš biaspłatna spynicca ŭ kahości ź miascovych. Chłopiec z Karakasa, pierš čym adkazać, ci hatovy jon pryniać hościa ź Biełarusi, zapytaŭ: ci padtrymlivaje toj Łukašenku? Saša adkazaŭ, što stavicca da palityka niehatyŭna.
«Jon byŭ vialikim siabram Čaviesa. U hetym padarožžy ja naviedvaju Vieniesuełu, kab pabačyć horšuju budučyniu dla Biełarusi», — adkazaŭ biełaruski padarožnik.
I adrazu atrymaŭ zhodu na zasialeńnie.
Skrynšot pierapiski
Toje, što ŭ dalokaj Vieniesuele zadali pytańnie pra staŭleńnie da režymu, Sašu nie ździviła. Kaža, tam u kursie, što ŭ nas dyktatura.
«Moj chost z Karakasa raskazvaŭ, što ŭvažliva vyvučaje profili kaŭčsiorfieraŭ i pry samych drobnych namiokach na «levych» skasoŭvaje zapyty ad ich. Jany tam značna lepš, čym my, razumiejuć usio «charastvo» sacyjalizmu, kali ŭ kvaterach dniami niama elektryčnaści i vady. Pra našu dyktaturu jany viedajuć tolki ŭ kantekście svajoj», — dzielicca chłopiec.
Saša kaža, što takoje zdaryłasia ź im upieršyniu za hod padarožža pa Łacinskaj Amierycy.
«U inšych krainach prosta zusim ničoha nie viedajuć pra Biełaruś. Vieniesuelcy ž troški čuli pra našu krainu, u kantekście «vialikaj družby» dyktataraŭ».
