Miru va Ukrainie možna dasiahnuć na praciahu niekalkich dzion, ličyć Łukašenka. «Kali jeŭrapiejcy ščyra hetaha žadajuć, miru možna dasiahnuć na praciahu niekalkich dzion», — miarkuje jon.
U hety ž čas, pavodle Łukašenki, Biełaruś, z terytoryi jakoj Rasija napała na Ukrainu, «niaźmienna vystupała i vystupaje ź mirnymi inicyjatyvami na mižnarodnaj arenie».
«Straciŭšy kožnaha treciaha ŭ časy fašysckaha hienacydu, biełarusy, jak ni adna inšaja nacyja ŭ śviecie, vysoka ceniać čałaviečaje žyćcio. Kožnaje čałaviečaje žyćcio! — adznačyŭ Łukašenka. — U tym liku pa hetaj pryčynie i raniej, i siońnia, kali pobač z nami, va Ukrainie, pałaje vajenny kanflikt, niaźmienna vystupali i vystupajem ź mirnymi inicyjatyvami na mižnarodnaj arenie. My ličym kanflikt pamiž brackimi narodami vielizarnaj trahiedyjaj.
Jon — pramoje śledstva stratehičnych intryh i najvialikšaj duraści, pierš za ŭsio zachodnich palitykaŭ».
Łukašenka znoŭ źvinavaciŭ u vajnie Zachad, a nie Rasiju.
«Jaki raz zajaŭlaju pra heta i papiaredžvaju jeŭrapiejcaŭ: adumajciesia i rabicie ŭsio dla taho, kab na hetaj ziamli byŭ mir», — skazaŭ Łukašenka.
Jon kaža, što Biełaruś «sumlenna sprabavała ŭsimi siłami nie dapuścić hetaha varjactva».
«I nie treba nas siońnia paprakać u suahresii ci jašče ŭ niečym. My byli, jość i budziem razam z našaj Rasijaj. U nas z Rasijaj sajuz bolš ciesny, čym błok NATA. Što vy ad nas chočacie? Ale ŭ toj ža čas my havorym pra toje, što my nie budziem vajavać va Ukrainie. Davajcie mirna supracoŭničać. Biełaruś ukraincam niama ŭ čym papraknuć. Nas, biełarusaŭ, niama ŭ čym papraknuć. Nie my pačali kanfliktavać z Ukrainaj.
Heta jany raniej zachodnich dziaržaŭ i Amieryki zakryli nieba dla pralotaŭ našych samalotaŭ i abjavili ekanamičnuju błakadu Biełarusi, — skazaŭ Łukašenka. — Čaho vy ciapier paryciesia i ad nas niešta patrabujecie? My śviata vykonvajem našy damoŭlenaści z Rasijaj. I pra heta da kanfliktu viedali ŭsie ŭ NATA, i tym bolš u Amierycy».
